10 must-see schatten van het British Museum

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:06

Je kunt niet alles zien in een kort bezoek, dus waar begin je?

Het British Museum is enorm en overweldigend. Het vertelt het verhaal van de menselijke beschaving vanaf de vroegste dagen tot nu. Met 8 miljoen objecten in de collectie en tienduizenden die tegelijkertijd worden tentoongesteld, wat moet je proberen te zien als je een dag of slechts een paar uur hebt om het te bezoeken?

De Steen van Rosetta

Wat is het? Het was de sleutel tot het ontrafelen van de mysteries van Egyptische hiërogliefen. De Steen van Rosetta is een decreet uitgevaardigd door Egyptische priesters op de eerste verjaardag van de kroning van de farao, Ptolemaeus V. Het decreet is geschreven in hiërogliefen - de priesterlijke vorm van schrijven tegen die tijd, in demotisch of alledaags Egyptisch uit die periode, en in Grieks. Door de drie talen op het tablet te vergelijken, waren geleerden eindelijk in staat Egyptische hiërogliefen te vertalen.

Hoe is hij in het British Museum terechtgekomen? De steen werd in 1799, tijdens de Napoleontische oorlogen, ontdekt door Franse soldaten die de fundering aan het graven warenvan een fort in El-Rashid (Rosetta). De Britten verwierven het, samen met andere Egyptische oudheden, onder de voorwaarden van het Verdrag van Alexandrië toen Napoleon werd verslagen. Het is sinds 1802 tentoongesteld in het British Museum met een time-out in een diepe tunnel onder Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Waar te zien: Vind het in galerij 4 op de begane grond. Het is een van de selecties van het museum van 'Een geschiedenis van de wereld in 100 objecten'.

De Portland Vaas

Wat is het? De Portland Vaas is een vaas van cameeglas, waarschijnlijk gemaakt in Rome tussen 5 en 25 na Christus. Het kan een huwelijksgeschenk zijn geweest, omdat de foto's erop, in een witte glazen overlay op een donkerblauw glas, verbeelden liefde, huwelijk en seks. De taferelen zijn waarschijnlijk uitgehouwen door een edelsteensnijder. In de 18e eeuw kopieerde Josiah Wedgwood de vaas in zwarte Jasperware, een stuk dat nog steeds als zijn meesterwerk wordt beschouwd en dat de originele Portland Vaas wereldberoemd maakte. Het verbazingwekkende exemplaar van Wedgwood is te zien in het Wedgwood Museum in The World of Wedgwood in Barlaston, Stoke on Trent. Toen de vaas werd vernield door een 19e-eeuwse dronkaard, was het de kopie van Wedgwood die leidde tot de massale restauratie van het origineel. De vaas werd vervolgens meerdere keren gerestaureerd en uiteindelijk, in de jaren 80, werd er epoxyhars gebruikt om hem te conserveren. Het is nu bijna onmogelijk om de schade met het blote oog te zien.

Hoe is hij in het British Museum terechtgekomen? De geschiedenis van de vaas is troebel en hij is door vele handen gegaan. Niemand weet precies wanneer en waar het is gevonden. Het werd opgenomen in de collectie van een kardinaal in 1601 en behoorde toen 150 jaar toe aan een Italiaanse adellijke familie. In 1778 kocht Sir William Hamilton, de Britse ambassadeur bij het hof van Napels, het en bracht het terug naar Engeland, waar hij het verkocht aan de hertogin-weduwe van Portland. Het was haar zoon, de 3e hertog van Portland, die het in 1786 aan Josiah Wedgwood uitleende om zijn beroemde kopieën te maken. Het werd in 1810 uitgeleend aan het British Museum en uiteindelijk in 1945 door het museum gekocht.

Waar te zien: Het is in de tentoonstelling van het Romeinse Rijk, kamer 70 op de bovenverdieping.

De kattenmummies

Wat is het? Het British Museum heeft een zeer mooie collectie mummies, waarvan er vele worden tentoongesteld zodat bezoekers hun uitgebreide verpakking kunnen waarderen en, in sommige gevallen, kunnen zien de kleding en schoenen waarin ze werden begraven. Maar de kattenmummies zijn een interessant devotionele zijlicht van de latere Egyptische periode, misschien de 1e eeuw. Katten werden geassocieerd met de godin Bastet en het is mogelijk dat jonge katten periodiek uit haar tempels werden gehaald en gemummificeerd in uitgebreide verpakkingen, zodat de gelovigen ze konden kopen en begraven op speciale kattenbegraafplaatsen.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? Kattenmummies waren zo gewoon dat veel kattenbegraafplaatsen werden vernietigd voordat archeologen ze konden bestuderen. In de 19e eeuw werd een lading van 180.000 van hen naar Groot-Brittannië gestuurd om tot kunstmest te worden verwerkt! Het British Museum heeftmeerdere voorbeelden. Degene die hier is afgebeeld, was een geschenk van het Egypt Exploration Fund.

