Het voortdurende debat over "Laatste kans toerisme"

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:43

Het is tijd om reizen te heroverwegen met een lichtere voetstap in gedachten. Daarom is TripSavvy een samenwerking aangegaan met Treehugger, een moderne duurzaamheidssite die jaarlijks meer dan 120 miljoen lezers bereikt, om de mensen, plaatsen en dingen te identificeren die toonaangevend op het gebied van milieuvriendelijk reizen. Bekijk hier de Best of Green Awards voor duurzaam reizen in 2021.

In 2016 onthulde een studie gepubliceerd in het Journal of Sustainable Tourism dat de achteruitgang van de gezondheid van het Great Barrier Reef in Australië steeds meer reizigers had gemotiveerd om te bezoeken. Bezorgdheid dat koraalverbleking en oceaanopwarming toekomstige kansen zouden beperken om het rif te ervaren, motiveerden toeristen om erheen te reizen voordat het te laat was. Uit het onderzoek bleek dat iets minder dan 70 procent van de toeristen die het Great Barrier Reef bezochten, het meest gemotiveerd waren door hun verlangen om 'het rif te zien voordat het weg is'.

Volgens de Australische Great Barrier Reef Marine Park Authority ondersteunt het zeetoerisme op het rif 64.000 fulltime banen en draagt het jaarlijks meer dan $ 6,4 miljard bij aan de lokale economie. Toch ervaart het ecosysteem wijdverbreide koraalverbleking en wordt het nog steeds bedreigd door kustontwikkeling.

Tegen 2018 had Forbes "toerisme voor de laatste kans" uitgeroepen tot een van de beste reizen van het jaartrends, daarbij verwijzend naar een toenemende wens van reizigers om unieke, kwetsbare bestemmingen te ervaren en een grotere toegankelijkheid om te reizen door een groeiende middenklasse.

De toerismeparadox

De meeste reizigers hebben een bucketlist: een verlanglijstje vol reislust van alle bestemmingen en attracties die ze tijdens hun leven willen zien. Als je plotseling zou ontdekken dat het venster om je droombestemming te bezoeken aan het sluiten was en in verval (of zelfs vernietiging) dreigt, zou je dan een gevoel van urgentie voelen om daar te komen voordat het te laat is?

Reizen en ontdekken bevorderen onschatbare persoonlijke groei en menselijke verbondenheid die met weinig anders te vergelijken zijn. Wanneer we reizen, kunnen we uit onze gebruikelijke comfortzones stappen, een onschatbaar cultureel begrip ontwikkelen en het leven echt in perspectief plaatsen. Als een van 's werelds toonaangevende industrieën biedt toerisme ook duurzame economische kansen op lange termijn voor lokale gemeenschappen en kan het zelfs belangrijke sociale of instandhoudingswaarde bieden aan bestemmingen.

De balans tussen toerisme en milieu kan echter lastig zijn. In sommige gevallen, vooral op plaatsen waar natuurlijke kwetsbaarheid wordt gekenmerkt door vervuiling, kan toenemend toerisme de plaatsen die al in gevaar zijn onder druk zetten. Naarmate de bestemming of soort in gevaar komt, neemt de vraag om het te zien toe en trekt het meer bezoekers. Als toerisme niet duurzaam wordt beheerd of reizigers niet verantwoordelijk handelen, kan deze toename verdere schade veroorzaken (waardoor het nog meer bedreigd wordt en meer toeristen trekt). Op een bestemming die afhankelijk is van de aantrekkingskracht van het zien voordat het is gewordeneen schaduw van zijn vroegere zelf, rijst de vraag: is dit soort toerisme op de lange termijn echt helpend of kwetsend?

De psychologische grondgedachte achter dit soort toerismeparadox, waarnaar soms wordt verwezen als 'doemtoerisme', is niet verloren gegaan voor economische theoretici en experts. Het komt allemaal neer op het 'schaarsteprincipe', een gebied van de sociale psychologie waar mensen een hogere waarde hechten aan objecten naarmate ze zeldzamer worden en een lagere waarde aan objecten met een hogere overvloed of vitaliteit. Tegelijkertijd neemt de waargenomen bijdrage van een bepaald individu af naarmate meer mensen een risicovolle bestemming bezoeken; toeristen vragen zich af of hun aanwezigheid echt een verschil maakt als er toch al zoveel anderen komen.

