Ik ga elk jaar alleen naar meer dan 20 themaparken - het is mijn werk

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:43

We vieren de vreugde van solo reizen. Laat ons je volgende avontuur inspireren met informatie over waarom 2021 het ultieme jaar is voor een soloreis en hoe alleen reizen geweldige voordelen kan hebben. Lees vervolgens persoonlijke verhalen van schrijvers die alleen de wereld hebben doorkruist, van het wandelen over de Appalachian Trail tot het rijden in achtbanen en het vinden van zichzelf terwijl ze nieuwe plaatsen ontdekken. Of je nu een solo-reis hebt gemaakt of overweegt, ontdek waarom een reis voor één op je bucketlist moet staan.

Als mensen erachter komen dat ik een journalist voor themaparken en attracties ben, reageren ze steevast met opgetrokken wenkbrauwen, een grote glimlach en een variatie van Wauw! Mag ik uw koffers dragen op uw volgende reis?” Ik weet dat ze maar een grapje maken. Maar hier is het ding: zelfs als ze serieus waren en ik het wilde doen, kon ik niet aan hun verzoek voldoen.

Dat komt omdat de meeste evenementen die ik bijwoon alleen op uitnodiging zijn en beperkt zijn tot leden van de media. Dus ik ga meestal alleen naar parken. En ik ga naar veel van hen.

Mijn fascinatie voor themaparken gaat tientallen jaren terug. Ik heb levendige herinneringen aan het bezoeken van Revere Beach toen ik nog maar een peuter was en betoverd werd door de Cyclone-achtbaan, dedubbel reuzenrad, en de andere attracties. (Helaas zijn de attracties op het strand allang verdwenen, zoals in veel voormalige amusementsgebieden aan zee.) Toen ik ouder werd en plaatsen bezocht zoals Canobie Lake Park, de New York World's Fair in 1964 en Disneyland, werd de fascinatie alleen maar groter.

Uiteindelijk combineerde ik mijn journalistieke achtergrond met mijn passie voor parken en begon ik begin jaren negentig met schrijven en rapporteren over parken en attracties. Het was en blijft een ongelooflijke rit.

Mijn schrijven heeft me door de VS en de rest van de wereld gebracht. Ik was uitgenodigd om de grote opening van Shanghai Disneyland bij te wonen en tijdens de viering Disney-CEO Bob Iger te interviewen. Ik ontmoette en interviewde Dolly Parton in haar prachtige themapark Smoky Mountains, Dollywood. Ik heb de eer gehad om als eerste gast te mogen rijden in nieuwe achtbanen zoals Wonder Woman Golden Lasso bij Six Flags Fiesta Texas en Mako bij SeaWorld Orlando. Ik ben op de nationale televisie te zien geweest en ik ben zelfs uitgenodigd door W alt Disney Imagineering om met een groep Imagineers te spreken.

Ik voel me echt gezegend met mijn baan. Maar er zijn twee dingen die u moet weten.

Een daarvan is dat, hoe graag ik ook geniet van wat ik doe, het een baan is. Ik heb deadlines te respecteren, het aantal woorden te overwegen, foto's te nemen en te bewerken, informatie en middelen te verkrijgen, onderzoek te ontdekken, rapportage te doen, marketing en promotie te doen, en tal van andere dingen die mijn tijd en zorgvuldige aandacht vergen. Het stijgt nooit tot het niveau van "wees voorzichtig met wat je wenst", maar het is werk.

Dehet tweede dat je moet weten over mijn eigenaardige roeping - een die je misschien niet verwacht - is dat het een beetje eenzaam kan zijn om parken te bezoeken als een groep van één.

De eenzaamheid van de langeafstandsreiziger

Themaparken, pretparken, waterparken en attracties behoren tot de meest inherent sociale ruimtes op aarde. Ze zijn speciaal ontworpen voor vrienden en families om samen te komen met grote groepen andere mensen voor gemeenschappelijke ervaringen. Er is geen sprake van aan de zijlijn zitten, wegdromen op smartphones, jezelf begraven in een boek of andere eenzame ervaringen opdoen in parken. Mensen reizen naar themaparken om actief met elkaar bezig te zijn.

Als er niemand is om mee om te gaan, is dat vaak verontrustend. Ja, ik voel de adrenalinestoot van spannende ritten, maar minstens de helft van het plezier van het trotseren van de eerste val van een achtbaan, het krijgen van een enorme hoeveelheid zendtijd, het ervaren van de verpletterende sensatie van positieve G-krachten, of schreeuwen als een ninny als ik krijg ondersteboven gegooid, deelt deze ervaringen met een ridemate. Er is iets bevestigends aan het uitwisselen van veelbetekenende blikken, nerveus samen lachen en high-fives uitwisselen met een vriend terwijl jullie allebei een achtbaanverovering vieren - en iets onsamenhangends aan het binnenrijden van het losstation terwijl niemand naast je zit.

