Zes must-see tempels in Bagan, Myanmar

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:14

Met duizenden stoepa's en paya's om te bezoeken, is er niet één optimale route voor het zien van Bagan's verzameling tempels. De tempels in deze lijst worden erkend als de grootste, meest schilderachtige en meest populaire van Bagan, en zouden zeker moeten worden opgenomen in elke Bagan-tempelhoppende reisroute die meer dan een dag duurt.

Voor tempelritten van een halve dag zegt mijn gids Aung Kyaw Moe dat je bij twee h altes blijft: "Voor een reis van een halve dag bezoek je de Shwezigon- en Ananda-tempels", zegt de heer Aung. "Als je al op deze twee plaatsen bent geweest, is het goed." Regel voor langere tochten je tempeluitstapjes rond de hier vermelde plekken.

Een paar adviezen: voor twee van deze tempels (Htilominlo en Shwesandaw) zullen lokale inspecteurs zeker controleren of je in het bezit bent van een geldige Bagan-tempelpas; willekeurige controles kunnen ook elders plaatsvinden. En als je van plan bent om ze alle zes op één dag te zien, kies dan een Bagan-transportoptie die je het snelst rondbrengt (auto met chauffeur, ja; paardenkar, hel nee).

Om grip te krijgen op de verborgen taal van Myanmar-tempels, lees je ons spiekbriefje over de tempel. Bekijk deze lijst met Bagan-tempels met uitzicht op de zonsondergang voor een alternatieve tempelroute.

Shwezigon-tempel: de stoepa dieBegon het allemaal

Shwezigon's gelijkenis met Shwedagon in Yangon verder naar het zuiden is geen toeval. Nadat Shwezigon in 1086 na Christus was voltooid, dienden de symmetrie en schoonheid van de tempel als model voor vele andere tempels die in het hele rijk werden gebouwd. Shwedagon – de parvenu die vierhonderd jaar later werd voltooid – heeft misschien zijn inspiratie in omvang en schoonheid overtroffen, maar draagt niettemin de invloeden van zijn voorganger.

In opdracht van de grote grondlegger van de koning Anawrahta en voltooid door zijn opvolger Kyansittha, weerspiegelt het ontwerp van Shwezigon de invloed van beide generaties. Net als Shwedagon verder naar het zuiden, diende Shwezigon als een gewijde grond waar koningen konden bidden of danken voor succes: de zuidwestelijke hoek was gereserveerd voor dergelijke gebeden.

De naam van de tempel weerspiegelt dit doel: "Shwe betekent goud, zigo betekent grond of overwinning", legde mijn gids, de heer Aung, uit. "Als de koning een belangrijke zaak had, stonden ze daar om te bidden wat ze wilden doen - hun wensen zullen worden vervuld."

Rond een enorme 160 meter hoge gouden torenspits vind je een reeks andere paviljoens die zowel sacramentele als educatieve doeleinden dienen. Een paviljoen toont diorama's van de eerste ontmoeting van de Boeddha met de Vier Gezichten; een andere heeft een reeks aalmoesschalen die in een ring zijn gerangschikt, waar je kunt proberen geld in een schaal te schieten.

Shwezigon is ook een centrum voor nat (geest) aanbidding; een gesloten gebouw herbergt iconen die de 37 erkende nat s van Myanmar vertegenwoordigen,waar de lokale bevolking tot hun beschermheer nat kan bidden voor bescherming of smeekbede

Htilominlo-tempel: ode aan een paraplu

Koning Htilominlo (regeerde van 1211 tot 1235AD), de jongste van vijf prinselijke zonen van koning Sithu II, verzekerde zijn heerschappij door middel van een bijgelovige ceremonie, waarbij de paraplu van de koning viel om in zijn richting te wijzen. De naam van zowel de koning als de tempel weerspiegelt de gebeurtenis - "hti" (paraplu), "min" (koning) en "lo" (prachtig verlangen) samen betekent dat de paraplu de prins koos als de volgende koning.

