Het heetste item op het menu? De buurtplaag

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:43

We wijden onze september-features aan eten en drinken. Een van onze favoriete onderdelen van reizen is het plezier om een nieuwe cocktail te proberen, een reservering te maken bij een geweldig restaurant of een lokale wijnregio te steunen. Om de smaken te vieren die ons over de wereld leren, hebben we een verzameling smakelijke functies samengesteld, waaronder de beste tips van chef-koks om onderweg goed te eten, hoe u een ethische voedseltour kiest, de wonderen van oude inheemse kooktradities, en een praatje met Hollywood-taco-impresario Danny Trejo.

Lionfish-sushi, snakehead-taco's, kudzu-quiche, gekookte phragmites, nutria-loempia's - welkom in de altijd avontuurlijke, vaak altruïstische en soms gekke wereld van invasivorisme. De groeiende voedselbeweging combineert culinaire nieuwsgierigheid met milieu- en dierenbehoud door de consumptie van kwaadaardige maar heerlijke invasieve plant- en diersoorten te promoten op de plaatsen waar ze problematisch zijn geworden.

"De meest destructieve kracht ter wereld is de menselijke eetlust", zegt Bun Lai, een vroege invasieve soorten menu in zijn New Haven sushi-restaurant Miya's, in 2005 en richt zich nu op invasieve diners, kooklessen, en foerageerervaringen opzijn land- en waterboerderijen. "Mensen hebben talloze soorten opgegeten en weggejaagd en habitats vernietigd om de dingen die we eten te laten groeien, dus het is logisch om die eetlust in plaats daarvan te richten op soorten die destructief zijn voor het milieu om die habitats in evenwicht te brengen."

Zoals de vele pakkende mantra's van het dieet (d.w.z. "Uitroeiing door kauwen" en "Slik ze in onderwerping") suggereren, is het doel om niet-inheemse overlast te vermijden om hun populaties onder controle te houden, gewas/habitat te beteugelen schade die ze veroorzaken, en beperken het vaak dodelijke effect dat ze hebben op endemische bewoners van bossen, koraalriffen, kustlijnen en rivieren. Populaties groeien snel omdat geadopteerde omgevingen de natuurlijke vijanden of ziekteverwekkers van hun thuishabitats missen.

Sommige plagen in de VS gaan terug tot verkenning en kolonisatie, zoals paardebloemen. Andere zijn daarentegen het gevolg van hedendaagse fouten, zoals karpers die in de jaren zeventig werden binnengehaald om vuile aquacultuurfaciliteiten op te ruimen, om vervolgens tijdens grote overstromingen in rivieren te ontsnappen. Volgens Scientific American zijn invasieve stoffen "de op één na belangrijkste oorzaak van het wereldwijde verlies aan biodiversiteit", de tweede alleen voor de vernietiging van habitats. De negatieve impact van invasieve middelen kost de VS elk jaar tientallen miljarden dollars, en dat is een conservatieve schatting.

De meest vernietigende kracht ter wereld is de menselijke eetlust

De hoge prijs is schokkend, zelfs als je één beestje, zoals wilde varkens, eruit pikt, inclusief familieleden van degenen die door Christoffel Columbus naar West-Indië zijn gebracht en de continentale VS door ontdekkingsreiziger Hernando de Soto enEuraziatische beren geïmporteerd om jachttochten op te fleuren. Volgens een rapport van Texas Parks & Wildlife leven er in 2016 hongerige varkens in 35 staten, naar schatting 6,9 miljoen, en kosten ze elk $ 300 per jaar aan veroorzaakte schade en controle-inspanningen. (Reken maar, en dat is een prijskaartje van $ 2,1 miljard vandaag.)

“Texas heeft ongeveer de helft van de nationale bevolking. Ze richten onnoemelijke financiële en milieuschade aan door gewassen te eten, watervoorraden te vervuilen, te concurreren met inheemse dieren in het wild voor voedsel en leefgebied, en [door] botsingen met auto's ", zegt chef-kok Jesse Griffiths van Austin's Dai Due. Hij biedt ook slagerijlessen en driedaagse jachten aan via The New School of Traditional Cookery en brengt "The Hog Book" uit, dat meer dan 100 recepten bevat voor het gebruik van het vlees. "[Het serveren is] winnen, winnen", zei hij. "Het is gewoon goed, en elke pond die we serveren is een eiwitbron die niet gevoed hoeft te worden, niet hoeft te worden omheind, geen veterinaire zorg of antibiotica hoeft te krijgen, of over lange afstanden hoeft te worden vervoerd."

