Isla Grande de Chiloé - Eiland van Legende en Lore

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:20

De Chiloé-archipel wordt beschouwd als onderdeel van het noordelijke Patagonië-gebied van Chili, evenals de meest zuidelijke uitlopers van het Lake District of regio X, Los Lagos. De Isla Grande, of Big Island, is een groen, bebost eiland van grote natuurlijke schoonheid. Het is het op een na grootste Chileense eiland en het enige dat zich hier heeft gevestigd.

Geschiedenis en mysterie

Het eiland, de thuisbasis van de Huilliche-indianenstam, werd bewoond door de Spanjaarden, die het een moeilijke post vonden, aangezien bevoorradingsschepen van het onderkoninkrijk Peru slechts één keer per jaar arriveerden. De Indianen leefden van landbouw en visserij, zoals de huidige bewoners nog steeds doen.

De oostelijke kant van het eiland, met uitzicht op het vasteland van Chili over de Golfo de Ancud in het noorden en de Golfo de Corcovado in het zuiden, is opgedeeld in een groot aantal baaien en inhammen. De eilanden voor de kust zijn een paradijs voor dieren in het wild. De westelijke kant van het eiland, met uitzicht op de Stille Oceaan, is afgelegen, met slechts twee wegen die ernaartoe leiden. Het binnenland is zwaar bebost.

Een deel van de aantrekkingskracht van Chiloe is de rijkdom aan mysteries en folkloristische legendes en mythen die de mistige, mistige delen van het bos en afgelegen stranden doordringen. De mythische overlevering is het resultaat van de culturele mix van etnische overtuigingen en het katholieke geloof dat naar het eiland is gebracht. Daarzijn spookschepen, kobolden en heksen die dineren op onlangs begraven lijken. Twee populaire legendes zijn de mooie naakte zeemeermin, La Pincoya, die mannen naar de zee lokt, en een korte, gedrongen, lelijke trol, El Trauco, die vrouwen naar het bos lokt en hen bevrucht.

Gedurende vele jaren geïsoleerd, ontwikkelden de bewoners, Chilotes genaamd, zelfredzaamheid, maar velen hebben het eiland verlaten voor een veiligere levensstijl. De overgeblevenen zetten hun tradities voort en bouwen langzaamaan een toeristische infrastructuur op. Chiloe wordt een steeds populairdere bestemming om te wandelen, fietsen, vissen, peddelen en vogels kijken.

Steden en monumenten

Chiloe's heeft drie grote steden. Er is de nieuwe hoofdstad Ancud in het noorden, Castro, de voormalige hoofdstad, in het oosten, en Quellón op de zuidpunt, die de meeste toeristische voorzieningen van het eiland biedt. Maar een bezoek aan de kleinere gemeenschappen, vooral om de vele kerken op de eilanden te bezoeken, eerst gebouwd door de jezuïeten en daarna de franciscanen, is de moeite waard. Er zijn honderden houten kerken, die pinnen gebruiken in plaats van spijkers, en UNESCO vermeldt er veel als cultureel erfgoed.

• De houten Iglesia San Francisco de Castro op de Plaza de Armas fleurt de dag op met zijn kleurrijke buitenkant.
• Het Museo Regional de Castro toont een eclectische mix van Hulliche-relikwieën, landbouwuitrusting en moderne items.
• Bekijk de beroemde palafitos, of huizen op palen, langs de waterkanten en wadden.
• Veel van de gebouwen op Chiloé zijn bedekt met houten dakspanen genaamdtejuela's gesneden uit de Alerce-boom, om de regen buiten te houden.
• De Feria Artesanal, langs de waterkant, biedt lokaal handwerk, met name wol en mandenmakerij.
• Het jaarlijkse Festival Costumbrista Chilote, in februari, viert de folklore en legendes van het eiland.
• Huur een kajak om over de eilanden te peddelen, of maak een boottocht om de vele vogels en zeekolonies op de eilanden verder van de kust te bezoeken. Verschillende reisbureaus bieden rivier- en zeekajakavonturen aan.
• Van bijzonder belang in Ancud, gesticht in 1767 om de kustlijn te beschermen, is het Museo Regional de Aurelio Bórquez Canobra, ook wel de Museo Chilote of Regionaal Museum. Het museum toont een mooie reeks etnografische en historische voorwerpen, foto's en folkloristische voorstellingen. Bijzonder interessant zijn kunst, kaarten en maquettes van de verschillende kerken. De cadeauwinkel biedt wol, houtsnijwerk en aardewerk, net als enkele van de plaatselijke winkels.