Nadelen van de trend

Canada's Churchill, Manitoba, is een van de laatste toeristenvriendelijke plaatsen om wilde ijsberen in hun natuurlijke habitat te zien. Gedurende een periode van ongeveer zes weken tijdens de herfstmaanden worden ijsberen gevonden langs de oevers van Hudson Bay in de buurt van de stad; de dieren verzamelen zich in grote aantallen terwijl ze wachten tot de temperatuur laag genoeg is om zee-ijs te vormen. Deze overvloed aan ijsberen heeft Churchill beroemd gemaakt, met verschillende bedrijven die avontuurlijke excursies aanbieden om de ongrijpbare beren te zien, evenals op beren gerichte accommodaties en luxe dagtochten. Een studie uit 2010 die daar werd uitgevoerd, leverde zelfs een van de vroegste en meest gebruikte definities van laatste-kanstoerisme op: "Een reistrend waarbij toeristen steeds vaker de ervaring van demeest bedreigde locaties ter wereld voordat ze verdwijnen of onherroepelijk worden getransformeerd."

In het geval van Churchill is klimaatverandering de grootste drijfveer voor toeristen die getuige willen zijn van de verdwijnende poollandschappen en verdwijnende soorten voordat ze verdwenen zijn. Enigszins ironisch genoeg moeten toeristen bijna altijd lange afstanden afleggen om ijsberen te zien, wat de koolstofemissies verhoogt waarvan wordt aangenomen dat ze bijdragen aan klimaatverandering en de verdwijning van de dieren die ze zijn gaan zien. Hoewel natuurtoerisme op de laatste kans op korte termijn verantwoordelijk is voor enorme seizoensbijdragen aan de lokale economie, vrezen onderzoekers dat de economische belofte op lange termijn eenvoudigweg niet houdbaar is. Uit het onderzoek bleek dat bepaalde bestemmingen genoodzaakt zouden zijn het aantal bezoekers te minimaliseren of bezoekerslimieten in te voeren en de toegangskosten te verhogen om hun natuurlijke rijkdommen te beschermen.

Glaciale landschappen behoren tot de meest voorkomende bestemmingen die worden getroffen door last-kans-toerisme. Bepaalde ijzige attracties lopen het risico in toeristische waarde te dalen omdat ze minder aantrekkelijk worden door de snelle terugtrekking van de gletsjers. Dit kan schadelijk zijn voor de natuurlijke omgeving en een verlies aan belangrijke toeristische inkomsten van lokale gemeenschappen weerspiegelen.

De beroemde Franz Josef-gletsjer in Nieuw-Zeeland is een van de belangrijkste toeristische attracties van het Zuidereiland van het land. Zoals veel gletsjers, vooral de meest toegankelijke, is klimaatverandering de grootste uitdaging voor het toerisme van Franz Josef. De gletsjer zelf trok zich tussen 1946 en 2008 meer dan 2,5 mijl terug, met een gemiddelde van 127 voet per stukjaar. Tegen het jaar 2100 voorspellen wetenschappers dat het ijs van de Franz Josefgletsjer met 62 procent zal afnemen. De massa stenen en sediment die van nature door de gletsjer naar beneden worden gedragen en afgezet, is toegenomen, waardoor het risico op instorting van het ijs en vallende rotsen in toeristische gebieden is toegenomen. De gletsjer smelt zo snel dat helikopters de enige manier zijn voor toeristen om toegang te krijgen tot het grootste deel van het gletsjerijs. Daarentegen konden gidsen voorheen toeristen te voet naar de gletsjer leiden.

Over de hele wereld, op de oude vulkanische berg Kilimanjaro, bekend als de hoogste berg van Afrika, heeft de verdwijnende sneeuw geleid tot meer bezoekers. De industrie wordt echter bedreigd, aangezien toeristen waarschijnlijk niet meer zullen komen zodra de sneeuw en het bosareaal volledig zijn verdwenen. Op de tropische Galapagos-eilanden bij Ecuador komen elk jaar ongeveer 170.000 toeristen om de reeks soorten (sommige bedreigde) te zien die nergens anders op aarde te vinden zijn. Het UNESCO Werelderfgoedcentrum heeft het toegenomen toerisme aangemerkt als een van de belangrijkste bedreigingen voor de eilanden, ondanks de strikte controles van de regering op geplande toeristische activiteiten en bezoekersbeperkingen.