De tempel is niet de grootste in Bagan, maar telt zeker als een van de mooiste. De torenspits stijgt 50 voet boven het platteland van Bagan, terwijl elk van de vier zijden die naar de windrichtingen gericht zijn, ongeveer 140 voet breed zijn. Een muur rondom de Htilominlo-tempel bruist van de marktkraampjes die kunstwerken, kleding en diverse souvenirs verkopen, waardoor de binnenplaats van de tempel een marktachtige sfeer krijgt.

Rode bakstenen vormen zowel de muur- als de tempelstructuur: het grootste deel van de baksteen is zichtbaar, waardoor een afwisselend horizontaal en verticaal metselwerk zichtbaar is met heel weinig mortel ertussen. Het interieur van de tempel onthult vier vergulde Boeddha-figuren die uitkijken op elk van de windrichtingen. De kamers zijn verbonden door gangen met fresco's die het leven en de tijden van Boeddha uitbeelden.

Ananda-tempel: de enige perfecte tempel

De Ananda-tempel is eenkathedraalachtige structuur met weinig gelijken in grootsheid en spirituele gest alte in Bagan.

Koning Kyansittha – zoon van Anawrahta en de beschermheilige achter de voltooiing van Shwezigon – gaf opdracht tot de bouw van de Ananda-tempel, die in 1105 AD voltooid was. De verhevenheid en perfectie van Ananda's vorm gaf aanleiding tot een paar duistere verhalen.

Eerst ging het gerucht dat Ananda de architect-monniken van Ananda had laten vermoorden na de voltooiing van de tempel, om ervoor te zorgen dat er geen andere perfecte tempel zou kunnen volgen in het kielzog van Ananda. Ten tweede was Kyansittha van plan zichzelf levend te laten begraven in Ananda's relikwiekamer, maar gaf toe nadat hij werd uitgescholden door zijn hoofdmonnik Shin Arahan.

"Als je een tempel wilt bouwen als een heilige plaats, veranker jezelf dan niet!" Meneer Aung stelt zich voor dat Shin Arahan zijn koning terechtwijst. "Als je dat doet, wordt het geen tempel, maar een graf."

De plattegrond van Ananda lijkt op een Grieks kruis, met gangen die reiken naar de vier windrichtingen, afkomstig uit een hal met een van de vier Boeddha's, ongeveer drie meter hoog en gemaakt van verguld hout. De zalen zijn verbonden door een unieke set van twee gangen: een binnentunnel die is gereserveerd voor gebruik door de koninklijke familie en de buitenkant voor gebruik door monniken en andere toegewijden.

Ondanks de zware steen en baksteen waaruit de structuur van de Ananda-tempel bestaat, slaagt het ontwerp erin om goed geventileerd en goed verlicht aan te voelen: ventilatieopeningen die de gangen met de buitenkant verbinden, laten wind en licht circuleren in de Ananda-tempel, waardoor het interieur aangenaam ondanks de vloed van warme-stevige toeristen die door de gangen rennen.

Dhammayangyi-tempel: Bad Karma

Bagan's meest massieve tempel werd gebouwd door de tiran Narathu, die op de troon kwam door zijn vader Alaungsithu te vermoorden, en later zelf werd vermoord. Tijdens zijn korte regeerperiode tussen 1167 en 1171 n. Chr. probeerde Narathu karma af te wenden door de hoogste tempel in heel Bagan te bouwen.

Dhammayangyi is uniek vanwege zijn piramidale vorm, de enige dergelijke tempel in heel Myanmar; het metselwerk weerspiegelt de onmogelijk hoge eisen die Narathu stelde aan de ambachtslieden die het ophingen.

"Narathu wilde dat Dhammayangyi hoger zou zijn dan de hoogste tempel, beter dan het meesterwerk [Ananda-tempel]", legde meneer Aung uit. "Daarom beval hij de metselaars om hun stenen heel dichtbij te leggen. De opzichter zou controleren met een naald - als het mogelijk was om met een naald in te brengen, zouden de metselaars worden gedood."

Zo'n bloeddorstigheid bracht zijn heerschappij uiteindelijk rond, slechts vier jaar na zijn heerschappij. Na het doden van zijn Sri Lankaanse koningin in een vlaag van woede, werd Narathu zelf vermoord door moordenaars gestuurd door zijn woedende schoonvader. Toen hij omkwam, was Dhammayangyi incompleet – en dat zou sindsdien zo blijven.

