De reis om de onderzeeërreis van Disneyland te redden

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:06

Oktober 2007

In bijna elke klassieke Disney-animatiefilm wordt een jong personage gescheiden van zijn familie, vaak onder tragische omstandigheden, en moet hij een heroïsche reis doorstaan om zich te herenigen met zijn dierbaren, zoals de dappere anemoonvis uit Finding Nemo. De razend populaire computeranimatiefilm Pixar is de inspiratie voor de spraakmakende rit die in 2007 debuteerde in Disneyland. Lees mijn recensie van Finding Nemo Submarine Voyage.

Nou, Disneyland debuteerde niet precies als een nieuwe attractie. Disney's Imagineers, de creatieve tovenaars die de parken en attracties van het bedrijf ontwikkelen, voegden een "Finding Nemo"-overlay toe aan de klassieke Submarine Voyage, een geliefde rit die in 1959 werd geopend. En in 1998 bijna voorgoed zonk.

De rit met de Submarine Voyage zelf is als het hoofdpersonage in een Disney-film. Ooit was het een lichtend baken van Disneyland - in feite de eerste echte E-Ticket-rit van het park. Na jaren van onverschilligheid werd het echter gemeden en bijna voor dood achtergelaten. Ongelooflijk, de boosaardige schurk in dit Disney-melodrama was het Disney-bedrijf zelf. Toentertijd wentelend in een bottom-line mentaliteit die bedrijfswinsten omarmde boven creatieve integriteit, Disneyspeelde de grote, stoute papa door de stekker uit zijn kind te trekken. Onder verwijzing naar de hoge onderhoudskosten voor de onderzeeërs, ontmantelde het ze --letterlijk-- en liet een lege lagune en een gapend gat achter in de attractiemix van Disneyland.

Gelukkig heeft dit verhaal een gelukkig Hollywood (OK, Anaheim) einde. Een ander belangrijk personage in de Submarine Voyage-saga is Tony Baxter. Als jonge jongen die opgroeide in Zuid-Californië, was hij een frequente bezoeker van Disneyland die dol was op de subrit en eindigde als de witte ridder die hem van een wisse dood hielp redden. Ik ging begin 2007 zitten met Baxter, nu senior vice-president, creatieve ontwikkeling bij W alt Disney Imagineering, om meer te weten te komen over zijn lange en intrigerende reis met de onderzeeërattractie. Baxter, zo blijkt, is net zo moedig als Nemo.

Baxter duikt in de subs

Terwijl hij als kind op Disneyland's Submarine Voyage reed en dol was, was het in de zomer van 1969 dat Baxter zijn vurige beheer van de attractie echt begon te ontwikkelen. Als tiener kreeg de bekende Disney-nerd een baan in het park die hem uiteindelijk naar een positie als ritoperator voor de onderzeeërs leidde. Bijna veertig jaar later kan hij nog steeds het pre-ride-spiel reciteren zonder een beat te missen. "General Dynamics, bouwers van de Nautilus heten u welkom aan boord…." Hij werkte vijf jaar in Disneyland.

Onmiddellijk na de universiteit keerde Baxter terug naar de muis via W alt Disney Imagineering. Het lot wilde dat zijn eerste opdracht als Imagineer was om te helpen bij het installeren van de onderzeeërattractie 20.000 Leagues Under the Sea bij W alt Disney. Het magische koninkrijk van de wereld in Florida.

"Ze wisten dat ik aan de rit in Californië had gewerkt", zegt hij. "De praktijkervaring gaf me een goed beeld van wat we bij Imagineering konden doen." Als voorbode van de moeilijke tijden die beide onderzeeërattracties zouden doormaken, zegt Baxter dat hij vaak werd ingeschakeld om te helpen bij het repareren van de rit in Florida. "De bijtende aard van het onderhouden van alles dat onder water wordt gehouden, kan erg veeleisend zijn", merkt hij op. En duur. Baxter zegt bijvoorbeeld dat in plaats van standaard onderhouds- en reparatieploegen de parken gebruik moesten maken van getrainde duikers.

De subrit van W alt Disney World werd geopend kort nadat het Magic Kingdom-park in 1971 debuteerde. Het sloot in 1994. Hoewel er niets voor in de plaats is gekomen, werd het lot van 20.000 Leagues bezegeld toen het park in Florida zijn onder lagune. [Update: het park heeft sindsdien Fantasyland uitgebreid en het land opgenomen dat de onderzeeër vroeger bezette.] Toen de kostenbesparingen hun periscopen op Californië zetten en de onderzeeër een paar jaar later sloten, lieten ze in ieder geval een sprankje hoop achter door de lagune intact te laten. Waarom wilde Disney echter een van de populaire attracties laten zinken?