Het is nog erger om groepen mensen in geanimeerde gesprekken te zien, ouders die hun kinderen knuffelen, stelletjes die hand in hand door parken lopen en anderen die samen een bal hebben. Het doet me verlangen naar mijn familie en vrienden.

Gelukkig daaris een groep journalisten die de parken en attracties verslaan, en we wonen vaak dezelfde evenementen bij. Door de jaren heen ben ik heel bevriend geraakt met velen van hen en kan ik soms met hen omgaan als we samen een opdracht hebben. Ik grap dat hereniging met mijn medeschrijvers kan zijn als naar een zomerkamp gaan. Na maanden van elkaar gescheiden te zijn geweest, komen we weer bij elkaar op dezelfde plekken, praten we bij, genieten we van leuke activiteiten en delen we ma altijden. (Hoewel het gaan naar Star Wars: Galaxy's Edge een stuk leuker is dan het maken van een vogelhuisje in knutselen.)

Het is echt een kleine wereld

Als alleenstaande volwassene kan het bijzonder vreemd zijn om attracties te bezoeken die gericht zijn op gezinnen met jonge kinderen. Ik weet dat ik het voor mijn werk doe, maar de optiek kan voor anderen in het park hinderlijk zijn.

Een keer was ik in Disneyland en ging ik naar "It's a Small World", misschien wel de ultieme rit voor gezinnen met jonge kinderen. Terwijl ik langs de brug bij het laadstation liep, zag ik een man zijn wijsvinger ophouden toen het castlid hem vroeg hoeveel er in zijn groep waren. Omdat de drukte die dag licht was, gaf ze hem een hele boot voor 15 passagiers voor zichzelf. Toen de boot van de eenzame berijder onder de brug door voer, ving hij mijn blik, keek hij totaal beschaamd en haalde zijn schouders op alsof hij wilde zeggen: "Kun je dit geloven?" Even later kreeg ik mijn eigen boot toegewezen en moest ik dezelfde cruise van schaamte doorstaan.

Dan zijn er de tijden dat ik ben uitgenodigd om parken te bezoeken voor of na sluitingstijd of andere tijden wanneer ze gesloten zijn voorhet grote publiek. Zonder het geschreeuw, het gelach en de energie van andere mensen voelen attracties en hele parken zich gestoord. Er is zelfs een vleugje melancholie. Het is alsof iemand een uitgebreid feest gaf met felle lichten, versieringen, eten, muziek en geweldige activiteiten, maar er kwamen geen gasten opdagen.

Tips voor solo-bezoekers bij themaparken

Er zijn tal van manieren om van parken te genieten als je alleen bent. Er is geen groep mensen voor nodig om de hartverscheurende achtbanen, over-the-top shows, gekke glijbanen in het waterpark, eten dat geweldig smaakt (maar vaak niet zo geweldig voor je is), met vuurwerk gevulde nachtelijke uren te waarderen. spectaculaire, kleurrijke, levendige midways en alle andere attributen die themaparken en pretparken bieden. Dat gezegd hebbende, hier zijn enkele strategieën die ik door de jaren heen heb ontwikkeld om contact te maken met mensen en het meeste uit mijn bezoeken te halen.

• Themaparkbezoekers brengen veel tijd door met wachten in veel rijen. Terwijl je langzaam je een weg baant door een rij, probeer dan een gesprek aan te knopen met degenen die vlak voor of achter je staan. Ik heb op die manier een aantal interessante mensen ontmoet. Vaak, wanneer het tijd is om aan boord te gaan van attracties, zullen mijn nieuwe vrienden me uitnodigen om met hun groep mee te gaan in de ritvoertuigen.
• Ongeacht of je met ze hebt gesproken tijdens het wachten in de rij, overweeg om met de mensen in je ritvoertuig te praten. Vooral in het geval van achtbanen of andere spannende attracties, probeer het ijs te breken en een band op te bouwen over het wilde evenement dat je gaat meemaken.
• Een van de voordelen van het alleen bezoeken van parken is dat jekunnen profiteren van de lijnen voor één rijder. Dit zijn afzonderlijke lijnen die doorgaans veel korter zijn dan de reguliere standby-lijnen en u sneller op ritten brengen. Wanneer je vooraan in de rij staat, zit je samen met andere mensen wiens groepen het voertuig niet vullen.
• Als een park ze aanbiedt, kies dan voor restaurants met zitplaatsen in de bar. Chat vervolgens met klanten of barmannen in de buurt.