Top UNESCO-werelderfgoedlocaties in Zuidoost-Azië

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:46

De Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) heeft de unieke culturele en historische waarde van verschillende locaties in Zuidoost-Azië erkend. Deze UNESCO-werelderfgoedlocaties zijn ook van grote waarde voor bezoekers die op zoek zijn naar unieke culturele ervaringen in de landen die ze bezoeken, want geen enkele plaats kan het verleden en het wereldbeeld van een land beter weergeven dan de werelderfgoedlocaties.

Stad van de Tempels: Bagan, Myanmar

Bagan, Myanmar's erkenning als UNESCO-werelderfgoed liet lang op zich wachten. De aanvraag uit 1996 werd afgewezen vanwege onder meer de slechte kwaliteit van de restauratie. In 2019, toen UNESCO eindelijk de status van Werelderfgoed aan Bagan gaf, hadden de lokale bevolking het gevoel dat ze gewoon een langverwachte correctie hadden aangebracht.

Deze tempels zijn de laatste overblijfselen van het Birmese heidense koninkrijk dat ooit het gebied regeerde. De vrome boeddhistische koningen van het rijk en hun onderdanen bouwden uiteindelijk duizenden stoepa's tussen de 9e en 13e eeuw CE, allemaal als een poging om verdienste te maken.

Minder dan een vijfde van het oorspronkelijke tempelcomplement staat vandaag nog overeind, maar bezoekers kunnen door de must-see van Bagan met paardenkoetsen, e-bikes of auto's rijdenzie tempels om je te verbazen over hun architectuur, aandacht voor detail en de onbewogen Boeddhabeelden die zichtloos over de gapende menigte staren.

Het heelal in steen: Angkor Wat, Cambodja

Bezoekers van Siem Reap hebben meestal maar één ding in hun hoofd: de enorme personificatie van het universum in het Angkor Archeologisch Park genaamd Angkor Wat.

Gebouwd tussen 1130 en 1150 na Christus door koning Suryavarman II, Angkor Wat bestaat uit een enorme tempelpiramide die een uitgestrekt gebied beslaat van 4.250 bij 5.000 voet, omgeven door een gracht van meer dan 180 voet breed.

De hindoeïstische Khmer zag Angkor Wat als een symbool van het universum zoals ze het begrepen: de gracht staat voor de oceanen rond de aarde; de concentrische galerijen vertegenwoordigen de bergketens rond de goddelijke berg Meru, het hindoeïstische huis van de goden, die zelf wordt belichaamd door de vijf centrale torens. Houtsnijwerk met afbeeldingen van de god Vishnu (aan wie Angkor voornamelijk was opgedragen), evenals andere scènes uit de hindoeïstische mythologie, bedekken de muren.

Je zult niet meteen de betekenis achter de architectuur van Angkor Wat begrijpen als je geen gids inhuurt om je te begeleiden. Bezoek vooraf het Angkor National Museum in Siem Reap, zodat je de verborgen berichten niet mist.

Oude hoofdstad vernieuwd: Luang Prabang, Laos

Laos kan tot zijn essentie worden gedestilleerd in de gebouwen en tradities rond Luang Prabang.

Eens de hoofdstad van de LanXang Kingdom dat Laos regeerde, Luang Prabang ligt aan de samenvloeiing van de Mekong en Nam Khan rivieren en verleidt bezoekers met zijn 33 watt, nauwelijks onderhouden Franse koloniale gebouwen en adembenemende natuurlijke bezienswaardigheden. Op een willekeurige dag kan het ochtendritueel van tak bat, of het geven van aalmoezen, worden waargenomen in de hoofdstraten van Laos.

Bij echt speciale gelegenheden maakt Luang Prabang zichzelf op een feestelijke manier opnieuw om te vieren; tijd uw bezoek voor het Laotiaanse Nieuwjaar om Luang Prabang op haar vrolijkste best te zien. "Bun Pi Mai" duurt drie dagen in de heetste maand van het Lao-jaar - wat betekent dat het een echte opluchting is om op straat te spetteren!

De festiviteiten bereiken een hoogtepunt tijdens de processie van het Prabang Boeddhabeeld, een beeld van 50 kilo dat zich een weg baant (vergezeld door honderden oranjegeklede monniken) van het Royal Palace Museum naar de Vat Mai-tempel.

