5 Parijse musea gehuisvest in adembenemende gebouwen

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:00

Met een ongewoon aantal musea van wereldklasse - van het Louvre tot het Palais de Tokyo - wordt Parijs wereldwijd geroemd om zijn fijne kunstcollecties. Maar in sommige gevallen zijn de meesterwerken die binnen wachten niet de enige trekkaarten voor bezoekers. Deze 5 Parijse musea zijn ook opmerkelijk vanwege de gebouwen waarin ze zijn gehuisvest: prachtige bouwwerken waarvan de ongebruikelijke of uitgebreide architectuur ze tot kunstwerken op zich maakt. Ze zijn vaak ontworpen door gerenommeerde architecten en voegen schoonheid en complexiteit toe aan het stadslandschap en omlijsten de museumcollecties vaak op interessante en passende manieren. Lees verder om erachter te komen waar u adembenemende architectuur kunt bewonderen terwijl u tegelijkertijd enkele van de beste musea van de Franse hoofdstad verkent.

Centre Georges Pompidou

Het Centre Georges Pompidou is zeker een van de eigenzinnigere gebouwen die een iconisch onderdeel zijn geworden van het 20e-eeuwse Parijse stadsbeeld. Het is een essentiële stop voor liefhebbers van naoorlogse architectuur.

Het nu beroemde bouwwerk, mede ontworpen door architecten Renzo Piano en Richard Rogers, was enorm controversieel toen het werd onthuld voor de opening van het culturele centrum in 1977. Franskrant Le Figaro verklaarde zelfs dat "Parijs zijn eigen monster heeft, net als dat in Lochness." Het felgekleurde gebouw, ontworpen om op een soort skelet te lijken waar bloed, water en andere vitale vloeistoffen doorheen stromen, heeft nog steeds zijn tegenstanders. Maar voor velen is het een triomf van hightech design.

Piano en Rogers, met als doel een gebouw te creëren dat er als geen ander in de wereld uitzag en dat een echte openbare ruimte zou worden voor cultuur, vrije tijd en bijeenkomsten, hadden een democratisch ethos in gedachten toen ze het ontwierpen. Het meest opvallende kenmerk van het gebouw is waarschijnlijk de ononderbroken ruimte van verdieping tot verdieping: er zijn geen dragende constructies tussen de verdiepingen geplaatst, die volledig flexibel zijn en gemakkelijk kunnen worden gereorganiseerd of gedeeld door curatoren voor speciale tentoonstellingen of evenementen.

In plaats van binnenin ruimte in te nemen zoals gewoonlijk, worden de dragende constructies buiten het gebouw geplaatst, een beetje als een exoskelet.

Er is overal een uitgebreide kleurcode: de blauwe buizen duiden circulerende lucht aan; geel staat voor elektriciteit; groen voor water; en rood voor circulerende mensen (liften en roltrappen zijn ondergebracht in de laatste buizen).

Er werd ongeveer 15.000 ton staal en glas gebruikt om de gigantische structuur te creëren, die nu door Parijzenaars algemeen wordt erkend als het hart en de ziel van het centrum van Parijs. Het lijkt erop dat de utopische visie van de architecten buitengewoon succesvol was: het Centre Pompidou, of "Beaubourg" zoals het lokaal bekend staat, is een cultureel centrum, museum en openbare bibliotheek die dagelijks wordt gebruikt doorburgers uit alle lagen van de bevolking. Het is een essentieel onderdeel geworden van de Parijse cultuur, en niet alleen voor de welgestelden.

Modern Art Museum en panoramische uitzichten

Het huisvest het Nationaal Museum voor Moderne Kunst, met meesterwerken van Henri Matisse, Paul Klee, Pablo Picasso, Wassily Kandinsky, Rene Magritte, Niki de Saint-Phalle en talloze andere belangrijke kunstenaars uit de 20e en 21e eeuw, de constant ververst permanente collectie is wereldberoemd om zijn omvang en belang. De luchtige, lichte tentoonstellingsruimtes laten je de unieke structuur van het gebouw waarderen terwijl je de prachtige kunstwerken die erin zijn gehuisvest in je opneemt, en ze bieden ook een aantal gedenkwaardige uitzichten over Parijs.