Indringers worden bijna altijd door mensen in een nieuwe omgeving geïntroduceerd. Het kan per ongeluk zijn, zoals wanneer parasitaire zeeprikken of wakame-zeewier meeliften in de romp van een transoceanisch vrachtschip of achteloos en dwaas, zoals wanneer mensen koraalduivels in de oceaan dumpen.

Aangezien het meeste verlies aan biodiversiteit rechtstreeks verband houdt met de mens, vindt Lai het niet meer dan logisch dat we de rotzooi actief opruimen.

“De [massale uitstervingsperiode] waarin we ons nu bevinden, komt door ons, echt de rijkste van ons. We bevinden ons op een kritiek punt waar:iedereen zou moeten nadenken over hoe alles wat we kopen, doen en eten de planeet beïnvloedt', zei hij. "We moeten revolutionaire veranderingen aanbrengen in de manier waarop we ervoor kiezen om te leven, want wat we nu doen werkt niet." Voor Lai is het veranderen van je dieet een gemakkelijke manier om een positieve impact te hebben. "Het eten van wilde en invasieve dingen [is] een van de meest lokale, regeneratieve, seizoensgebonden en duurzame manieren om dat doel te bereiken, "zei hij.

Sara Bradley, "Top Chef" seizoen 16 runner-up, is een vocale kampioen van het consumeren van Aziatische karpers, de eerder genoemde voortvluchtige vissen die de Mississippi, Ohio, Missouri en Illinois rivieren, hun zijrivieren en verschillende meren behandelen als persoonlijke buffetten. In plaats van zich te concentreren op de invasieve hoek van haar restaurant Freight House in Paducah, Kentucky, brengt Bradley de vis op de markt als een "hyperlokaal, in het wild gevangen seizoensproduct".

“Mensen willen over het algemeen hun deel doen, vooral als het enige dat nodig is, een heerlijk diner is. We leggen de gezondheidsvoordelen, voordelen voor de lokale economie, de lage CO2-voetafdruk uit. We weten wie het ving en waar. Het is pas vier uur uit het water als het in de keuken komt, 'zei Bradley. "Je moet ze ervan overtuigen dat ze dit willen consumeren, maar meestal maar één keer."

Chef William Dissen, eigenaar van drie restaurants in North Carolina en een culinaire ambassadeur van de Verenigde Naties, schrijft de noodzaak om te "overtuigen" en het algehele invasieve imagoprobleem toe aan onbekendheid. “Wild etenlijkt gevaarlijk omdat we als beschaving zijn losgekoppeld [van] waar ons voedsel vandaan komt, "klaagde hij, eraan toevoegend dat hij samenwerkt op een foerageer-en-feesttour met Asheville-outfit No Taste Like Home in een poging om de blootstelling aan zijn favoriete regionale invasieve ingrediënten zoals multiflora-roos, Japanse kamperfoelie en duizendknoop. “Als we de tijd zouden kunnen nemen om bedachtzamer en meer verbonden te zijn met de wereld om ons heen, zouden we kwesties als klimaatverandering abrupter bestrijden. We kunnen de wereld veranderen door het voedsel dat we eten.”

Vleeseters zijn niet de enigen die hun steentje kunnen bijdragen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, lopen of zwemmen niet alle invasieve dieren. Neem kudzu, ook wel 'de wijnstok die het zuiden at' genoemd. Voor het eerst geïntroduceerd op de 1876 Philadelphia Centennial Exposition als sierplant en vervolgens op grote schaal gepromoot als een erosiebestrijder, beslaat het nu naar schatting 7,4 miljoen zuidelijke acres.

"In plaats van de verschroeide aarde te vernietigen met chemicaliën die indirecte effecten hebben op omringende soorten, kunnen we betere rentmeesters zijn door het eruit te trekken en op te eten", zegt chef Alex Perry van Vestige in Ocean Springs, Mississippi, die de bladeren, bloemen en wortels om "het grootste verdikkingsmiddel te produceren dat een keukenkast kan hebben."

Bradley's pleidooi voor karper stopt niet in de keuken - ze weet ook hoe belangrijk het is om steun te krijgen van overheidsinstanties en grote bedrijven. Daarom schrijft ze regelmatig fastfoodreuzen zoals McDonald's over het gebruik van karpers in plaats van "Atlantische vissen naar het midden te vervoeren". Amerika" en beleidsmakers over het opnemen ervan in school- en gevangenismenu's. "Restaurants zullen geen significante deuk in het [invasieve] probleem maken. We helpen, maar het gaat de grote jongens nodig hebben om het op grote schaal te gebruiken, " zei ze.

