Hoe het is om te WWOOFen door Nieuw-Zeeland

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:46

In augustus 2018, na een jaar van onderzoeken, plannen en sparen, was ik op een enkele reis non-stop van Houston naar Auckland voor mijn werkvakantie van een jaar in Nieuw-Zeeland. Mijn aanvankelijke plannen hielden in dat ik op zoek ging naar een soort tijdelijke baan toen ik daar aankwam, misschien bij de receptie van een hostel in een van de grotere steden van het land. Toen ik er eenmaal was, duurde het echter niet lang voordat ik dat idee neerhaalde door mezelf één vraag te stellen: "Waarom heb ik mijn kantoorbaan opgezegd en ben ik de wereld overgevlogen om meteen meer bureauwerk te gaan doen?" In plaats daarvan besloot ik me te focussen op WWOOFing, een populaire optie die wordt gebruikt door veel backpackers die met een beperkt budget in Nieuw-Zeeland reizen.

WWOOF begon in 1971 in Engeland als Working Weekends on Organic Farms. Tegenwoordig staat het acroniem voor Willing Workers on Organic Farms of Worldwide Opportunities on Organic Farms, en het bestaat in meer dan 100 landen over de hele wereld. Vrijwilligers (bekend als WWOOFers) betalen een jaarlijkse vergoeding om toegang te krijgen tot het platform voor het specifieke land van hun interesse (het is NZD $ 40 voor Nieuw-Zeeland), waar ze hosts op organische eigendommen kunnen vinden en ermee in contact kunnen komen. In ruil voor vier tot zes uur per dag werken, krijgen WWOOFerseten en accommodatie, plus een unieke, praktische leerervaring.

WWOOF vatte voor mij alles samen waar ik naar op zoek was in mijn jaar in het buitenland: een manier om meer van het land te zien dan de bekende toeristische plekken, mezelf uit te dagen met werk buiten mijn eigen professionele sfeer, om een onderbreking van het focussen op de zakelijke ladder, om contact te maken met het buitenleven - allemaal zonder mijn spaargeld te snel op te eten.

Hoewel sommige mensen met een toeristenvisum in Nieuw-Zeeland misschien WWOOFing willen proberen, vereist de Nieuw-Zeelandse regering dat WWOOFers een geschikt werkvisum hebben, zoals het werkvakantievisum dat ik had. Dat komt omdat, hoewel WWOOFers geen loon krijgen, wat ze doen nog steeds als "betaald werk" wordt beschouwd, omdat het voedsel en de accommodatie die ze in ruil daarvoor ontvangen waarde hebben.

In mijn hostel in Auckland doorzocht ik het ene WWOOF-profiel na het andere om een plaats te vinden die een groot aantal positieve recensies had en niet te ver weg was. Dit was gedeeltelijk omdat ik iets goed doorgelicht wilde hebben voor mijn allereerste verblijf, en gedeeltelijk omdat het mijn eerste keer zou zijn dat ik alleen aan de linkerkant van de weg zou rijden en ik een gemakkelijke reis wilde. Ik kwam veel schapenboerderijen tegen die op de WWOOF-site staan vermeld, maar ik was behoorlijk verrast door het ongelooflijke scala aan mogelijkheden, waaronder wijngaarden, een kaasproducent en een emu-boerderij. Na het sturen van berichten naar een aantal gastheren (sommigen die reageerden en anderen niet) over mijn leergierigheid en bereidheid om hard te werken, heb ik uiteindelijk een verblijf van twee weken opgezet op een macadamia-notenboerderij, 30 minuten ten westen van destad in Waitakere.

Nadat ik met mijn onlangs gekochte gebruikte Toyota Carib door een bosgebied was gelopen, volgde ik mijn aanwijzingen over een onverharde weg naar de boerderij waar ik mijn gastheren, Sue en haar partner John ontmoette. Op basis van de beoordelingen op hun online profiel leek de boerderij van Sue en John de plek voor de eerste keer WWOOFers, en toen ik daar aankwam, waren er al twee jonge vrouwen aan het werk, een uit Japan en een uit Singapore. Tegen de tijd dat ik vertrok, had ik met een wisselende groep WWOOFers gewerkt, die op een gegeven moment wel zes mensen uit vier verschillende landen waren gegroeid.

