Een definitie van "post-holing" en hoe het te vermijden tijdens het wandelen

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:22

Post-holing is een ellendige manier om een winterwandeling door te brengen. De term verwijst naar precies wat je je zou kunnen voorstellen: de verticale duik van een hekpaal in de aarde - een smalle, rechte en diepe invoeging in de aarde (of in sneeuw, in ons scenario). Deze metafoor na het gat speelt zich heel vaak af wanneer een winterwandelaar op wat hij eerst zou denken dat het harde sneeuw is, stapt - zijn been creëert en neemt dan onmiddellijk een gat in de sneeuw in. En als hij eenmaal vastzit in diepe sneeuw, staat hij een behoorlijk pijnlijke wandeling te wachten totdat hij andere omstandigheden vindt.

Zodra een winterwandelaar is begonnen met het uithollen, is de enige manier om vooruit (of achteruit) vooruit te gaan, elk half begraven been recht omhoog uit de sneeuw te trekken voordat je je volgende stap zet. Dit kost enorm veel energie en verkort je pas behoorlijk. Als je heel diep wegzakt, bijvoorbeeld helemaal tot aan de heup, is het een hele klus om je been uit het gemaakte gat te halen. Een wandelaar die gedwongen is een uur of twee na het holen door te brengen, zal de komende dagen de angel in zijn bovenbenen en heupen voelen. Er is geen langzamere of pijnlijkere manier om vooruitgang te boeken in een sneeuwveld dan na een holing, tenzij het de zomerversie is, Bushwhacking.

Als je jezelf in een post-Holing Situatie

Er is echt geen manier om gracieus te wandelen in een situatie na het holen. Je staat voor een afmattend stuk wandelen totdat je je een weg baant naar ander terrein met ondiepere sneeuw, of een terrein waar het oppervlak hard genoeg is om je gewicht te dragen. Het beste wat je kunt doen, is de tijd nemen om te voorkomen dat je jezelf volledig uitput. Vermijd de impuls om enorme stappen te zetten, daar word je alleen maar sneller moe van. Maar je kunt misschien voorkomen dat je in de eerste plaats afdwa alt naar post-hole-territorium. Als je merkt dat je in de sneeuw duikt, kunnen dezelfde strategieën je helpen bij het identificeren en verplaatsen naar stevige sneeuw in de buurt:

• Ga vroeg wandelen, voordat zonnestraling en opwarmende luchttemperaturen de sneeuw zacht genoeg kunnen maken zodat je erin kunt zakken. (Vergeet ook niet rekening te houden met de timing van je terugreis.)
• Reis in schaduwrijke gebieden als je kunt - de sneeuw is daar meestal steviger in het midden van de winter.
• In sommige periodes van het jaar kan het echter het beste zijn om je te concentreren op wandelen in zonniger gebieden waar zonlicht de sneeuw kan hebben verbrand tot een ondiepere diepte waar je gemakkelijk kunt wandelen. Vooral in de late winter of het vroege voorjaar kunnen zonnige blootstellingen de beste wandelmogelijkheden bieden.
• Plan een route die diepe sneeuwafzettingen helemaal vermijdt. Een mooie sneeuwdeken zorgt ervoor dat heuvelachtig terrein er vlak en egaal uitziet, maar dat is het niet. Als je enige kennis hebt van wat er onder al die sneeuw ligt, kun je je houden aan gebieden waar de sneeuw ondieper is.

Een andere geweldige optie - misschien wel de beste van allemaal - is om gewoon sneeuwschoenen te dragen om je over de zachte plekken te helpenals je ze tegenkomt. Lichtgewicht sneeuwschoenen kunnen gemakkelijk aan een rugzak van elke maat worden vastgemaakt en kunnen aan je laarzen worden geklemd wanneer de sneeuwomstandigheden daarom vragen.