Twee religies, één rijk: Borobudur & Prambanan, Indonesië

Voordat ze de islam volgden, volgden de koninkrijken die ooit over Midden-Java regeerden twee religieuze tradities uit India, die beide in twee verschillende monumenten bewaard zijn gebleven.

Ten eerste, het boeddhisme belichaamd in Borobudur: een monument in de buurt van Yogyakarta in Midden-Java dat op een verbazingwekkende schaal staat - een mandala-vormige structuur die de boeddhistische kosmologie in steen vereeuwigt.

Terwijl de bezoekers van de Borobudur de niveaus van de structuur beklimmen, zullen ze 2.672 goed bewaarde reliëfpanelen vinden die verhalen uit het leven van de Boeddha en parabels uit boeddhistische teksten vertellen.

Ten tweede, je zultvind het hindoeïsme in Candi Prambanan: een 224 tempelcomplex in Midden-Java, gedomineerd door drie hoge torenspitsen die de trimurti (drie-eenheid) van de hindoe-religie vertegenwoordigen. De hoogste torenspits stijgt meer dan 50 meter hoog over het omliggende platteland.

Prambanan werd in 856 CE gebouwd door een hindoe-prins die was getrouwd met de heersende boeddhistische Sailendra-monarchie. Na eeuwen van verwaarlozing hebben de autoriteiten Prambanan hersteld om te zien hoe het in 2006 werd omvergeworpen door een grote aardbeving. De inspanningen voor herstel zijn aan de gang.

Wat vuur niet kon vernietigen: Ayutthaya, Thailand

Bezoekers zullen het moeilijk kunnen geloven dat de ruïnes van Ayutthaya de plaats waren van een grootse stad die Europese bezoekers vergeleken met Venetië of Parijs. Gedurende 400 jaar was Ayutthaya de grootste stad ter wereld, een knooppunt voor regionale handel dat Chinese, Europese en anderen aantrok. Dat veranderde allemaal in 1767, toen indringers uit Birma de stad plunderden en Siam in chaos brachten.

De indringers hebben misschien Ayutthaya's schatten mee teruggenomen, maar ze hebben genoeg overgelaten voor de huidige bezoekers om naar te staren. Als hoofdstad van het Siamese koninkrijk van 1350 tot 1767, heeft Ayutthaya nog steeds een schat aan tempel- en paleisruïnes (met een overvloed aan hoofdloze Boeddhabeelden), samen met musea om alle artefacten in context te plaatsen.

Ayutthaya kan worden verkend via een dagtrip vanuit Bangkok; verken de ruïnes op de fiets wanneer je aankomt, en geniet van eeuwen geschiedenis in je eigen tempo.

Historische handelSteden: Melaka & George Town, Maleisië

UNESCO herkende twee van de meest historische steden van Maleisië in één keer - geen verrassing, aangezien beide steden voormalige koloniale entrepots en hedendaagse culturele schatten waren met zoveel dingen gemeen.

De staat Penang's hoofdstad George Town was een juweel in de Britse Straits Settlements - de handel tussen India en China maakte van George Town een welvarende entrepot, met herenhuizen zoals het huidige Peranakan Mansion die getuigen van de rijkdom van zijn towkays (Chinese magnaten).

Overblijfselen van de Britse aanwezigheid in Penang kunnen in heel George Town worden verkend: de historische kern van de stad herbergt een van de mooiste collecties van 19e-eeuwse en vroege 20e-eeuwse gebouwen in Zuidoost-Azië.

Melaka wordt door Maleisiërs "de historische stad" genoemd. Overblijfselen van de Maleisische cultuur en buitenlandse heerschappij kunnen worden verkend in een kleine historische wijk aan de rivier: het Nederlandse Stadthuis en de kerk in een schitterende rode tint, aan de overkant van de rivier van Chinatown en de Street of Harmony die drie verschillende religies met elkaar verbindt; het Melaka Sultanate Palace Museum ter ere van de Maleisische Camelot; en de rijkdom aan traditionele gerechten uit Malakka waarvan u op bijna elke hoek kunt genieten.