Ten slotte, neem de (enigszins claustrofobische) roltrappen met kokers helemaal naar boven om te genieten van koffie, een lunch of diner in Georges, het restaurant op het dak met een van de beste panoramische uitzichten van Parijs. Vanaf hier kun je de meeste andere iconische gebouwen van de stad zien, van de Eiffeltoren en de Notre Dame tot de Sacre-Coeur op de heuvel van Montmartre.

Fondation Louis Vuitton

Fondation Louis Vuitton, een nieuw particulier centrum voor hedendaagse kunst in Parijs dat in 2014 zijn deuren opende voor het publiek, is vernoemd naar de iconische maker van luxe accessoires. Maar het ontwerp van de gevierde Amerikaanse architect Frank Gehry, bekend van zijn inspiratie uit organische vormen in de natuur, heeft al een Parijse publiek weten te overtuigen dat in eerste instantie niet zo gek was op hedendaagseexperimenteren.

Het lijkt bijna alsof het recht in de wind van de toekomst leunt, het arresterende gebouw, dat doet denken aan een schip van staal en glas met zijn 12 naar buiten gebogen zeilen, is opgebouwd uit 3.600 individuele panelen van glas en 19.000 panelen van Ductal, een gewapende vorm van beton. Het heeft iets futuristisch, bijna ruimtetijdperk, maar Gehry werd evenzeer geïnspireerd door het elegante gebruik van glas in Belle-Epoque tentoonstellingshallen zoals het Grand Palais (zie verderop).

Naast de futuristische interpretatie van een zeilboot, kunnen anderen in het gebouw een gebleekte, glanzende schelpdier zien, of misschien een reeks glazen golven die breken op zee. Wat zeker is, is dat deze nieuwere toevoeging aan de Parijse hedendaagse kunstscene het des te levendiger heeft gemaakt, en een nieuwe energie heeft gegeven aan een stad die als een beetje bezadigd en ouderwets werd beschouwd.

Crowds stroomden naar tentoonstellingen in de Fondation, die aan de rand van het groene Bois de Boulogne ligt, een van de grootste parken en groene ruimten van Parijs. Binnen baadt de expositieruimte in het licht en het aangename gastronomische restaurant, met zijn oranje vis die aan het plafond hangt en ook is ontworpen door Gehry, vormt een unieke setting voor een informele lunch of een meer formeel diner.

Quai Branly Museum

Nog een relatieve nieuwkomer in de Franse hoofdstad, dit uitgestrekte museum en cultureel centrum gewijd aan kunst en cultuur uit Azië,Afrika, Oceanië en Amerika hebben een van de meest adembenemende nieuwe bouwwerken van de stad.

Ontworpen door de veelgeprezen Franse architect Jean Nouvel en in opdracht van de voormalige Franse president Jacques Chirac, werd het Quai Branly-museum gebouwd om zo'n 300.000 kunstwerken en andere artefacten uit tientallen culturen te huisvesten. Staande op palen en verdeeld over vijf niveaus, is de structuur gebaseerd op verschillende veelkleurige dozen die over de hoofdgevel van glas en metaal zijn opgehangen, waardoor meer intieme tentoonstellingsruimtes worden gecreëerd binnen de grotere, meer open ruimte. Om toegang te krijgen tot de belangrijkste tentoonstellingsruimte, worden bezoekers door weelderige binnentuinen geleid en worden de gevarieerde ruimtes en nissen van het museum alleen onthuld door een proces van individuele verkenning. Transparantie en ondoorzichtigheid zijn met elkaar verweven om een concurrerend gevoel van openheid en geheimhouding te creëren, wat overeenkomt met de missie van het museum om bezoekers kennis te laten maken met artistieke en culturele praktijken buiten het Westen. Het is niet zonder controverse geweest - velen hebben het museum beschuldigd van het behandelen van niet-westerse mensen als "exotisch" en het verheerlijken van het tijdperk van de koloniale macht - maar het ontwerp is onbetwistbaar interessant en het bekijken waard.

