Brazilië's belangrijkste luiaardopvang

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:13

Een topattractie aan de cacaokust van Bahia

Ilhéus, aan de cacaokust van Bahia, is de thuisbasis van een van de belangrijkste opvangcentra voor dieren in Amerika: Centro de Reabilitação Reserva Zoobotânica. Dit is een geweldige kans om dicht bij deze volgzame dieren te komen, met hun diep expressieve ogen, slow-motion routines en het Megatherium ver in hun stamboom.

Endemisch voor Noord- en Zuid-Amerika, kunnen luiaards tweevingerige zijn, zoals degene die je kunt zien in het Aviarios del Caribe Sloth Sanctuary in Limon, Costa Rica, of drievingerige (Bradypodidae), zoals die bij de Ilhéus centrum.

Het opvangcentrum ontvangt dieren die zijn aangehouden door stropers, gevonden en geschonken door Ibama (het Braziliaanse Instituut voor Milieu en Hernieuwbare Natuurlijke Hulpbronnen), de federale politie, brandweerlieden en de gemeenschap.

In een gebied waar eucalyptus enorme stukken land heeft ingenomen waar ooit het Atlantisch regenwoud gedijde, is de endemische luiaard met manen (Bradypus torquatus of preguiça-de-coleira) nu een bedreigde diersoort.

Hoe het CEPLAC-centrum luiaards redt

Het centrum onder leiding van bioloog Vera Lúcia Oliveira rehabiliteert luiaards met manen, die vroeger tot aan Rio de Janeiro werden gevonden en nu lijken te zijn beperkt tot het Bahiaanse kustgebied tussen Salvador enCanavieiras, evenals bruinkeelluiaards (Bradypus variegatus).

Het heiligdom (centrumhoofdkwartier en bossen) is het hele jaar door geopend voor bezoekers en beslaat 106 hectare. Het maakt deel uit van CEPLAC - de Uitvoerende Commissie voor het Cacaolandbouwplan, waar toeristen ook kunnen genieten van een rondleiding door het verwerkingslaboratorium. CEPLAC heeft een sleutelrol gespeeld in het onderzoek naar en de verbetering van de cacaocultuur in de regio, die geleidelijk aan het herstellen is van een verwoestende heksenbezemplaag in de late jaren negentig.

Sommige luiaards komen nooit verder dan de eerste inspanningen voor herstel. Ze komen aan in een ellendige toestand, met gebroken botten (vaak als gevolg van hondenaanvallen), nauwelijks in leven nadat ze hun moeder hebben verloren aan stropers, of hebben geleden onder de dramatische gevolgen van gevangenschap.

Luiaards lijden aan acute stress en sterven snel wanneer ze in gevangenschap worden gehouden, wat een reeks gevaarlijke effecten veroorzaakt in hun organisme, met name hun neuro-endocriene systeem. Hun spierspanning verandert en hun lichaam trekt samen tot een bal, ze verliezen hun eetlust en kunnen tot acht dagen zonder eten en meer dan tien dagen zonder poepen. Ze krijgen ook paniekaanvallen als ze worden benaderd.

In die gestresste toestand reageren ze op aanraking door hun armen te bewegen alsof ze willen slaan en door hun klauwen aan te spannen, niet om aan te vallen, maar omdat hun spieren zo aangespannen zijn en omdat ze steun zoeken van waaruit ze kunnen hangen om te ontspannen.

Het revalidatiecentrum werkt aan het herstel van dieren die eerder in gevangenschap waren gehouden door ze in een semi-gevangene omgeving te houden met boomstammen, takken enwijnstokken waaraan ze kunnen hangen.

De dieren weigeren voedsel en proberen weg te rennen, maar nieuwe bladeren van de boomsoorten waar ze zich normaal mee voeden, stimuleren geleidelijk hun eetlust. Luiaards drinken geen water en halen hun vocht uit verse, sappige bladeren en spruiten.

Hun dieet in het revalidatiecentrum omvat de bladeren en spruiten van tararanga, gameleira, embaúba, ingá en cacao, evenals lactobacillus, kokoswater en vitamines.

Zelfs nadat ze zijn gerehabiliteerd, moeten de luiaards een quarantaine- en aanpassingscyclus doorlopen voordat ze opnieuw in het wild worden geïntroduceerd. Sommige dieren moeten langere tijd in de herstelruimte blijven omdat ze zo verzwakt en ondervoed waren.

Van 1992 tot 2003 ontving het centrum 154 manenluiaards (Bradypus torquatus) en 38 bruinkeelluiaards (Bradypus variegatus). Daarvan werden 74 manenluiaards en 23 bruinkeelluiaards opnieuw geïntroduceerd in de CEPLAC-reservaten (Reserva Zoobotânica, bekend als Matinha, of "Little Woods", en Reserva Biológica Lemos Maia).