In de tijd dat de Disney-parken kaartjes gebruikten, zei Baxter dat elke attractie directe, toerekenbare inkomsten had. De kosten voor het exploiteren en onderhouden van een rit kunnen worden afgewogen tegen de inkomsten die het genereert bij de kaartverkoop. Aangezien een E-Ticket-attractie zoals de Submarine Voyage beaucoup-dollars opbracht, konden de hoge exploitatiekosten worden gerechtvaardigd. Toen Disney overschakelde op een pay-one-prijsformaat veranderde de perceptie echter. Er was geen duidelijke impact op de inkomsten van een attractie, en een rit met veel onderhoud, zoals de subs, kan worden gezien als een kostenpost.

Volgens Baxter leed de onderzeeërreis tijdens een moeilijke periode waarin het bedrijf aanbad op het altaar van maximale winst. Michael Eisner, destijds CEO van Disney, was de redder van het bedrijf geweest aan het begin van zijn ambtstermijn, maar had zijn aureool zien vervagen toen het fortuin begon te wankelen. Eisner benoemde Paul Pressler halverwege de jaren negentig tot president van Disneyland. Met een intense (sommigen zeggen meedogenloze) focus op het terugdringen van de kosten en het persen van winsten, verlaagde Pressler het onderhoudsbudget van de onderzeeërs. Dat leidde tot zijn langzame, droevige achteruitgang. Met weinig steun en de vloot van Florida verdwenen, waren de dagen van de Submarine Voyage geteld.

De ergste dag van mijn leven

De rit eindigde in september 1998. Baxter zegt dat hij levendige herinneringen heeft aan de beruchte dag. Met een vleugje pracht en praal (zelfs als de omstandigheden moeilijk waren), bracht Disneyland een militaire band en een admiraal binnen om de boten officieel uit de vaart te nemen. Pressler zette Baxter in het nauw, vertelde hem dat hij de gebeurtenis spannend vond en wilde weten of hij er ook zo over dacht. "Ik zei: 'Het spijt me. Dit is een van de ergste dagen van mijn leven.'"

Tijdens de laatste dag van de operatie hoorde Baxter een klein meisje met grote ogen haar vader vragen of de zeemeerminnen van de onderzeeërs echt waren. Hij zegt dat hij zich realiseerde dat de attractie nog steeds werkte, ondanks het vintage en slordige onderhoud uit de jaren vijftig. Baxter bleef de hele dag bij de Submarine Voyage en nam de laatste boot mee. Terwijl het aanmeerde, zwoer hij, met een vleugje Scarlett O'Hara, dat morgen weer een dag zou zijn voor de verlaten rit. "Ik heb toen en daar besloten dat, zolang ik nog voor dit bedrijf werk, (de subs) weer open zouden gaan."

Wat voedde Baxter's passie voor de subs in het licht van dergelijke tegenspoed? Zeker, zijn jeugdherinneringen hebben het zaadje geplant, en zijn jaren als ritoperator hebben zijn loyaliteit gecementeerd. Maar er zit meer achter zijn evangelische ijver.

Baxter zegt dat hij drie attracties citeerde die volgens hem de driehoek van het park vormden en die de diversiteit en unieke aantrekkingskracht van Disneyland het best illustreerden: een bezoek aan een president en het horen van de inspirerende presentatie van Great Moments met Mr. zijn eigen moeilijkheden; gesloten vanaf 2007, Disney heeft gezegd dat de attractie zou heropenen), zwevend op Dumbo the Flying Elephant, en reizen onder de poolijskap op de Submarine Voyage. "Hoe meer het op achtbanen aankomt, hoe 'normaler' Disneyland wordt", zegt Baxter. "Ik denk dat de subs van cruciaal belang zijn voor de gezondheid van (het park)."

Subs worden meegesleurd in een perfecte storm

Eenmaal gesloten en niet meer onderhouden, verslechterde de gezondheid van de weesrit nog sneller. Baxter keek toe en wachtte op een kans om de onderzeeërs te reanimeren. In 2001 zorgde Disney's animatiefilm Atlantis: The Lost Empire voor een valse start. Gebaseerd op de mythische onderwaterstad, bood de film een duidelijk verband voor een opnieuw ontworpenrijden. Het team van Baxter ontwikkelde een mockup-attractie. Toen werd de film uitgebracht. De niet-enthousiaste kassa doodde het ritproject.

