San Agustin Church, Intramuros, Filipijnen

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:22

In de Filippijnen is de San Agustin-kerk in Intramuros, Manilla een overlevende. De huidige kerk op de site is een grote stenen barokke constructie, voltooid in 1606 en nog steeds overeind ondanks aardbevingen, invasies en tyfoons. Zelfs de Tweede Wereldoorlog - die de rest van Intramuros platlegde - kon San Agustin niet omverwerpen.

Bezoekers van de kerk van vandaag kunnen waarderen wat de oorlog niet heeft geëlimineerd: de hoogrenaissancistische façade, de trompe-l'oeil-plafonds en het klooster - sindsdien veranderd in een museum voor kerkelijke relikwieën en kunst.

Walk the Walls: Lees onze wandeltocht door Intramuros.

Geschiedenis van de San Agustin-kerk

Toen de Augustijnenorde in Intramuros aankwam, waren zij de eerste missionarissenorde in de Filippijnen. Deze pioniers vestigden zich in Manilla via een kerkje van riet en bamboe. Dit werd in 1571 de kerk en het klooster van Sint-Paulus gedoopt, maar het gebouw hield niet lang stand - het ging (samen met een groot deel van de omliggende stad) in vlammen op toen de Chinese piraat Limahong in 1574 Manilla probeerde te veroveren. Een tweede kerk - gemaakt van hout - onderging hetzelfde lot.

Bij de derde poging hadden de Augustijnen geluk: het stenen bouwwerk dat ze in 1606 voltooiden, overleeft tot op de dag van vandaag.

De afgelopen 400 jaar heeft de kerk gediend als ooggetuige van de geschiedenis van Manilla. De stichter van Manilla, de Spaanse conquistador Miguel Lopez de Legaspi, ligt op deze plek begraven. (Zijn botten waren dooreengegooid met andere overledenen nadat Britse indringers de kerk in 1762 hadden geplunderd vanwege zijn kostbaarheden.)

Toen de Spanjaarden zich in 1898 aan de Amerikanen overgaven, onderhandelden de Spaanse gouverneur-generaal Fermin Jaudenes in de sacristie van de San Agustin-kerk over overgavevoorwaarden.

De San Agustin-kerk tijdens de Tweede Wereldoorlog

Toen de Amerikanen Manilla heroverden op de Japanners in 1945, pleegden de terugtrekkende keizerlijke troepen op deze plek gruweldaden, waarbij ongewapende geestelijken en aanbidders werden afgeslacht in de crypte van de San Agustin-kerk.

Het klooster van de kerk heeft de Tweede Wereldoorlog niet overleefd - het brandde af en werd later herbouwd. In 1973 werd het klooster gerenoveerd tot een museum voor religieuze relikwieën, kunst en schatten.

Samen met een handvol andere barokke kerken in de Filippijnen, werd de San Agustin-kerk in 1994 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed. De komende jaren zal de kerk een enorme renovatie ondergaan, gedeeltelijk onderschreven door de regering van Spanje. (bron)

Erfgoedjacht: Lees over UNESCO-werelderfgoedlocaties in Zuidoost-Azië.

Architectuur van de San Agustin-kerk

De kerken gebouwd door de Augustijnen in Mexico dienden als model voor de San Agustin-kerk in Manilla, hoewel er aanpassingen moesten worden gedaan voor deplaatselijke weersomstandigheden en de kwaliteit van het in de Filippijnen gewonnen bouwmateriaal.

De compromissen leidden tot een vrij eenvoudige façade naar de barokke normen van die tijd, hoewel de kerk niet geheel verstoken is van details: Chinese "fu"-honden staan op de binnenplaats, een knipoog naar de Chinese culturele aanwezigheid in de Filippijnen, en daarbuiten, een ingewikkeld gesneden set houten deuren.

Binnen de kerk springt meteen het fijn gedetailleerde plafond in het oog. Het werk van de Italiaanse decoratieve ambachtslieden Alberoni en Dibella, de trompe-l'oeil-plafonds brengen het kale gips tot leven: geometrische ontwerpen en religieuze thema's exploderen over het plafond en creëren een driedimensionaal effect met alleen verf en verbeeldingskracht.

Aan het uiteinde van de kerk staat een vergulde retablo (reredo) centraal. De preekstoel is ook verguld en versierd met ananas en bloemen, een echt barok origineel.

Pray Tell: Bekijk onze lijst met de topkerken van de Filipijnen.

Het museum van de kerk van San Agustin

Het voormalige klooster van de kerk herbergt nu het museum: een verzameling religieuze kunstwerken, relikwieën en kerkelijke rekwisieten die in de geschiedenis van de kerk zijn gebruikt, de oudste stukken dateren uit de oprichting van Intramuros zelf.

Het enige overgebleven stuk van een klokkentoren die door een aardbeving is beschadigd, houdt de wacht bij de ingang: een bel van 3 ton met de woorden "de zoetste naam van Jezus". De ontvangsthal (Sala Recibidor) nuherbergt ivoren beelden en met juwelen versierde kerkvoorwerpen.

Als je beurtelings de andere zalen bezoekt, passeer je olieverfschilderijen van Augustijnse heiligen, evenals oude koetsen (carroza's) die worden gebruikt voor religieuze processies. Als u de oude sacristie binnengaat (Sala de la Capitulacion, genoemd naar de voorwaarden van overgave die hier in 1898 werden overeengekomen), vindt u meer kerkelijke parafernalia. De volgende hal, de sacristie, toont meer prozaïsche items - Chinese ladekasten, Azteekse deuren en meer religieuze kunst.

Ten slotte vind je de voormalige refter - een voormalige eetzaal die later werd omgebouwd tot een crypte. Hier staat een gedenkteken voor de slachtoffers van het Japanse keizerlijke leger, de plek waar meer dan honderd onschuldige zielen werden gedood door terugtrekkende Japanse troepen.

Bovenop de trap kunnen bezoekers een bezoek brengen aan de oude bibliotheek van het klooster, een porseleinkamer en een gewadenkamer, samen met een toegangshal tot de koorzolder van de kerk, die een oud pijporgel draagt.

Bezoekers van het museum betalen P100 (ongeveer $ 2,50) toegangsprijs. Het museum is open van 8.00 tot 18.00 uur, met een lunchpauze van 12.00 tot 13.00 uur.