Een inleiding tot de Big Five Safari-dieren van Afrika

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:59

Als je een Afrikaanse safari plant, weet je dat de term 'Big Five' een van de meest gebruikte marketingslogans in de safari-industrie is. Wildreservaten die de Big Five hosten, zullen dit feit meestal als hun grootste verkoopargument gebruiken, maar wat betekent het? In de wildreservaten en nationale parken van zuidelijk Afrika vertegenwoordigt de Big Five het safarikoninkrijk - de Afrikaanse leeuw, het Afrikaanse luipaard, de Afrikaanse olifant, de Kaapse buffel en de neushoorn (wit of zwart).

De uitdrukking werd oorspronkelijk bedacht door vroege wildjagers die erkenden dat deze soorten de moeilijkste en gevaarlijkste dieren waren om te voet op te jagen. Dit maakte hen de grootste prijzen, vandaar de Big Five. Tegenwoordig is de uitdrukking de meest gewilde safari-waarnemingen gaan vertegenwoordigen, hoewel dit in werkelijkheid een kwestie van persoonlijke voorkeur is. Enkele van de meest bedreigde, mooie of charismatische Afrikaanse dieren staan niet op de Big Five-lijst, waaronder de cheeta, de Afrikaanse wilde hond, de giraf en het nijlpaard.

Afrikaanse olifant

De Afrikaanse olifant (Loxodonta africana) is 's werelds grootste en zwaarste landdier, met het grootste geregistreerde dier met een gewicht van meer dan 10 ton/22,000 pond. Ze komen voor in 37 landen ten zuiden van de Sahara en kunnen overleven in een groot aantal verschillende habitats, van weelderige wetlands tot dorre woestijnen.

Afrikaanse olifanten zijn buitengewoon goed aangepast aan hun omgeving, van hun centimeterdikke huid (die hen beschermt tegen de scherpe doornen van de struik) tot hun enorme oren (die helpen om warmte af te voeren en de lichaamstemperatuur te reguleren). Ze kunnen elke dag tot 50 gallons water en 375 pond vegetatie verbruiken.

Olifanten zijn erg sociale dieren. Ze leven in door de matriarch geleide groepen die vaak uit meer dan 100 individuen bestaan en communiceren met behulp van een verscheidenheid aan laagfrequent gerommel dat vele kilometers kan reizen. Vrouwelijke kalveren blijven meestal hun hele leven bij de kudde, terwijl jonge mannetjes vertrekken om vrijgezellengroepen te vormen en uiteindelijk hun eigen kuddes te creëren.

In de jaren '70 en '80 leidde de wereldwijde vraag naar ivoor tot een dramatische afname van het aantal olifanten. Een verbod op alle ivoorhandel heeft ertoe bijgedragen dat de bevolking de afgelopen tien jaar is gestabiliseerd tot ongeveer 600.000, maar stroperij is nog steeds een groot probleem, vooral in delen van Afrika waar politieke instabiliteit heerst. Als zodanig staat de Afrikaanse olifant als kwetsbaar op de rode lijst van de IUCN.

Waar olifanten te zien: Chobe National Park, Botswana; Addo Elephant Nationaal Park, Zuid-Afrika; Hwange Nationaal Park, Zimbabwe; South Luangwa National Park, Zambia.

Afrikaanse leeuw

De Afrikaanse leeuw (Panthera leo) is de onbetwiste koning van de savanne bezuiden de Saharaen is 's werelds op een na grootste kat na de tijger. Hoewel leeuwen soms overdag jagen, zijn ze meestal 's nachts actiever. Daarom zijn de meeste safari-waarnemingen overdag van katten die in de schaduw slapen. Leeuwen kunnen tot 20 uur per dag slapen.

In tegenstelling tot andere katten zijn leeuwen erg sociale dieren. Ze leven in groepen die meestal uit één (of soms twee) mannetjes, meerdere vrouwtjes en hun welpen bestaan. Leeuwinnen doen meestal de harde transplantatie als het gaat om jagen, en werken vaak samen om grotere prooien neer te halen. Het zijn hinderlagenjagers en gebruiken hun geelbruine kleur als effectieve camouflage.

In het wild kunnen leeuwen ongeveer 14 jaar oud worden, hoewel de meeste troeps een hoge sterfte aan welpen ervaren, terwijl mannetjes vaak sterven terwijl ze vechten om hun territorium te beschermen. Vrouwelijke leeuwen zijn in staat om de geboorte van hun welpen te synchroniseren, zodat ze elkaar kunnen helpen om ze groot te brengen. Welpen worden geboren met rozetmarkeringen die na verloop van tijd vervagen.

Leeuwen hebben weinig natuurlijke vijanden, hoewel buffels vaak welpen vertrappen. Zoals te verwachten is, is de mens de grootste bedreiging van de soort. Traditionele jachtgewoonten, jagers op groot wild en grootschalig verlies van leefgebied hebben allemaal bijgedragen aan de afnemende leeuwenpopulaties in Afrika, en als zodanig is de leeuw ook geclassificeerd als kwetsbaar op de rode lijst van de IUCN.

Waar te zien Lion: Kgalagadi Transfrontier Park, Zuid-Afrika; Okavangodelta, Botswana; Maasai Mara National Reserve, Kenia, Ngorongoro Conservation Area, Tanzania.