De Groene Muur

The Branly staat ook bekend om zijn enorme "levende muur van groen" die letterlijk over de top van het gebouw hangt en meer dan 2.600 vierkante voet meet. De muur is ontworpen door de botanicus en onderzoeker Patrick Blanc en biedt plaats aan 1.500 planten van 150 verschillende soorten - een echt levend ecosysteem dat boven een museum hangt. Varens, irissen, fuchsia's en wilgenbehoren tot de groenen.

Het panoramische restaurant op het dak

Het restaurant op het dak van de Quai Branly, Les Ombres, is ook ontworpen door Jean Nouvel en biedt een prachtig uitzicht over de stad, inclusief de Eiffeltoren, die verbluffend dichtbij is. Dit is een ideale plek voor een romantisch diner in de hoofdstad.

Ga voor meer informatie over het museum en om tickets of een tafel te reserveren naar de officiële website.

Grand Palais

Dit is wat we een "oldie but a goodie" zouden noemen. Een van de meest opvallende voorbeelden van Belle-Epoque-architectuur in Europa, de uitgestrekte tentoonstellingsruimte die bekend staat als het Grand Palais, getuigt nog steeds van, nou ja, de grootsheid van het Parijs van rond de 20e eeuw.

Met zijn elegante glaspanelen en fijn lichtgroen metaalwerk werd de locatie net op tijd ingewijd voor de Wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs, die de gedurfde moderne transformatie van de stad symboliseert. Na decennia van verwaarlozing in het midden van de 20e eeuw, werd het begin 21e eeuw volledig gerenoveerd en is het sindsdien een van de meest begeerde locaties van de stad geworden voor tijdelijke tentoonstellingen, evenals de FIAC, de internationale beurs voor hedendaagse kunst.

Als je meer wilt weten over de Franse hoofdstad tijdens de Belle Epoque, is dit een essentiële stop op je reisroute - naast een verkenning van de oude warenhuizen Printemps en Galeries Lafayette, die ook adembenemende gebouwen hebben uit de periode.

Voormeer informatie over het Grand Palais, bezoek de officiële website.

Arab World Institute: modern en traditioneel design versmelten

Last but zeker not least, het Institut du Monde Arabe (Arab World Institute) is een van de mooiste en interessantste gebouwen in het oude Quartier Latin op de linkeroever. Als deze wijk bekend staat als doordrenkt van ouderwetse traditie, brengt dit instituut frisse perspectieven en een gedurfd eigentijds, intercultureel gevoel voor stijl naar het gebied.

Gelegen aan de oevers van de rivier de Seine, werd het culturele instituut gewijd aan de kunsten en tradities uit het Midden-Oosten en het Arabische schiereiland mede ontworpen door Jean Nouvel (zie zijn andere werk over het Musee Branly hierboven). De prachtige gevel van glas en metaal, met mobiele metalen panelen met ingewikkelde patronen die de mozaïektradities van culturen, waaronder Marokko en Turkije, oproepen, is een van de meest onderscheidende en originele van de stad. Terwijl de panelen langzaam bewegen op een scherm achter het glas, neemt het oog subtiele verschuivingen in licht en schaduw waar waardoor de gevel een beetje lijkt op een waterige woestijnluchtspiegeling die net binnen handbereik is.

Binnen is het gefilterde licht dat van buiten naar binnen stroomt bedoeld om ontwerpprincipes op te roepen die traditioneel zijn voor islamitische bouwstijlen.

Het interessante en voortdurend vernieuwde programma van tentoonstellingen, films en andere evenementen van het centrum geven bezoekers een diepgaande kijk op culturele en artistieketradities uit de hele Arabische wereld, terwijl de panoramische tearoom op de 9e verdieping zowel een ontspannende onderbreking van de stedelijke sleur biedt als een prachtig uitzicht over de rivier de Seine en de stad daarbuiten. Dit is zeker een tussenstop die het overwegen waard is als je buiten de gebaande paden in Parijs wilt gaan.