Het jaar daarop werd de hoop gewekt en weer vervlogen toen de animatiefilm Treasure Planet, gebaseerd op de klassieke roman Treasure Island, een ander mogelijk thema bood voor een nieuw leven ingeblazen rit, maar er niet in slaagde om veel schatten aan Disney's borst toe te voegen. Vier jaar nadat het was gesloten, leek het erop dat de onderzeeërs van de rit voor altijd in het droogdok zouden blijven.

Toen kwamen een reeks gebeurtenissen samen, een soort perfecte storm, om de onderzeeërs terug in de lagune te krijgen. De special effects-mensen van Imagineering ontwikkelden een baanbrekende projectietechnologie waar 'iedereen absoluut voor koos', zegt Baxter. Het zette de toon om geanimeerde karakters op te nemen in een "onderwater" omgeving.

Rond dezelfde tijd leek een andere, sub-waardige film, Finding Nemo, een groot potentieel te hebben. En Matt Ouimet bracht een meer open geest -- en chequeboek -- voor zijn rol als president van Disneyland dan zijn voorgangers, Pressler en Cynthia Harriss. Toen Nemo de wereld veroverde na de release in 2003, staken de Imagineers de rokende lampen weer aan en startten de Nautilus-motoren in alle ernst om de subs terug te brengen.

"Op dat moment was ik bedreven in de manier waarop dingen in het internettijdperk werkten", zegt Baxter. (Hé! Wat bedoelt hij daarmee?) Hij liet een team een met Nemo versierde duikboot bouwen en deze bij de lagune in Disneyland plaatsen waar iedereen die op de monorail reed hem kon zien.

"Ik wist dat het zou wordenbuzz", zegt Baxter lachend. "En het kreeg buzz." Disney-management was enthousiast over de interesse die de stunt van Baxter had gewekt. Om het momentum te behouden, creëerden de Imagineers een mockup met de nieuwe projectietechnologie en organiseerden ze een presentatie voor Ouimet. "Ik wilde dit echt niet leuk vinden", zei de Disneyland-president na het meemaken van de subdemonstratie, volgens Baxter. "Het is fantastisch… maar het wordt ZO duur."

Baxter zegt dat hoewel hij hem vertelde dat de rit droge effecten zou bevatten, Ouimet ervan overtuigd was dat de hele rit onder water was. (Je zou waarschijnlijk ook voor de gek worden gehouden. Het grootste deel van de rit vindt plaats in een waterloos showgebouw, maar je zult zweren dat je de hele tijd in de drank zit.) Ondanks het enorme prijskaartje was Ouimet voldoende onder de indruk. Hij werd een voorvechter van de opnieuw bedachte rit en was kritisch bij het bevorderen van het voorstel aan de machten die er zijn. (Ouimet heeft sindsdien het Muizenhuis verlaten.)

Met een grotendeels nieuw regime van bevoegdheden kregen de door Nemo versterkte onderzeeërs groen licht. Het was het eerste grote themaparkproject voor de CEO van Disney, Bob Iger. Het was ook het eerste grote project voor John Lasseter in zijn functie als creatief adviseur van Imagineering. Lasseter leidt ook de creatieve afdeling van Pixar en was de uitvoerend producent van, jawel, Finding Nemo.

En het is in alle opzichten een ongegeneerd succes geweest voor alle betrokkenen -- inclusief Baxter. "Vergeleken met waar we waren in 1998, toen we een bedrijf hadden dat bijna niet kon wachten om te sluiten(de subs) uit, het was vooral spannend voor mij om de inzet en steun te zien, "zegt hij.

De resulterende attractie is een genot voor zowel babyboomers zoals Baxter die opgroeide met de klassieke rit als de kinderen van vandaag die volledig vertrouwd zijn met alles wat met Nemo te maken heeft. Het omarmt de charme van de originele subs en de uiterst unieke vertelmodus, terwijl het een zeer verfijnde dosis 21e-eeuwse razzle-dazzle bevat.

"Ik heb de cirkel rond", zegt Baxter, terwijl de onderzeeërs weer rond de wateren van Disneyland cirkelen. Negen jaar nadat hij de grimmige ontmantelingsceremonie had bijgewoond, was Baxter terug bij de lagune om te helpen bij het opnieuw in gebruik nemen van de onderzeeërs. Het is waarschijnlijk dat hij af en toe aan boord van de rit te vinden is, onvermijdelijk met een enorme grijns als hij een kind met grote ogen aan zijn ouders hoort vragen of de vissen die buiten de patrijspoorten zwemmen echt zijn.