Afrikaanse luipaard

TheHet Afrikaanse luipaard (Panthera pardus) is het meest ongrijpbare dier van de Big Five. Van nature schuw en uitsluitend 's nachts, brengen luipaarden de uren met daglicht door aan het zicht. Het zijn uitstekende klimmers, ze gebruiken bomen om te zoeken naar prooien en om verse prooien op te slaan uit de buurt van aaseters zoals leeuwen en hyena's. Als je op zoek bent naar een luipaard, vergeet dan niet omhoog te kijken.

Luipaarden zijn prachtig gecamoufleerd met een reeks zwarte vlekken of rozetten. Ze hebben grote territoria en blijven zelden langer dan een paar dagen in hetzelfde gebied. Mannetjes strekken zich verder uit dan vrouwtjes en markeren hun aanwezigheid door te urineren en klauwsporen achter te laten. Ze zijn buitengewoon sterk en kunnen prooien vangen die veel groter zijn dan zijzelf.

Hun jachtvaardigheid is afhankelijk van hun vermogen om te rennen met snelheden van meer dan 56 kilometer per uur. Ze kunnen ook meer dan 3 meter de lucht in springen en zijn uitstekende zwemmers. Luipaarden komen voor in heel Afrika bezuiden de Sahara en zijn een van de weinige soorten van groot wild die nog buiten de nationale parken worden aangetroffen.

Witte vlekken op het puntje van hun staart en de achterkant van hun oren maken moeders zichtbaar voor hun welpen, zelfs in hoog gras. Net als bij de andere Big Five-soorten worden luipaarden bedreigd door mensen. Oprukkende landbouwgronden hebben hun leefgebied verkleind, terwijl boeren ze vaak neerschieten om te voorkomen dat ze hun vee doden. Ze staan als kwetsbaar op de rode lijst van de IUCN.

Waar Leopard te zien: Londolozi Game Reserve, Zuid-Afrika; Moremi-wildreservaat, Botswana; Zuid-Luangwa Nationaal Park, Zambia; Samburu National Reserve, Kenia.

KaapBuffalo

Kaapse buffels (Syncerus caffer) worden gevonden in waterrijke wildreservaten en nationale parken in Afrika bezuiden de Sahara. Er zijn vier ondersoorten van de Kaapse buffel, waarvan de grootste de meest voorkomende is in Oost- en Zuidelijk Afrika.

Kaapse buffels zijn formidabele wezens en hebben een reputatie opgebouwd als een van de gevaarlijkste dieren in Afrika. Ze zijn vaak slechtgehumeurd, vooral wanneer ze worden bedreigd, en zijn uitgerust met een samengesmolten set dodelijke gebogen hoorns. Mannelijke buffels kunnen wel 920 kilogram/2, 010 pond wegen.

Ondanks hun sterke reputatie zijn buffels relatief vreedzaam met elkaar, soms verzamelen ze zich op de open graslanden in kuddes van meer dan duizend individuen. Ze beschermen hun zwakkere leden en vormen vaak een defensieve cirkel rond zieke of jonge dieren wanneer ze worden aangevallen door rondsluipende leeuwen.

Kaapse buffels moeten elke dag drinken en worden vaak in de buurt van water gevonden. Ze eten hoog, grof gras en struiken en kunnen als zodanig niet in de woestijn leven. Kaapse buffels blijven een van de meest gewilde trofeedieren voor jagers op groot wild, en ze zijn uitzonderlijk vatbaar voor gedomesticeerde veeziekten zoals runderpest en rundertuberculose.

Waar te zien Cape Buffalo: Kruger National Park, Zuid-Afrika; Chobe Nationaal Park, Botswana; Katavi Nationaal Park, Tanzania; Lower Zambezi National Park, Zambia.

Witte en zwarte neushoorn

Er zijn er tweeneushoornsoorten in Afrika: de zwarte neushoorn (Diceros bicornis) en de witte neushoorn (Ceratotherium simum). Beide worden met uitsterven bedreigd als gevolg van de stroperijepidemie die wordt veroorzaakt door de vraag naar neushoornhoorn in Aziatische culturen. Naar schatting leven er nog ongeveer 5.000 zwarte neushoorns en 20.000 witte neushoorns in het wild.

Er zijn al drie ondersoorten van de zwarte neushoorn uitgestorven verklaard, terwijl de noordelijke witte neushoorn nu in het wild is uitgestorven. Natuurbeschermers werken onvermoeibaar om de resterende ondersoorten te beschermen, maar hun toekomst is verre van zeker. De zwarte neushoorn staat als ernstig bedreigd op de rode lijst van de IUCN.

Ondanks hun namen is er geen verschil in kleur tussen de zwarte en de witte neushoorn. De gemakkelijkste manier om de soort van elkaar te onderscheiden is door naar hun lippen te kijken - de zwarte neushoorns zijn puntig en grijpen, terwijl de witte neushoorns plat en breed zijn. Het Nederlandse woord voor "breed" is "wijd", en het is een verkeerde uitspraak van dit woord dat de witte neushoorn zijn naam geeft.

Zwarte neushoorns zijn meestal solitair en hebben de reputatie slechtgehumeurd te zijn, terwijl witte neushoorns vaak in paren leven. Zwarte neushoorns geven de voorkeur aan woestijn- en kreupelhoutgebieden en zijn herbivore browsers; terwijl witte neushoorns grazen op open savannegebieden. Men denkt dat neushoorns al 50 miljoen jaar op de Afrikaanse vlakten rondzwerven.

Waar neushoorns te zien: Etosha National Park, Namibië; Hluhluwe-Imfolozi Park, Zuid-Afrika; Lewa Widlife Conservancy, Kenia; Nationaal park Mkomazi, Tanzania

Artikel bijgewerkt door JessicaMacdonald