Waarschijnlijk vanwege het feit dat ze zo ervaren waren met WWOOFing en regelmatig relatief grote groepen WWOOFers huisvestten, had de macadamia-boerderij hun systeem plat. Alle WWOOFers verbleven in een aparte slaapzaal, we hielden de uren en dagen dat we werkten bij in een dagboek en we gaven onze gastheren boodschappenlijstjes om gemeenschappelijke ma altijden voor onszelf te koken. Aangezien ik daar tegen het einde van de winter was, waren onze taken verdeeld tussen het oogsten van de macadamianoten van de bomen en het sorteren van de noten in hun verwerkingsfaciliteit. Tijdens het oogsten gebruikten we lange handplukkers om de macadamianoten van de takken te knippen en op de grote zeilen te vallen die we op de grond hadden gelegd. Op sorteerdagen luisterden we naar dansmuziek op de radio terwijl we schelpen en eventuele ongescheurde nootjes die op de lopende band voorbij rolden weghaalden. En al die tijd aten we als ontbijt veel macadamianotenboter op toast.

Met elke dag werden we allemaal betervrienden, we brachten onze vrije tijd door met het verkennen van nabijgelegen attracties, en werden beter in ons werk, door steeds sneller te werken. Toen ik wegreed van de boerderij nadat mijn twee weken voorbij waren, voelde ik me dankbaar voor de ervaring, inclusief de vriendelijkheid van de gastheren en kameraadschap van de andere WWOOFers, en ik was enthousiast over de nieuwe activiteiten die ik zou proberen en de mensen die ik zou ontmoeten op toekomstige boerderijen.

Naarmate mijn werkvakantiejaar vorderde, verviel ik in een soort routine. Ik zou ongeveer 10 dagen tot twee weken op elke boerderij doorbrengen, in totaal 10 boerderijen op de Noord- en Zuid-eilanden aan het einde van mijn tijd in Nieuw-Zeeland. Terwijl andere WWOOFers die ik ontmoette een maand of langer zouden doorbrengen op een plek waar ze echt van hielden, bleek dit tijdsbestek de goede plek voor mij te zijn om een relatie met mijn gastheren op te bouwen, voldoende training te krijgen om behulpzaam te zijn en me genoeg tijd te geven om de rest van het land te verkennen. Zodra mijn geplande verblijf voorbij was, zou ik een week of zo voor mezelf nemen om te reizen en een nieuwe boerderij te vinden in de algemene richting die ik hierna wilde verkennen.

Gezien het enorme aantal boerderijen in Nieuw-Zeeland, zowel in steden als ver daarbuiten, is het gemakkelijk om van de ene plaats naar de andere te springen als middel om je persoonlijke reizen te ondersteunen. WWOOF is ook zo'n algemeen bekend programma en Nieuw-Zeeland zo'n vriendelijk land dat je gemakkelijk anderen om aanbevelingen voor boerderijen kunt vragen.

Elke boerderij die ik bezocht was een heel andere ervaring. Toen ik op een bloemenboerderij in Kumeu was, bracht ik al mijn tijd door met wieden in een heet tunnelhuis,het uitschakelen van uren en uren aan podcasts in het proces. Op een champignonkwekerij in Mangawhai hielp ik met het kweken en plukken van prachtige, bloemachtige paddenstoelen en bracht ik mijn vrije tijd door met het verkennen van de vele witte zandstranden in de buurt. Tijdens mijn verblijf op een saffraanboerderij in Te Anau hield ik felrode saffraandraden in mijn handen die meer waard waren dan ik me op mijn gemak voelde, en bracht ik andere dagen door met het opzetten van veehekken langs een afgelegen heuvel en het verzorgen van bijenkorven.

Opgegroeid in de buitenwijken van een grote stad, was mijn voorkennis van het reilen en zeilen van het boerenleven beperkt. Door dit gebrek aan ervaring kwam ik naar Nieuw-Zeeland en voelde ik me over het algemeen geïntimideerd door bepaalde handmatige taken. Toen was ik hier gipsplaten aan het uitzagen en isolatie aan het installeren om een eeuwenoud huis te restaureren; het voortouw nemen bij het voeren van een assortiment kippen, eenden en varkens; en bladplukt wijnstokken om schimmelgroei te voorkomen. Met elke nieuwe boerderijactiviteit waarmee ik hielp, kreeg ik meer vertrouwen in mijn vermogen om ongemak te overwinnen en mijn vaardigheden uit te breiden, omdat ik zag wat ik kon bereiken met mijn eigen twee handen en een echt verlangen om te groeien.

