One Writer verkent de literaire scene van Montgomery, Alabama

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:46

Het duurde even voordat ik me herinnerde waar ik was toen ik wakker werd. Toen mijn ogen opengingen, was alles wazig, maar ik kon de stoel in de hoek onderscheiden met het geborduurde kussen dat ik de vorige nacht had gezien. Ik herinnerde me al wat er stond voordat ik mijn bril opzette: "Die mannen denken dat ik puur decoratief ben, en ze zijn dwazen omdat ze niet beter weten." Dit was een citaat van Zelda Fitzgerald, in wiens voormalige kamer ik sliep, geschreven in een brief aan haar man, auteur F. Scott Fitzgerald.

Ik was in Montgomery, Alabama, en verbleef in een huis in Craftsman-stijl met twee verdiepingen, gebouwd in 1910 en gehuurd door de Fitzgeralds met hun dochter Scottie van 1931 tot 1932. Dit huis, in de historische wijk Cloverdale, is waar Zelda haar enige roman schreef, "Save Me the W altz" (de foto van de auteur van het boekomslag werd genomen in de foyer), en waar F. Scott delen van "Tender Is the Night" schreef. Zelda werd geboren in de hoofdstad van Alabama en ontmoette F. Scott in haar geboorteplaats; hij was gestationeerd in het nabijgelegen kamp Sheridan in juli 1918 als tweede luitenant tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zelda was in die tijd een populaire socialite, en F. Scott zou vaak van het kamp reizen om haar het hof te maken totdat ze in 1920, hetzelfde jaar trouwden zijn eerste roman, "This Side"van het paradijs', kwam uit. Het werd snel geprezen en ze reisden al snel naar New York en vervolgens naar Europa, waar ze de typische, glamoureuze levensstijl uit de jaren twintig leefden die vaak in zijn werken wordt afgebeeld.

Zelda, die danseres, schilder en schrijver was, worstelde met psychische problemen, en F. Scott was een alcoholist, wat leidde tot een tumultueus huwelijk, ook al waren ze armaturen van het glamoureuze jazztijdperk. F. Scott verliet het huis van Montgomery tegen het einde van 1931 om naar Hollywood te gaan en scenarioschrijver te worden. Zelda's vader stierf een maand later, waardoor ze een inzinking kreeg, en ze werd uiteindelijk opgenomen in de Phipps-kliniek in het Johns Hopkins-ziekenhuis in B altimore. Ze was in en uit sanatoria tot haar dood bij een brand in het Highland Hospital in Asheville, North Carolina, in 1948. Dit huis aan Felder Avenue in Montgomery was de laatste plaats waar het paar ooit samen heeft gewoond.

Vandaag de dag herbergt de begane grond van het huis het F. Scott en Zelda Fitzgerald Museum, 's werelds enige museum gewijd aan het literaire echtpaar, en twee bovenappartementen die beide te boeken zijn op Airbnb. De ene is de F. Scott Suite met één slaapkamer en de andere aan de overkant van de gang is de Zelda Suite met twee slaapkamers waar ik de nacht heb doorgebracht. Iedereen die een verblijf in de suite boekt, krijgt net als ik een gratis rondleiding door het museum (anders is de toegang $ 8), dat is gevuld met originele brieven, manuscripten, kunstwerken van Zelda, kleding en sieraden van de familie, foto's, boeken, en andere memorabilia.

Ik ben altijd een fervent geweestlezer - ik was het kind dat onder de dekens bleef lezen met een zaklamp - en mijn liefde voor boeken bleef bij me toen ik ging studeren in Engelse literatuur en zeven jaar als boekredacteur werkte. "The Great Gatsby" was het eerste boek dat ik op de middelbare school las dat een snaar bij me raakte. Ik vond het leuk om te lezen over de levensstijl van de jaren twintig, maar ook over het verhaal van het bereiken van de Amerikaanse droom - de meeste van mijn grootouders waren immigranten, en ik groeide op met het horen van hun verhalen. Toen ik in 2005 naar New York City verhuisde, maakte ik er een punt van om Long Island te verkennen. Ik heb familie in Great Neck, waar de Fitzgeralds een deel van hun tijd in New York woonden, en Great Neck was samen met Cow Neck de inspiratie voor de East en West Eggs in 'The Great Gatsby'. Natuurlijk greep ik de kans om een logeerpartij te houden in hetzelfde huis waar F. Scott en Zelda ooit woonden.

