Fascinerende feiten over de Cutty Sark

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:14

Toen de Cutty Sark, 's werelds laatst overgebleven theeclipper en een hoogtepunt van het UNESCO-werelderfgoed van Greenwich, in 2012 heropend werd, was niet iedereen tevreden. Maar bezoekers hebben gestemd met hun voeten en ze vinden het geweldig.

Na een verwoestende brand in 2007 onderging het beroemdste historische schip van Londen £ 50 miljoen aan door de Heritage Lottery gefinancierde restauratie en conservering. Toen het in 2012 heropend werd, werd de romp opgetild en omhuld met glas - om het te beschermen en (voor de eerste keer) om het zichtbaar te maken voor het publiek - waren de experts er snel bij.

Andrew Gilligan, Londense redacteur van de Sunday Telegraph, zei: "Een van de meest waardevolle maritieme schatten van Groot-Brittannië lijkt nu te zijn gestrand in een gigantische kas." De Victorian Society verklaarde dat de restaurateurs het historische schip hadden "beschadigd". En een online website voor het ontwerpen van gebouwen gaf het hun "Carbuncle Award" voor het "Lelijkste gebouw in het VK".

Weinig bekende feiten over de Cutty Sark

De controverse ontstond omdat het schip in haar droogdok drie meter (bijna 10 voet) was opgetild en ondersteund door een metalen frame om al het gewicht van haar romp te halen. Van buitenaf, zoals hier afgebeeld, lijkt de Cutty Sark te drijven op een zee van glas. Demove stelde bezoekers voor het eerst in staat om de gele metalen (Munz-metaal) beklede romp te zien en het fascinerende museum te verkennen voordat ze daadwerkelijk aan boord van het schip gingen.

Ondanks alle kritiek is de Cutty Sark populair gebleven bij bezoekers die naar haar droogdok in Greenwich gaan. In 2015 hebben TripAdvisor-bezoekers haar uitgeroepen tot Certificaat van uitmuntendheid.

Een feniks van een schip

• Gebouwd en gelanceerd in Schotland in 1869, vervoerde ze tussen 1870 en 1877 thee van China naar Londen. Tegen de jaren 1880 droeg ze wol uit Australië. Dat is toen haar reputatie voor snelheid werd bereikt. Door gebruik te maken van de snelle wind langs de route vanuit Australië die zeilers de 'roaring trades' noemen, vestigde ze een record van 73 dagen op de route van Sydney naar Londen.
• Verkocht aan een Portugees bedrijf en omgedoopt tot de Ferreira, vervoerde ze vrachten door Europa, Afrika en Amerika van 1895 tot 1922.
• In 1916, tijdens WOI, verloor ze haar masten in een storm en strompelde ze de haven van Zuid-Afrika binnen, waar ze vanwege een tekort aan masten en zeilen opnieuw werd opgetuigd als een langzamere barkentijn met een kleinere mast.
• In 1922 werd de Ferreira opnieuw beschadigd door een storm in het Kanaal en werd Falmouth aangeroepen voor reparatie. Terwijl ze daar was, herkende een gepensioneerde Windjammer-kapitein, Wilfred Dowman, die op de Cutty Sark had getraind, haar en ging op weg om haar te kopen. Hij moest haar terugjagen naar Portugal omdat ze opnieuw was verkocht en omgedoopt tot Maria do Amparo. Maar in 1922 bracht hij haar terug naar Falmouth en herstelde haar.
• Ze diende als opleidingsschipdaar en in Kent voordat ze in 1952 de Theems op voer naar haar huidige droogdok. De reis van Falmouth naar Greenhithe in Kent, in 1938, was de laatste keer dat ze naar zee ging.

Wie of wat was Cutty Sark?

Dus waarom heet de pas gerestaureerde Cutty Sark zo? En wat betekent Cutty Sark eigenlijk?

Een cutty-sark is een Schots woord uit het laagland voor de korte dienst van een vrouw - eigenlijk een Victoriaans ondergoed. In Robert Burns' gedicht Tam O'Shanter draagt de heks Nannie, die de staart van Tam's paard Maggie steelt, een cutty-sark. Een theorie is dat John "Jock" Willis, de oorspronkelijke eigenaar van de Cutty Sark, verwees naar de manier waarop Nannie voor de wind vliegt, terwijl haar cutty-sark achter haar zwaait - hij wilde dat de Cutty Sark het snelste schip op de wereld zou zijn. zeeën en win de jaarlijkse race om de nieuwe thee uit China te halen. Maar de waarheid is dat niemand echt weet wat hij in gedachten had toen hij de naam koos of Nannie in haar nachtjapon het boegbeeld van het schip maakte.

Over die whisky

Rond 1923 had een van de directeuren van de beroemde Londense wijnhandelaren, Berry Brothers & Rudd, een ontmoeting met enkele Schotse kooplieden om te praten over whisky voor de Amerikaanse markt. Ze waren er zeker van dat het verbod snel zou eindigen en wilden een blended whisky maken speciaal voor de Amerikaanse smaak, om klaar te zijn voor de vraag. Destijds stond de bijna wonderbaarlijke terugkeer van de Cutty Sark naar Groot-Brittannië in alle kranten. Het was beroemd; er werd over gepraat, en al snel was het ook een whisky.

Het einde van de theeClippers

De meeste mensen denken dat de komst van stoomschepen in de 19e eeuw het einde betekende van de grote klipperschepen omdat ze sneller waren. In feite is het verhaal een beetje ingewikkelder dan dat. Jarenlang waren de klippers sneller dan de vroege stoomschepen - ze werden klippers genoemd omdat ze met zo'n geweldige "klip" over de zeeën konden vliegen.

Het was de opening van het Suezkanaal die het einde betekende van de theehandel voor de grote klipperschepen. De Middellandse Zee was nooit echt geschikt voor de grote zeilschepen. En ze konden het kanaal gewoon niet aan en konden niet genoeg wind vinden in de Rode Zee. Om China te bereiken, moesten ze de lange route rond de Hoorn van Afrika nemen en daarvoor waren stoomschepen, die zich aan een schema door het kanaal konden houden, sneller. Maar interessant genoeg werden de meeste snelheidsrecords van de grootste tondeuses behaald in de wolhandel tussen Australië en Liverpool. Daarvoor waren ze jarenlang nog veel sneller dan stoomschepen. De tondeuse van Donald McKay, Lightening, is in 67 dagen van Melbourne naar Liverpool gekomen.

Bekijk de website om een bezoek aan de Cutty Sark te plannen.