Zijn er voordelen aan "Doom Travel?"

Hoewel de economische waarde het belangrijkste voordeel voor het toerisme blijft, biedt het laatste-kanstoerisme een aantal specifieke factoren voor zijn eigen verdediging. Een argument is dat laatste-kanstoerisme een educatief element biedt dat andere trends niet hebben; door het publiek de effecten van klimaatverandering en vervuiling uit de eerste hand en persoonlijk te laten zien, kunnen ze meer zijnhun omgevingsperspectief kunnen veranderen. Toegenomen interesse in het bezoeken van "verdoemde" bestemmingen kan ook het ecotoerisme en duurzaam reizen vergroten, aangezien degenen die ecologisch kwetsbare bestemmingen waarderen, deze eerder willen beschermen.

Dezelfde studie van het Great Barrier Reef uit 2016 wees uit dat toeristen die zich identificeerden als "op zoek naar een laatste kans" ook milieubewuster waren en zich meer zorgen maakten over de algehele gezondheid van het rif. Ze rapporteerden de meeste bezorgdheid over koraalverbleking en klimaatverandering met betrekking tot de gezondheid van het rif, maar slechts een matige tot lage bezorgdheid over de effecten van toerisme.

Laatste kans-toerisme draagt vaak zowel geld als publiciteit bij aan unieke inspanningen voor natuurbehoud. De meer dan twee miljoen jaarlijkse bezoekers die deelnemen aan natuurgerelateerd toerisme op het Great Barrier Reef, ondersteunen ook fondsen om de veerkracht van het rif te bewaken, beheren en verbeteren. Fulltime veldofficieren voeren onderzoeken uit naar de gezondheid en impact van het rif en de kwetsbare soorten zoals schildpadden en kustvogels; de informatie helpt de Great Barrier Reef Marine Park Authority en de lokale Parks and Wildlife Service om zich te richten op instandhoudingsinspanningen of effectieve beheerstrategieën te implementeren om kwetsbare gebieden te beschermen. Het programma ondersteunt ook plannen voor cultureel en inheems erfgoed om belangrijke locaties rond het rif te beschermen of te herstellen.

Naarmate reizen toegankelijker wordt, zal het toerisme zeker toenemen. In 2019 waren er 1,5 miljard internationale toeristenaankomsten geregistreerd, een stijging van vier procent ten opzichte van het voorgaande jaar. Ondanks deuitdagingen van de COVID-19-pandemie, zal het toerisme naar verwachting nog steeds zijn gegroeid in 2020, wat neerkomt op het tiende opeenvolgende jaar van groei op rij.

De verwachte trend roept nog luider op tot een verantwoord beheer van onze meest kwetsbare toeristische bestemmingen. Tal van toerisme-autoriteiten hebben last-kans-toerisme op hun radar, maar het is net zo belangrijk voor individuele reizigers om duurzame praktijken in hun reizen te implementeren. Voordat u zelfs maar een reis naar een toeristische bestemming voor de laatste kans boekt, is het nuttig om manieren te onderzoeken om daar minder impact op het milieu te hebben.

Zurab Pololikashvili, de secretaris-generaal van de UNWTO, is van mening dat de toerismesector betrouwbaar blijft, zelfs ondanks economische of ecologische problemen. "Onze sector blijft de wereldeconomie voorbijstreven en roept ons op om niet alleen te groeien, maar ook om beter te groeien", zei hij terwijl hij de resultaten van de internationale toerismegroei van 2019 presenteerde. "Het aantal bestemmingen dat $ 1 miljard of meer verdient met internationaal toerisme is sinds 1998 bijna verdubbeld", vervolgde hij. "De uitdaging waar we voor staan, is ervoor te zorgen dat de voordelen zo breed mogelijk worden gedeeld en dat niemand achterblijft."