Stairways to the Sky: Banaue Rice Terraces, Filippijnen

Als de bergen er niet waren geweest, zou de Ifugao in het kielzog van de Spaanse conquista Hispanized zijn geworden zoals de Filippijnse laaglanders.

En als de bergen er niet waren, zouden wezou niet helemaal naar de hoogste hoogten van de Filippijnen reizen om de resultaten van inheemse vindingrijkheid te zien: verschillende rijstterrassen uitgehouwen in bergvalleien, waarbij ze de contourlijnen van elke helling volgen om platforms te creëren voor rijstteelt op anders onherbergzaam terrein.

De Ifugao plant rijst alleen voor zichzelf, volgens een jaarlijkse plantkalender die de rest van hun levensstijl bepa alt. De gemeenschappelijke inspanningen van planten en oogsten; festivals om het verstrijken van de seizoenen te markeren; en de opslag van het product in karakteristieke graanschuren – rijst staat centraal.

Er zijn verschillende terraspaden waar wandelaars doorheen kunnen trekken - gemakkelijke wandelingen zijn de Bangaan Rice Terrace-wandeling, en meer ervaren trekkers zullen het prachtig schilderachtige Batad Rice Terrace-pad willen nemen. Verblijf daarna in een van deze accommodaties binnen handbereik van het volgende pad.

Oude groenen nieuw gemaakt: de botanische tuinen van Singapore

Zuidoost-Azië's nieuwste UNESCO-werelderfgoed werd in 1859 in de eilandstaat gesticht. En het is jong in vergelijking met andere UNESCO-sites - bedacht door Britse koloniale functionarissen en aangelegd in een Engelse stijl, de Singapore Botanic Gardens is sindsdien geëvolueerd om een uitstalraam te worden voor de mooiste planten van Zuidoost-Azië.

Reizigers die uitstappen van het MRT-station krijgen directe toegang tot de 60 hectare grote tuinen, de kronkelende paden, strategisch gelegen wateren en paviljoens voor ontspanning of openbare uitvoeringen (het Singapore Symphony Orchestrageeft regelmatig gratis optredens voor parkbezoekers).

De National Orchid Garden - 's werelds grootste orchideeëncollectie - biedt meer dan 60.000 planten en orchideeën, waarvan vele vernoemd zijn naar beroemde mensen.

Begeleide wandelingen rond het parkterrein verkennen de historische bezienswaardigheden, orchideeëndisplays en andere botanische collecties. Kinderen kunnen op een minder gestructureerde manier leren in de Jaco Ballas Children's Gardens, een speeltuin te midden van een overvloed aan planten.

Eeuwen van zaken: Hoi An & My Son, Vietnam

Twee verschillende beschavingen zijn te zien op korte afstand van elkaar in Centraal Vietnam.

Hoi An is een oude handelsstad aan de rivier - in de 16e eeuw was Hoi An een van de drukste handelscentra van Vietnam. Chinese kooplieden vestigden zich hier om zaken te doen met Europese en Aziatische handelaren… totdat de Thu Bon rivier dichtslibde en de handel verder stroomafwaarts verschoof.

Tegenwoordig onderhouden de afstammelingen van die Chinese kooplieden de smalle straatjes en karakteristieke rijtjeshuizen van Hoi An. De straten zijn nu gevuld met lampenwinkels, kleermakers en reisbureaus, die nieuwe producten verkopen maar de ondernemingsgeest van weleer behouden.

My Son is een complex van religieuze tempels in Centraal-Vietnam, gebouwd door de Champa-dynastie tussen de 4e en de 12e eeuw. Eeuwen van verwaarlozing - en twee verwoestende 20e-eeuwse oorlogen - hebben weinig meer achtergelaten dan boomstronken en puin, maar er zijn nog enkele relatief goed bewaarde tempels over, waardoor bezoekers een glimp opvangen van het hindoeïstische rijk dat centraal Vietnam regeerdetotdat ze werden weggevaagd door de Dai Viet-koningen.

If it Ain't Baroque: de kerken van de Filippijnen

Eeuwen van Spaanse overheersing gaven de Filippijnen zijn verzameling barokke kerken; De door Spanje gestichte steden over de eilanden imiteerden de ommuurde stad Intramuros, inclusief haar voorliefde voor kerken. In Intramuros zelf blijft de San Agustin-kerk grotendeels intact, ondanks de inspanningen van bommenwerpers uit de Tweede Wereldoorlog om de torenspitsen af te vlakken.