Sommige overheidsinstanties, bestemmingen en natuurbeschermingsgroepen die momenteel oorlog voeren tegen invasieve hordes, rekenen ook op de aangeboren wens van mensen om de planeet te redden, maar gebruiken ook sociale media om campagnes en programma's te creëren om de honger naar vernietiging aan te wakkeren doeners.

Dit gebeurt het vaakst met koraalduivels, die sinds de jaren '90 een groot probleem zijn geworden in het Caribisch gebied, Zuid-Amerika, de Golf van Mexico en vooral Noordwest-Florida, dat de hoogste concentratie heeft buiten hun zuidelijke Stille Oceaan en India Oceaan thuis wateren. De vissen met franjes consumeren inheemse soorten die belangrijk zijn voor de lokale economieën, zoals tandbaars en snapper.

Eerst kwam de regering van Florida tussenbeide, waardoor ze gemakkelijk te oogsten waren. "Je hebt geen vergunning nodig. Er is geen seizoen, geen limiet voor de grootte of hoeveel je er kunt houden", zegt Alex Fogg, manager kusthulpbronnen van Destin Fort-W alton Beach.

Fogg leidt ook gemeenschapsevenementen die bedoeld zijn om vreugde te schenken aan de bescherming van hulpbronnen, waaronder de Emerald Coast Open, 's werelds grootste speervissentoernooi voor koraalduivels, en Lionfish Restaurant Week, die samenvallen met het Lionfish Removal & Awareness Day Festival in Florida.

“Mensen gaan er echt in mee. Duiken is best geweldig, maarspeervissen brengt het naar een heel nieuw niveau, 'zei Fogg. “En voor de bestemming zorgt het verwijderen van 15.000 vissen in een weekend voor verlichting van de inheemse soorten en het ecosysteem. De fantastische gerechten die chef-koks bedenken, creëren vraag om het te eten, zodat meer mensen er regelmatig op jagen. Het is een positieve cyclus om een vliegende start te maken.”

Het helpt dat koraalduivels de perfecte invasieve toegangspoort zijn, omdat ze, in tegenstelling tot nutria, eruitzien en smaken vergelijkbaar met zeevruchten waar mensen al aan gewend zijn. Ze zijn extreem veelzijdig en maken geweldige sushi, hamburgers, ceviche, taco's en vingers - en, ten goede of ten kwade, ze zijn ook overvloedig aanwezig op veel strandvakanties.

Gelukkig betekent dat veel toeristen om mee te vechten. Het Turneffe Island Resort in Belize traint geïnteresseerde gasten op de Hawaiiaanse sling en organiseert jachtspecifieke snorkels en duiken, terwijl Curaçao's beroemde koraalduiveljachtster Lissette Keus ook duikers meeneemt op expedities en haar Lionfish en Mango's-keuken bevoorraadt met de vangst.

We helpen, maar de grote jongens en instellingen gebruiken het op grote schaal

Zoals bij elke beweging, heeft invasivorisme zijn tegenstanders. Sommigen noemen het een gimmick. De meesten beweren dat het de naald niet genoeg zal bewegen. Dan zijn er tegenstanders zoals Ludo en Otto Brockway, co-regisseurs van een nieuwe documentaire van Kate Winslet, "Etend Our Way To Extinction", waarin de hoge kosten van veeteelt worden onderzocht. Ze geloven dat veganisme de enige weg is naar redding van ecologische ineenstorting.

“We zouden beweren dat het eten van invasieve soorten niet nodig is. Wanneer welaat de natuur met rust, het lijkt een geweldige manier te zijn om het evenwicht in zichzelf terug te brengen zonder menselijke tussenkomst”, zeiden ze. “Het beste wat je kunt doen voor zowel je gezondheid als de gezondheid van de planeet is om over te stappen op een plantaardig dieet. Als de hele wereld van de ene op de andere dag voor 50 procent veganistisch zou worden, zou dat ons grote hoop geven op het voortbestaan van onze soort.”

Voedsel om over na te denken, maar als je nog steeds geïnteresseerd bent in het nemen van invasivorisme voor een (smaak)proefrit, is Lai verheugd te kunnen melden dat er veel meer mogelijkheden zijn om dit te doen dan toen hij begon.

"Vroeger voelde ik me altijd gekwetst omdat mensen één blik op het menu wierpen en de deur uitrenden", herinnert hij zich. “Toen begonnen mensen van over de hele wereld over te vliegen om mijn eten op te eten. Andere chef-koks voegen invasieve stoffen toe aan menu's. Klanten zoeken ze op. Hoe meer mensen aan het concept worden blootgesteld, hoe groter de kans dat het aanslaat.”