De beste tempels om te bezoeken in Kyoto, Japan

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:00

Kyoto is een stad van tempels. Terwijl de meeste mensen naar Tokio reizen vanwege de stedelijke aantrekkingskracht en het uitzinnige nachtleven, is Kyoto waar mensen naartoe gaan als ze een langzamer tempo zoeken. Reizigers komen hier in de hoop iets van de religieuze smaak van Japan te proeven, te mediteren op de rotsformaties van een zen-tuin, deel te nemen aan een theeceremonie of soetra's te zingen samen met boeddhistische monniken. Hoewel er meer dan 1600 tempels in Kyoto zijn, is er genoeg diversiteit tussen hun sekten en tradities om elk op hun eigen manier speciaal te maken. Van de zeer populaire tot de enigszins obscure, hier zijn de top 10 tempels van Kyoto.

Kiyomizudera

Kiyomizudera is gemakkelijk nummer één in elke Kyoto-tempelgids. De veranda is een van de meest herkenbare bouwwerken van de stad, een gigantisch houten podium dat een reproductie uit 1633 is van het origineel uit 798. Het steekt uit over de steile helling, zwevend over esdoorns die rood gloeien in de herfstmaanden. Als je de helling afda alt via een smal pad langs de rand van een bos, komen bezoekers Otowa-no-taki tegen, een waterval met drie stromen gescheiden door kunstmatige stenen leidingen. Mensen staan in de rij om te drinken uit de wateren van Otowa, omdat elke stroom succes, liefde of een lang leven belooft. Maar pas op dat je niet van alle drie drinkt: het wordt als pech beschouwd als je dat wel doet.

Reizigers met scherpe ogen kunnen Jishu-jinja ook opmerken, een Shinto-heiligdom dat bovenaan de smalle trap langs de hoofdtempelhal ligt. Beproef je geluk bij een amateur-waarzeggerij bij de "liefde waarzeggerij-stenen" - van de ene steen naar de andere lopen met gesloten ogen vervult je verlangen in liefde.

Kinkaku-ji

Second to Kiyomizudera kan alleen Kinkaku-ji zijn, of het Gouden Paviljoen. De huidige structuur dateert uit 1955, nadat een gestoorde monnik de vorige tempel in brand had gestoken in een uitdagende daad van brandstichting. De bovenste twee verdiepingen zijn bedekt met echt bladgoud, volgens de wensen van de shogun die deze plek ontwierp als zijn pensioenvilla. In de stijl van het Heian-tijdperk, ligt de tempel aan de rand van een meer dat de glinsterende patina van Kinkaku-ji weerspiegelt. Het is een beetje ironisch dat deze specifieke tempel Kyoto is gaan vertegenwoordigen, een stad die anders rustieke eenvoud en gedempte tinten waardeert (de lokale overheid heeft bouwcodes ingevoerd die zelfs McDonald's dwingen om de felle rode en gele tinten van hun iconische bewegwijzering af te zwakken). Neem een pauze van de drukte door de theetuin in te duiken voor een klein Japans snoepje en een warme kop matcha.

Ryoan-ji

Ryoan-ji is een Zen-tempel in de noordwestelijke regio van Kyoto, beroemd vanwege de huisvesting van een van de meest intrigerende rotstuinen van Japan. Hoewel er heel weinig bekend is over zijn oorsprong, werd de tuin rond het jaar 1500 onderdeel van het complex van Ryoan-ji. Bezoekers fixeren zich natuurlijk op de veronderstelde betekenis van het ontwerp: 15 kleine rotsblokken gerangschikt in drie groepenvan zeven, vijf en drie. Vanaf de veranda van de tempel zijn slechts 14 van deze rotsen tegelijk te zien. Beweeg een beetje en er verschijnt een andere rots en een van de oorspronkelijke 14 verdwijnt uit het zicht. Om voldoende ruimte en tijd te hebben om met perspectief te experimenteren, is het het beste om er zo vroeg mogelijk te komen, voordat de massa's toeristen de kans krijgen om je Zen te verwennen.

Ginkaku-ji

Ginkaku-ji, of de Tempel van het Zilveren Paviljoen, is niet echt zilver. In tegenstelling tot zijn zus Kinkaku-ji (het Gouden Paviljoen), had de shogun die deze villa in gebruik nam nooit de tijd om de tempel in glanzende folie te coaten. Toch geloven de meeste Kyotoieten dat de prachtige tuinen van Ginkaku-ji de gouden buitenkant van Kinkaku-ji overtreffen.

Als je het terrein wilt betreden, moet je over een hoge, omheinde loopbrug lopen die elk zicht op de buitenwereld volledig blokkeert. Het eerste gezicht bij het verlaten van de heg is niet de tempel zelf, maar een grote zandtuin met een kegelvormige sculptuur, ongeveer 2 meter hoog. De kegel vertegenwoordigt vermoedelijk de berg Fuji, en de omringende uitgestrektheid van opgeharkt zand beeldt een legendarisch meer uit het oude China uit. De rest van Ginkaku-ji is een genot voor de zintuigen; neem de tijd om het buitengewone mos te bewonderen dat de bodem van de tuin bedekt tot aan de aangrenzende heuvel.

Nanzen-ji

Nanzen-ji's aanspraak op roem is de "poortloze" poort, of sanmon - een indrukwekkende houten structuur die uittorenthet tempelterrein, een griezelige stilte uitstralend. Het is niet ongewoon om zowel de lokale bevolking als toeristen te zien rusten op het platform van de poort, ontspannend en genietend van de vredige charme van deze tempel. Voor degenen die de plaats in vogelvlucht willen bekijken, kunt u een kleine vergoeding betalen om een steile trap op te klimmen naar het balkon van de sanmon. Verlaat Nanzen-ji niet zonder een bezoek te brengen aan het grote aquaduct, een van de meest fotogenieke plekken in Kyoto.