De verschillen tussen boerderijen zaten echter niet alleen in het soort werk dat ik deed. Elke plaats had zijn eigen schema (van strikte starttijden tot flexibele regels, afhankelijk van onze stemming of het weer), type accommodatie (inclusief privé- en gedeelde kamers die deel uitmaken van de woonkamer van de gastheer of volledig gescheiden zijn), en andere WWOofers daar (soms ik was de enige). Meer nog, elke boerderij had zijn eigen ritme dat ik moestaanpassen aan. Het was een voorrecht om met open armen in het leven van mijn gastheren te worden ontvangen, om hun dagelijkse bestaan te ervaren, niet alleen in termen van hun beroep, maar ook kleine dingen zoals het voedsel dat ze kookten en aten en hoe ze hun vrije tijd doorbrachten. Ik herinner me nog levendig het heerlijke ijs van echt fruit, een hoofdbestanddeel van kiwi's, dat we maakten en aten tijdens onze pauzes op de frambozenboerderij, en de avonden die we doorbrachten met het kijken naar "Married At First Sight" met mijn oudere gastheren van de saffraanboerderij.

Al met al bood WWOOF de unieke kans om de manier van leven van iemand anders te begrijpen door het te leven. Hoewel ik toen of nu nooit plannen had om na Nieuw-Zeeland in de landbouw te gaan werken, wist ik dat dit versterkte gevoel van empowerment en bewustzijn van wat je kunt winnen als je buiten je comfortzone stapt, zijn waarde in mijn toekomst zou blijven bewijzen. Je hoeft geen boer (of toekomstige boer) te zijn om iets uit WWOOF te halen. Ik zou zeggen dat je er nog meer uit ha alt door er geen te zijn. Het enige dat je nodig hebt, is de bereidheid om te leren en jezelf uit te dagen, en je zult gegarandeerd een onvergetelijk avontuur beleven.

WWOOFing Basics

• Wees selectief met de foto's die je kiest voor je WWOOF-profiel. Foto's van jou die van het buitenleven geniet, actief bent en zelfs op andere boerderijen werkt, zullen potentiële verhuurders helpen om te zien dat je klaar bent om eropuit te gaan en je handen vuil te maken.
• Personaliseer de berichten die je naar hosts stuurt. Het is verleidelijk om dezelfde letter met formule naar meerdere plaatsen te kopiëren en te plakken bij het zoeken naareen optreden, maar het is in jouw voordeel om een paar opmerkingen toe te voegen over waarom hun boerderij je in het bijzonder interesseert, in plaats van dat het lijkt alsof je gewoon echt een plek nodig hebt om te verblijven.
• Wees duidelijk over verwachtingen. Het zal uw verblijf een stuk aangenamer maken als u en uw gastheer vanaf het begin basisregels hebben vastgesteld over uw werkschema, pauzes en woonarrangement. Elke gastheer heeft zijn manier van doen, dus door in het begin de tijd te nemen voor een open, eerlijk gesprek, kunt u voorkomen dat u zich onbegrepen of misbruikt voelt.
• Vraag feedback aan je host na je eerste optreden. Afhankelijk van waar je bent, kan het moeilijk zijn om geaccepteerd te worden voor je eerste WWOOFing-optreden als nieuw lid van het platform. Als je eenmaal positieve feedback op je pagina hebt gekregen, zou dit de zaken een beetje gemakkelijker moeten maken, omdat je wordt doorgelicht voor toekomstige hosts.

Hoe word je een goede WWOOFer

• Stel vragen. Als je niet zeker weet hoe iets moet worden gedaan of als je instructies moet herhalen, wees dan niet bang om het aan je gastheer te vragen. Anders breng je jezelf, andere WWOOFers of het levensonderhoud van je gastheer in gevaar.
• Wacht niet altijd op het krijgen van taken. Als je klaar bent met al je opdrachten en nog wat werkuren over hebt, neem dan contact op met je gastheer om te zien hoe je nog meer behulpzaam kunt zijn - ze zullen je proactiviteit waarderen.
• Houd goed in de gaten hoe je gastheer dingen doet. Hoewel ze je de instructies zouden moeten geven die je nodig hebt, kun je veel leren (en hun leven gemakkelijker maken) door gewoon hun instructies te volgen.voorbeeld.
• Neem contact op met je host over internetgebruik. Onbeperkt internet is niet altijd een gegeven, dus je wilt de internetrekening van je host niet laten oplopen door elke avond Netflix te streamen, omdat het voor jou thuis misschien normaal is.