Top 5 bezienswaardigheden aan de skeletkust van Namibië

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:19

Namibië's Skeleton Coast ligt ongeveer zo ver buiten de gebaande paden als mogelijk is. De regio wordt begrensd door de Atlantische Oceaan en strekt zich zuidwaarts uit van de Angolese grens tot net ten noorden van de kustplaats Swakopmund - een afstand van ongeveer 500 kilometer.

Het land dat God maakte in woede

Gedoopt door de San Bosjesmannen als "The Land God Made in Anger", is de Skeleton Coast een formidabel landschap van hoge, dungekleurde duinen. Aan de westelijke rand stort de duinzee zich in de Atlantische Oceaan, die zich met geweld op de verlaten kust werpt. De Benguela-stroom houdt de oceaan ijskoud en de plotselinge ontmoeting van koud water en hete woestijn zorgt er vaak voor dat de kustlijn verdwijnt onder een sluier van dichte mist. Deze verraderlijke omstandigheden hebben veel passerende schepen geëist en als zodanig is de Skeleton Coast bezaaid met de wrakken van meer dan 1.000 verschillende schepen. Het dankt zijn naam echter aan de gebleekte botten van lang gedode zuidelijke rechtse walvissen.

Een afgelegen toeristische bestemming

De Skeleton Coast is zowel somber als ontoegankelijk en toch blijft het buitenlandse bezoekers fascineren. Als een van Afrika's grote ongerepte wildernissen biedt het reizigers de kans om de natuur in al haar ongerepte grootsheid te ervaren. DeDe kustlijn is verdeeld in twee delen: het zuidelijke National West Coast Tourist Recreation Area en het noordelijke Skeleton Coast National Park. De eerste is relatief gemakkelijk toegankelijk, hoewel een vergunning vereist is. De wildste gebieden bevinden zich echter in het noordelijke deel en het wordt ongerept gehouden door een beperking die slechts 800 bezoekers per jaar toelaat. Toegang is alleen per fly-in safari, en bijgevolg zijn bezoeken aan het Skeleton Coast National Park zowel exclusief als duur.

Voor de echte avonturier is de wildernis die wacht echter de moeite waard om er te komen.

Henties Bay

Henties Bay, op een uur rijden ten noorden van Swakopmund, is de enige echte stad aan de Skeleton Coast. Het is een natuurlijke stop voor reizigers die naar het noorden gaan en is vooral populair bij vissers. Er zijn verschillende beproefde visplekken in de buurt, die allemaal worden vermeld als GPS-coördinaten op een kaart die wordt verstrekt door het Henties Bay Tourist Information Office. Om deze plekken te bereiken kun je langs het strand rijden - hoewel je een 4x4 en voldoende ervaring met rijden op zand nodig hebt.

Doelsoorten zijn onder meer de zilveren kabeljou (kob), steenbras aan de westkust (mosselkraker) en galjoen. Vissen op haaien is populair in Henties Bay, maar het is belangrijk op te merken dat de Namibische wet vereist dat alle haaiensoorten levend en ongedeerd in het water worden teruggezet. Alle soorten vissen hebben een vergunning nodig en er gelden strikte vangst- en groottebeperkingen. Voor niet-vissende familieleden zijn er wandelpaden, paardrijdenrondleidingen en kilometers ongerept strand om te verkennen.

Cape Cross Seal Colony

40 mijl/60 kilometer ten noorden van Henties Bay ligt het Cape Cross Seal Reserve, een beschermde landtong die een thuis biedt aan de grootste broedkolonie Kaapse pelsrobben ter wereld. Tijdens het broedseizoen (november tot december) wordt het zand volledig aan het zicht onttrokken door een kronkelende massa pelsrobben, in totaal meer dan 200.000. Op dit moment zijn pasgeboren pups een hoogtepunt. Bezoekers kunnen de zeehonden observeren vanaf een loopbrug van 200 meter lang.