Waar te zien: Zoek naar de kattenmummie, een valkenmummie en een grote verzameling menselijke mummies in de Egyptische kamer, galerij 62-63 op de bovenverdieping Verdieping.

Kolossaal granieten hoofd van Amenhotep III

Wat is het? Een gigantisch hoofd (ongeveer 9 1/2 voet lang, met een gewicht van 4 ton) van Amenhotep III, een farao die regeerde tussen 1390 en 1325 voor Christus, oorspronkelijk deel van de tempel van Mut, in Karnak, Egypte. De kenmerken werden later opnieuw uitgehouwen voor Ramses II (1279-1213 v. Chr.) om zijn eigen idealen weer te geven. Dat omvatte het dunner worden van de lippen. Het hoofd draagt de dubbele kroon van Boven- en Beneden-Egypte.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? Het hoofd werd ergens vóór 1817 ontdekt en in 1823 door het museum gekocht van de Britse archeoloog Henry S alt, die het vond in een pakhuis in Caïro.

Waar te zien: Bekijk het in kamer 4 op de begane grond.

De Sutton Hoo Ship begrafenishelm

Wat is het? Het meest iconische object van de Sutton Hoo-site, een ongelooflijk rijke en ongestoorde scheepsbegrafenis van een rijke Angelsaksische persoon - waarschijnlijk een koning - daterend uit het begin East Anglia uit de 7e eeuw. Voorwerpen uit de begrafenis omvatten een schat aan munten en ingewikkeld bewerkte voorwerpen van goud, juwelen en leer.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? De Sutton Hoo Burial wasontdekt door archeoloog Basil Brown in 1939 bij het opgraven van de grootste van 18 heuvels op een landgoed in Suffolk. Toen hij werd gevonden, was de helm verpletterd door de ineenstorting van de heuvel en was hij in 500 stukken. Het werd voor het eerst gerestaureerd in 1947, werd uit elkaar gehaald en in 1968 weer in elkaar gezet op basis van later beschikbaar onderzoek. Dat was het moment waarop het opmerkelijke gezichtsmasker zich voor het eerst begon te openbaren.

Waar te zien: Het gemonteerde masker en een reconstructie van hoe het eruit zou hebben gezien toen het nieuw was, samen met vele andere schatten uit de begrafenis bevinden zich in de Wereld van Sutton Hoo exposeert in kamer 2 op de begane grond.

De Lewis-schaakstukken

Wat is het? Een grote groep schaakstukken, ergens in de 12e eeuw uit walrusivoor en baleinen gesneden. De stukken zijn op verschillende manieren toegeschreven aan IJslandse, Engelse, Schotse en Noorse ambachtslieden. De huidige gedachte is dat ze in Noorwegen zijn gemaakt en werden verborgen door een koopman op weg om ze in Ierland te verhandelen. Fans van de Harry Potter-films zouden ze bekend moeten vinden toen ze in "Harry Potter en de Steen der Wijzen" verschenen. Het is de grootste verzameling voorwerpen voor recreatief gebruik uit de periode die ooit is gevonden.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? De schaakstukken werden gevonden begraven in de buurt van Uig op het eiland Lewis in de Buiten-Hebriden in 1831. De nieuw ontdekte set werd voor het eerst getoond bij de Scottish Antiquaries Society, die geen geld konden inzamelen om ze te kopen. Het British Museum verwierf ze vervolgens voor de natie. Bij deop dit moment bevinden 82 van de 93 bestaande stukken zich in het British Museum en 11 in het National Museum of Scotland, in Edinburgh. De schaakstukken zijn erg populair en stukken toeren vaak door het VK, Europa en Azië.

Waar te zien: Bekijk het schaakspel in kamer 40, de middeleeuwse kamer, op de bovenverdieping.