Parque Nacional Chiloé

Dit gebied ligt aan de westkant van het eiland en is nog steeds een ongerept bos met inheemse en naaldbomen. Het ziet er net zo uit als tijdens het bezoek van Charles Darwin. In de zomer is het een populaire plek om te wandelen en paardrijden. Je zult verschillende soorten dieren in het wild zien, waaronder de Chiloé-vos, pudu en honderden soorten vogels, waaronder de Chiloe Smient Anas sibilatrix. Dit zijn de plaatsen die je wilt zien.

• CONAF Visitor Center voor de tentoonstelling van flora en fauna, Hulliche-exposities, vroege mijnindustrie,en lokale folklore.
• Het Museo Artesanal in een traditioneel Chilote-huis stelt landbouwwerktuigen en huishoudelijke voorwerpen tentoon. Let op de open haard in het midden van de vloer. Met riet gevulde muren, brandden veel huizen.
• De pinguïnkolonie is de enige plaats waar Humboldt- en Magelhaense pinguïns naast elkaar bestaan.
• De Sendero Interpretativo El Tepual is een slingerend pad door het bos.
• De Sendero Dunes de Cucao is een pad dat leidt naar duinen op een wit zandstrand. Het pad gaat verder naar een Huilliche-gemeenschap aan Lago Huelde. Er zijn rustieke hutten, refugio's en campings.

Wanneer te gaan

Het klimaat van Chiloé is maritiem, vochtig (nat en regenachtig), veranderlijk maar mild. De westkust is guurder, met wilder weer. De oostkust is meer beschermd en milder.

Charles Darwin zei: "In de winter is het klimaat afschuwelijk, en in de zomer is het maar een beetje beter. De wind is erg onstuimig en de lucht is bijna altijd bewolkt; een week met mooi weer hebben is iets geweldigs."

Waterbestendig schoeisel wordt aanbevolen voor wandelingen op de zachte en moerassige grond. In de zomer (december tot maart) zullen bezoekers eerder mensen tegenkomen die over de fjorden van Patagonië zeilen, maar Chiloé is een bestemming die altijd en overal kan worden bezocht. De zomer, met de bloemen in bloei en veel van de steden die hun lokale feesten vieren, is een goed moment om te bezoeken.

Aankomst

Met de bus en veerboot van Puerto Montt naar Ancud, via Pargua op het vasteland en Chacao op het eiland. Kijk uit voor dolfijnen, zeeleeuwen,aalscholvers, pelikanen en pinguïns tijdens de reis van dertig minuten. De rit met de veerboot is inbegrepen in de prijs van het buskaartje. Er is ook een veerboot van Chaitén op de Carretera Austral naar Quellón en een andere vanuit Puerto Chacabuco. Er zijn kleine luchthavens bij Castro en Quellón.

Dineren

Mis de overvloedige zeevruchten en typische curanto niet. Traditioneel bereid in een gat in de grond boven hete rotsen, het gerecht bestaat uit mosselen, venusschelpen, rundvlees, varkensvlees, kip, worst en aardappelen, bekroond met stevige pannenkoeken genaamd milcaos. Je kunt een variatie bestellen in een restaurant waar het in een pot wordt gekookt en pulmay wordt genoemd.