Wat bommen niet konden neerhalen, deden aardbevingen vaak: de aardbevingsgevoelige Filippijnse eilanden verwoestten veel kerken in enkele minuten. Bestaande barokke kerken zijn tegenwoordig meestal de derde of vierde kerk op de site, herbouwd door vrome katholieke inwoners na meerdere trillingen.

De Paoay-kerk in Ilocos ziet eruit als een directe reactie op aardbevingen, de robuuste steunberen geven aanleiding tot wat architecten "Aardbeving-barok" noemen. De sierlijke Miag-Ao-kerk in Iloilo mist de robuuste steunen van Paoay, maar compenseert dit met zijn sierlijke gevel die is uitgehouwen met tropische elementen, zoals palmen en papajabomen.

Vergeten stadstaten: oude steden van Pyu, Myanmar

De laatste overblijfselen van machtige stadstaten die ooit het stroomgebied van de Ayeyarwady regeerden tussen 200 v. een millennium geleden deel van Myanmar.

De Pyu-volkeren bouwden ommuurde bakstenen steden om te beschermenhun rijk; elk van de drie overgebleven steden heeft zijn eigen paleiscomplexen, samen met architectuur die uniek is voor elke stad. Sri Ksetra heeft bijvoorbeeld de enorme Baw Baw Gyi stoepa, het vroegst gebouwde boeddhistische monument in Myanmar. Bezoek de musea in elk van de oude steden om een idee te krijgen van de beschaving die hier vroeger heerste

De oude steden zijn mogelijk gelijktijdig geweest met Bagan, een ander oud rijk in het noorden. In tegenstelling tot de monumenten van Pyu, werden de stoepa's van Bagan beschadigd door een aardbeving en werden ze haastig herbouwd, wat Pyu een voorsprong gaf op Bagan in de race om erkenning als UNESCO-erfgoed.

Verhalen van de keizers: de Hue-monumenten van Vietnam

Hue was de hoofdstad van Vietnam gedurende de 19e en vroege 20e eeuw. De Nguyen-keizers regeerden vanuit het Hue citadelpaleiscomplex, een uitgestrekt complex met hoge stenen muren rondom een reeks verfijnde paleizen en tempels.

En de Nguyen-keizers genoten van een hiernamaals dat bijna net zo zacht was als hun dagen onder de levenden. Verspreid over de heuvels rond de stad, werden koninklijke graven speciaal voorbereid voor elke keizer, jaren voordat ze stierven, elk bedoeld als een getuigenis van de macht en grootsheid van hun respectieve regeringen. Het verhaal van elke keizer leeft voort in hun graven, van de tragische zwakte van Tu Duc tot de minachting van Khai Dinh voor zijn volk.

De Nguyens regeerden (in feite, en later als boegbeelden) tot 1945 - het jaar waarin de laatste Nguyen-keizer Bao Dai de teugels van de regering overdroeg aan de revolutionaire regering vanPresident Ho Chi Minh.

Limestone Marvel: Gunung Mulu National Park, Maleisië

Toegankelijk via een korte vlucht vanuit de stad Miri, verdient het Gunung Mulu National Park zijn UNESCO Werelderfgoed lauweren vanwege zijn biodiversiteit.

Dit 52, 684 hectare grote stuk karst (kalksteen) tropisch bos verbaast op meerdere niveaus - zo'n 295 km aan onderzochte grotten, waaronder de grootste bekende grotkamer ter wereld; meer dan 3.500 plantensoorten, waaronder de zeldzame en extreem scherpe Rafflesia; en de torenhoge Gunung Mulu-berg die het park zijn naam geeft.

Dorpen langs de rivieren huisvesten de Berawan- en Penan-volkeren, die zich hier eeuwen geleden vestigden voor de rijke jacht en nu dienen als gastheer voor bezoekers. Reizigers naar Mulu kunnen hun dorpen in Long Terawan en Long Iman bezoeken om door de ambachtelijke markten te snuffelen of de traditionele blaaspijpen af te vuren.