Hoa Hakananai'a - Het standbeeld van Paaseiland

Wat is het? Een origineel voorouderbeeld van Paaseiland, gemaakt van bas alt. De naam Hoa Hakanania'a betekent "Gestolen of verborgen vriend". Het is waarschijnlijk uitgehouwen rond 1200 na Christus

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? Het beeld werd aangekocht in een ceremonieel centrum in Orongo, Rapa Nui, door commodore Richard Ashmore Powell, kapitein van de HMS Topaz tijdens een expeditie in 1869. De Lords of the Admir alty schonken het aan koningin Victoria, die het vervolgens aan het British Museum schonk.

Waar te zien: Het beeld maakt deel uit van de tentoonstelling Living and Dying in zaal 24 op de begane grond.

The Elgin Marbles

Wat is het? De Elgin Marbles zijn een reeks friezen en sculpturen die oorspronkelijk deel uitmaakten van het Parthenon op de Akropolis in Griekenland. Ze zijn enigszins controversieel omdat de Griekse regering van tijd tot tijd campagne voert voor hun terugkeer - vooral sinds de oprichting van het nieuwe Akropolismuseum dat werd gebouwd om ze te huisvesten. Het British Museum beweert dat ze veiliger zijn in Londenwaar ze op grotere schaal beschikbaar zijn voor miljoenen bezoekers. Dit is een voortdurend argument, maar ondertussen is het British Museum de plek om ze te zien.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? Het marmer werd tussen 1801 en 1805 verworven door Lord Elgin (Thomas Bruce, 7de graaf van Elgin), ambassadeur in Constantinopel (Istanbul), de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk. Griekenland maakte vanaf het midden van de 15e eeuw deel uit van dat rijk. Elgin geloofde dat hij ze beschermde door de knikkers te verwijderen. Ooit hadden de Ottomaanse Turken het Parthenon gebruikt als kruitopslag. Elgin was van plan de knikkers aan de Britse natie te geven, maar financiële problemen bij zijn terugkeer naar Engeland dwongen hem om ze te koop aan te bieden. Ze werden aangekocht door het Parlement en overgedragen aan het British Museum.

Waar te zien: Aan de reeks knikkers en voorwerpen uit het Parthenon is een hele galerij gewijd. Bekijk de knikkers, die de Parthenon-knikkers worden genoemd, in kamer 18 op de begane grond.

Azteekse dubbelkoppige slang

Wat is het? Een tweekoppige slang van hout, bedekt met turquoise mozaïeken en versierd met oester- en schelphoorn. Het is een voorbeeld van Mexica (Azteekse) kunst en meet ongeveer 17 inch breed bij 8 inch hoog en 2 inch dik. Het werd waarschijnlijk voor ceremoniële doeleinden als borst- of borstharnas gedragen. Het dateert uit de 15e of 16e eeuw.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? Het is door het museum aangekocht van een verzamelaar in1894.

Waar te zien: Het is in kamer 27, de Mexico-kamer, op de begane grond

De Vindolanda-tabletten

Wat is het? Vindolanda is een Romeins fort en nederzetting in de buurt van Hadrian's Wall aan de noordelijke rand van het Romeinse Rijk in Groot-Brittannië. De tabletten, ontdekt tijdens opgravingen, zijn brieven naar huis geschreven door gewone Romeinse soldaten, evenals brieven tussen officieren, echtgenotes en families die in Groot-Brittannië zijn gestationeerd. Geschreven op dunne vellen hout in een op koolstof gebaseerde inkt, ze over het gewone leven: een reeks rekeningen van een handelaar met daarop betaalde brouwerijrekeningen, een beroep van een burger op een provinciale gouverneur die protesteert tegen een onterechte pak slaag, een brief van de ene slaaf aan de andere pratende over de voorbereidingen voor het decemberfeest van Saturnalia.

Het Britse publiek heeft onlangs de Vindolanda-tabletten uitgeroepen tot de grootste schat van het British Museum. Het zijn de vroegste voorbeelden van handschrift in Groot-Brittannië. Zoek vooral naar de uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van Claudia Severa aan Sulpicia Lepidina, hier afgebeeld. Het handschrift van Claudia Severa is een van de vroegst bekende voorbeelden van schrijven in het Latijn door een vrouw.

Hoe is het in het British Museum terechtgekomen? De tabletten zijn bewaard gebleven omdat ze vol water zaten en beschermd waren tegen lucht. Ze werden ontdekt tijdens de lopende Vindolanda-opgravingen in de buurt van Chesterholme, Engeland, en in 1986 gekocht door het British Museum van de Vindolanda Trust. Honderden meer hebbensindsdien gevonden in een doorweekte vuilnisbelt op de locatie.

Waar te zien: De tablets bevinden zich in kamer 49, Romeins Groot-Brittannië, op de bovenverdieping