Kennin-ji

Voor reizigers die de tocht naar Ryoan-ji niet kunnen maken, zijn er twee fenomenale rotstuinen bij Kennin-ji, een tempel in het centrum van Gion, het beroemde 'geisha-district'. Kennin-ji, gesticht in 1202, is de oudste Zen-tempel in Kyoto. Een van de tuinen, Circle-Triangle-Square, symboliseert zogenaamd de fundamentele vormen van het universum; de tweede, 'de tuin van het geluid van het getij', bestaat uit drie stenen die de Boeddha en twee zenmonniken voorstellen.

Na wat informele meditatie, kijk je omhoog naar de geschilderde draken op het plafond van de dharmahal, een toevoeging uit 2002 in opdracht van het 800-jarig jubileum van de tempel. Deze plek is een vredig toevluchtsoord te midden van het rumoer en de kleur van Gion, en organiseert af en toe theeceremonies die open zijn voor het publiek.

Tofuku-ji

Je reisroute moet Tofuku-ji bevatten voor of na een bezoek aan het Shinto-heiligdom Fushimi Inari, de veel gevierde, veel gefotografeerde rijen vanvermiljoen poorten die zich helemaal uitstrekken tot een van de oostelijke bergen van Kyoto. Net als Nanzen-ji is Tofuku-ji beroemd om zijn spectaculaire sanmon. Met een hoogte van 22 meter is het de oudste poort in zijn soort, daterend uit 1425. De tempel staat ook bekend om de Tsutenkyo-brug, die bijzonder mooi is als hij gehuld is in rode herfstbladeren.

Hier zijn ook enkele van de beste rotstuinen van Kyoto, een verzameling droge landschappen die zelden overvol zijn met toeristen. Een van deze verborgen juweeltjes is de "Big Dipper"-tuin, in 1939 aangelegd door kunstenaar Shigemori Mirei. Shigemori besloot om een deel van Tofuku-ji's oude pilaarsteunen te recyclen bij het bouwen van dit miniatuurlandschap; het effect is zeven stenen cilinders waaruit psychedelische wervelingen van geharkt wit zand stralen. De hojo van Tofuku-ji, of de voormalige verblijfplaats van de hoofdpriester, is aangewezen als een nationale schat en is uniek vanwege de rotstuinen aan alle vier de zijden van het bouwwerk.

Daitoku-ji

Daitoku-ji is een groot ommuurd tempelcomplex met verschillende subtempels, die elk belangrijk zijn voor de geschiedenis van het Rinzai-zenboeddhisme. Daisen-in, gesticht in 1509, bevat de oudste tokonoma in Japan, een soort alkoof die een essentieel onderdeel werd van de Japanse architectuur. Ryogen-in (1502) bevat de oudste meditatiehal van Japan en vijf rotstuinen, waarvan er één, Totekiko, de kleinste van het land is. Ten slotte is er de opmerkelijke Zuiho-in. De tuinen hier zijn ook ontworpen door Tofuku-ji's Shigemori Mirei, maar later in zijn carrière in de jaren zestig. Dezetempel werd oorspronkelijk gesticht door krijgsheer Otomo Sorin, die zich tot het christendom bekeerde, maar zijn aangenomen religie geheim moest houden voor zijn Japanse landgenoten. Als knipoog naar deze geschiedenis creëerde Shigemori de 'tuin van het kruis', een rotstuin waar puntige stenen een ruwe kruisvorm vormen. Een beeld van de Maagd Maria ligt ook begraven onder een van de stenen lantaarns van de tempel.

Sanjusangendo

Hoewel de officiële naam Rengeo-in is, kent iedereen in Kyoto en Japan als geheel deze tempel als Sanjusangendo. Sanjusan is Japans voor 33, wat het aantal ruimtes is tussen de 35 pilaren van de smalle, 394 meter lange hal van de tempel. In het midden van de hal staat een 1,80 meter hoog, 1000 gewapend standbeeld van Kannon, de vrouwelijke boeddha van mededogen. Aan weerszijden staan 1000 kleinere beelden van dezelfde boeddha, en in de aangrenzende gang staan 28 bewakers die dit bovennatuurlijke tafereel voorzitten. Het getal 33 is significant omdat Kannon 33 verschillende vormen kan aannemen. Wat betreft de 1.000 armen? Ze zijn er om het haar gemakkelijker te maken om zoveel mogelijk lijdende wezens te genezen.

Higashi Hongan-ji

Higashi Hongan-ji ligt net ten noorden van het station van Kyoto, waardoor het een handige tempel is om te bezoeken nadat je direct in de stad bent aangekomen, of net voordat je naar je volgende bestemming vertrekt. De Goei-do, of Founder's Hall, is het op één na grootste houten bouwwerk in Japan, na Nara's Daibutsu-den,of Grote Boeddha Zaal. De binnenkant is een open aanbiddingsruimte, met gouden kroonluchters en een extravagant gesneden plafond. Zorg ervoor dat je je schoenen uittrekt voordat je naar binnen gaat - deze hal is een van de grootste overgebleven tatami-kamers in Japan. Higashi Hongan-ji is ook een van de twee hoofdtempels van de Jodo Shinshu-sekte, de meest populaire vorm van boeddhisme die tegenwoordig in Japan wordt beoefend.