"Er is geen speciale decoratie in Dhammayangyi; alleen veel vleermuizen, de geur binnenin is erg scherp", vertelt meneer Aung me. "Zelfs de lokale bevolking die ze na zonsondergang niet durven over te steken - ze denken dat het spookt in de tempel.

Manuha-tempel: de hal van verdriet

Vernoemd naar de verbannen Mon-koning die het heeft gebouwd, bevat Manuha vier gigantische Boeddhabeelden, drie vooraan en één achterover. Uniek onder de tempels van Bagan, Manuha werd gebouwd door een veroverde koning die in ballingschap leefde.

Koning Manuha, wiens koninkrijk Thaton ten zuiden van Bagan in de 11e eeuw werd veroverd door de grote koning Anawrahta, leefde zijn laatste jaren onder huisarrest in Bagan. Hij verkocht een robijnen ring om het nodige geld in te zamelen voor de bouw van de tempel die nu zijn naam draagt: een lange tempel met vier kamers die drie zittende boeddhabeelden op het oosten bevat, en een enkele liggende boeddha-afbeelding op het westen met het hoofd op het noorden.

De drie op het oosten gerichte boeddhabeelden staan in krappe vertrekken met plafonds die nauwelijks hoger zijn dan de hoofden van de beelden (de middelste boeddha is 46 voet hoog, terwijl de flankerende boeddha's 33 voet hoog zijn). De lokale bevolking gelooft dat de Boeddha's werden gebouwd om de innerlijke angst van koning Manuha te weerspiegelen: een zittende Boeddha heeft "ongelukkige ogen en lippen", zoals mijn gids uitlegt, en een andere heeft een gezwollen borstkas die wijst op de woede die Manuha in zijn hart hield.

Het 90 meter lange liggende Boeddha-beeld op de achterkant toont Boeddha op zijn sterfbed, een hulpmiddel bij het mediteren over de aard van het bestaan, legde meneer Aung uit - "Zelfs de Boeddha moest op een dag sterven’, vertelde hij me. "Geen speciale gunsten - als er een geboorte is, zal er een dood zijn. Als we genoeg goede daden hebben gedaan en als we al de juistemeditatie, we zullen niet bang zijn voor de dood.

Shwesandaw: The Sunset Stupa

Shwesandaw is een van de slechts vijf terrasvormige tempels die bezoekers mogen beklimmen (de andere zijn Thitsa Wadi, Zuid- en Noord-Guni en Pyathatgyi), maar het uitzicht vanaf de vijf concentrische terrassen is misschien wel de beste die je zult zien vind rond Bagan.

Steile trappen leiden van de basis naar de bovenste terrassen; een stalen leuning biedt enige hefboomwerking voor klimmers met minder dan zekere stappen. Van de basis tot de hti bovenaan, Shwesandaw meet 100 meter; op de bovenste terrassen tussen 200 en 300 voet in de lucht, genieten reizigers van het uitzicht op de Ayeyarwady-rivier in de verte, samen met gebouwen in de nabijheid, waaronder de Thatbyinnyu-tempel (kan het niet missen, dit is de hoogste tempel van Bagan) en het Archeologisch Museum van Bagan.

De aardbeving van 1975 die Bagan verwoestte, heeft ook zijn stempel gedrukt op Shwesandaw: de hti die je helemaal bovenaan ziet, is een replica van een andere die tijdens de bevingen is omgevallen (het origineel is nu veilig gehuisvest in het Archeologisch Museum). De tempel mist ook honderden reliëfs van klei met afbeeldingen uit de Jataka Tales.

Shwesandaw is het hele jaar door geopend, maar voor de beste uitzichten rondom, ga je tijdens het winterseizoen van Bagan tussen november en februari, wanneer de lucht helder is en het zicht op zijn best en helderst is. Je moet je bezoek ook zo plannen dat het samenv alt met zonsopgang of zonsondergang, wanneer de zon de bakstenen oppervlakken van de nabijgelegen tempels laat gloeieneen rijke, zachte sinaasappel.