Montgomery, bekend als een belangrijke setting in de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, biedt naast een indrukwekkende literaire scene veel geschiedenis om te ontdekken - en het is misschien niet verwonderlijk dat die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. NewSouth Publishing, een kleine lokale pers, publiceert sinds de jaren negentig boeken over de zuidelijke cultuur, en in de hoek van de winkel is de boekhandel Read Herring gevestigd. Meer recentelijk is 1977 Books (geopend in de herfst van 2019 in het opnieuw ontworpen Kress-gebouw) een non-profitorganisatie voor de afschaffing van de doodstraf voor bibliotheek-boekhandel-gemeenschappen, opgericht door LGBTQ-activisten. Zorgvuldig samengestelde planken zijn gevuld met zwarte feministische boeken, poëzie, memoires, kinderboeken en fictie van queer, trans, zwart eninheemse auteurs. Daarnaast heeft het Equal Justice Initiative Legacy Museum een geweldige winkel vol met belangrijke literatuur over slavernij, burgerrechten en de Afro-Amerikaanse ervaring.

Als ik in Brooklyn woon, heb ik vaak het gevoel dat ik toegang heb tot het beste van de meeste dingen, maar Montgomery, een stad met iets minder dan 200.000 inwoners, herinnerde me eraan dat kleinere steden en dorpen ook serieuze literaire karbonades kunnen bieden. En het Fitzgerald-huis bood een unieke kans om mezelf onder te dompelen in zowel de geschiedenis als de literatuur.

De Zelda Suite - mijn kamer voor de nacht - heeft twee slaapkamers, een smaakvol ingericht om eruit te zien alsof het Zelda's is, terwijl de andere is gewijd aan de Fitzgeralds' dochter, Scottie. Er is ook een woonkamer, een kleine keuken, een eetkamer, een lichte serre en een betegelde badkamer.

Het appartement is gevuld met antiek meubilair en antiek (hoewel niet origineel voor thuis), een werkende platenspeler met samengestelde muziek uit hun tijd, ingelijste brieven tussen Zelda en F. Scott en familieportretten aan de muren. Zelda kijkt naar beneden vanaf een geschilderd portret boven de schoorsteenmantel in de woonkamer, en citaten van haar sieren verschillende sierkussens. Deze kussens worden ook verkocht in de cadeauwinkel van het museum en ze zijn een van de weinige moderne versieringen in de suite. Er is geen televisie, maar gelukkig is het appartement voorzien van wifi.

Ik pakte mijn spullen uit voor mijn verblijf en legde mijn spullen behoedzaam in een hoek, alsof ik een gast was in het huis van iemand anders. Ik lees afwisselendpassages uit de boeken van Zelda en F. Scott die plichtsgetrouw op de salontafel waren achtergelaten, probeerden naar platen te luisteren (maar slaagden er niet in om de schijnbaar kapotte speler te laten werken), de ingelijste replicabrieven aan de muur doorgenomen die waren gebruikt in de Amazon-televisieserie "Z: The Beginning of Everything" (de echte letters bevinden zich beneden in het museum) en sprongen op bij elk gekraak dat uit het oude gebouw kwam.

Het was even spannend en griezelig, vooral om de een of andere reden in Scottie's kamer met zijn vreemde eenpersoonsbedden, antieke ijdelheid en originele schilderijen van Zelda. Toen ik naar een foto van Zelda in een flapperjurk keek, voelde ik me extreem anachronistisch in mijn zweet. En tot mijn verbazing, meer dan wat dan ook, gaf het gebruik van de badkamer me het gevoel dat ik echt stond waar ze ooit stonden. Hoewel het meubilair niet origineel was, waren het toilet, de wastafel en het bad dat zeker. Is het vreemd dat ik Zelda's aanwezigheid het meest voelde terwijl ik naar mezelf keek in de spiegel boven de wastafel op het voetstuk van de kleine badkamer?

De volgende ochtend, nadat ik me had aangekleed en mijn spullen had ingepakt, staarde ik door de grote ramen van de woonkamer naar het gazon beneden. Een enorme magnoliaboom was het middelpunt van de voortuin, met twee banken eronder. Toen ik de boom zag, die waarschijnlijk net zo oud was als het huis zelf, stelde ik me Zelda en F. Scott voor die van de schaduw genoten en de bloemen ruiken - of net zo waarschijnlijk, laat thuiskomen na een feestje om een dronken ruzie te hebbeneronder. Mijn reis naar Alabama - en wat voelde als bijna 100 jaar terug in de tijd - kwam ten einde, ik was klaar om terug te keren naar mijn familie in Brooklyn, waar onze ergste ruzies meestal draaiden om alledaagse problemen zoals het buitenzetten van het vuilnis.