Kaapse pelsrobben overleven voornamelijk op vis en hun voedingsvoorkeur is duidelijk te zien aan de stank die uit de kolonie komt. Bezoekers van Cape Cross hebben een sterke maag nodig! De kolonie is ook ongelooflijk luidruchtig, omdat mannetjes oorlog voeren over territorium en pups herhaaldelijk om hun moeders roepen. Ondanks het lawaai en de geur is de kolonie echter een fascinerend gezicht. Er zijn twee ondersoorten van de Kaapse pelsrob en degene die bij Cape Cross wordt gezien, komt alleen voor in Zuid-Afrika en Namibië.

Aan de woestijn aangepast wild

Ondanks de schijnbaar onherbergzame omgeving van de Skeleton Coast, weet het wild hier te gedijen. Lodges zoals het Hoanib Skeleton Coast Camp bieden 4x4 gamedrives door de duinen en naar nabijgelegen oases, waar dieren worden aangetrokken door de onweerstaanbare geur van water. Houd klassieke woestijnsoorten in de gaten, waaronder Hartmann's bergzebra, gemsbok, springbok en steenbok. In termen van roofdieren, jakhalzen met zwarte rug en bruine hyena'sworden het meest gespot, hoewel cheeta's hier ook verbazingwekkend overleven.

Sommige soorten, zoals de woestijnolifant, de woestijnneushoorn en de woestijnleeuw, zijn speciaal aangepast aan het leven in de waterloze omgeving van de Skeleton Coast. In tegenstelling tot de meeste andere Afrikaanse bestemmingen, kunnen dieren in dit gebied van Namibië vrij rondlopen en worden ze niet beperkt door hekken van wildparken. Vogelaars zullen ook veel belangstelling hebben aan de Skeleton Coast, variërend van woestijn-endemische soorten zoals de Rüppell's korhaan en de Benguela-langsnavelleeuwerik tot de pelagische vogels van de kust.

Noodlottige scheepswrakken

De Skeleton Coast is gemodelleerd met de botten van schepen die zijn aangetast door de ondergedompelde riffen en misleidende mist. Hiervan zijn de meest bekende wrakken waarschijnlijk die van de Dunedin Star en de Eduard Bohlen. De Dunedin Star liep in 1942 aan de grond tijdens het transport van geallieerde voorraden van Engeland naar Egypte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Verschillende schepen en een vliegtuig werden gestuurd om haar bemanning te redden, die op het noodlijdende schip ongeveer 1. 800 voet/550 meter van de kust was gestrand. Het vliegtuig en een sleepboot gingen verloren, samen met twee bemanningsleden van de sleepboot. De bemanning van de Dunedin Star werd uiteindelijk geëvacueerd.

De Eduard Bohlen is een Duits vrachtschip dat in 1909 aan de grond liep. Hoewel haar bemanning werd gered, kon het schip zelf niet worden geborgen. Nu, bijna 100 jaar later, is de woestijn in zo'n mate de zee binnengedrongen dat het wrak (dat ooit op de kust lag) nu 500 meter landinwaarts is gestrand.

Himba-dorpen

Verschillende Skeleton Coast-tours bieden de mogelijkheid om een van de afgelegen dorpen te bezoeken die worden bewoond door de Himba, de inheemse stam van de Kunene-regio. De Kunene strekt zich uit van de grens met Angola tot de rivier de Ugab, die de zuidelijke grens van het Skeleton Coast National Park markeert. De Himba zijn een herdersvolk, afhankelijk van hun vee, schapen en geiten om te overleven. Ze bewegen met de seizoenen mee om weidegang te vinden en zijn de laatste semi-nomadische mensen in Namibië.

Bezoeken aan hun dorpen geven toeristen een zeldzaam inzicht in hun fascinerende manier van leven. Vanwege hun afgelegen ligging is de Himba-cultuur grotendeels onveranderd gebleven. Dorpen bestaan uit een cirkel van hutten gebouwd rond een voorouderlijk heilig vuur. Himba-vrouwen hebben ontbloot bovenlijf en gebruiken botervet en okerpasta om hun huid te beschermen tegen de zon en om zichzelf te reinigen zonder water te verspillen. Sierlijke kapsels en symbolische sieraden zijn ook een belangrijk onderdeel van hun cultuur.