Nepal's Great Himalaya Trail: de complete gids

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:45

Meer een concept dan een tastbaar wandelpad op zich, de Great Himalaya Trail (GHT) is een netwerk van bestaande wandelpaden die door de lage, middelhoge en hoge Himalaya-bergen lopen. Hoewel de meeste paden zich in Nepal bevinden, reiken ze ook tot in India en Bhutan. Samen is de GHT het langste, hoogste wandelpad ter wereld, met een lengte van minstens 1.000 mijl. Er is niet één enkele operator die de GHT "beheert", maar verschillende organisaties en bedrijven werken aan de paden en met trekkers die ze willen oversteken.

Nepal staat bekend om zijn wandelpaden en zijn eenvoudige maar goede infrastructuur die trekkers ondersteunt. Lokale bewoners banen al eeuwenlang paden door de heuvels en bergen van de Himalaya. Sinds het midden van de 20e eeuw, toen Nepal openging voor bezoekers van buitenaf, volgen trekkers dezelfde paden (en smeden ze nieuwe), terwijl ze in eenvoudige lodges (theehuizen) verbleven of onderweg kampeerden.

Reizigers hoeven niet de hele GHT in één keer af te leggen. Vanwege de seizoensomstandigheden, de hoogte en het feit dat trektochten in de meeste delen van Nepal beperkt zijn tot vrij korte perioden in de lente en de herfst, is het zelfs beter om niet te proberen de hele GHT in één keer te doen. Maar zoals velenandere langeafstandstochten over de hele wereld (Nieuw-Zeeland Te Araroa, de Pacific Crest Trail), waarbij secties worden gedaan die in de loop van de tijd optellen tot het geheel.

De GHT in Nepal is opgedeeld in 10 meer beheersbare secties die zich richten op verschillende regio's van de Himalaya. Deze omvatten zeer populaire plaatsen, zoals de Everest- en Annapurna-regio's, maar ook minder bezochte. Deze secties zijn (van west naar oost):

• Far West Nepal
• Humla
• Rara en Jumla
• Dolpo
• Annapurna en Mustang
• Manaslu en Ganesh Himal
• Langtang en Helambu
• Everest en Rolwaling
• Makalu Barun
• Kanchenjunga

Er zijn twee hoofdopties om de GHT te voltooien: de "lage route" of de "hoge route" nemen. Ze worden ook wel de bergroute en de culturele route genoemd, omdat de lagere delen over het algemeen meer dorpen hebben. Als je de GHT in etappes doet, kun je zelfs mixen en matchen, wat kan helpen om de zomerhitte op de lage route en de wintersneeuw op de hoge route te vermijden.

De Lage Route

Zoals de naam al doet vermoeden, is de lage GHT-route een optie op lagere hoogte. Deze paden gaan voornamelijk langs de pahar, de Nepalese uitlopers van de Himalaya, die op zich nog best hoog kunnen zijn! De Nepalese hoofdstad Kathmandu ligt bijvoorbeeld op een hoogte van 4,593 voet, en de "heuvels" die de vallei omringen, reiken tot 9 156 voet.

De lageroute is de goedkoopste van de twee routes. Dit komt deels omdat trekkers nergens op de lage route dure vergunningen of verplichte gidsen nodig hebben. Maar het is ook omdat de paden door meer dorpen lopen en dichter bij wegen liggen, zodat voedsel en accommodatie gemakkelijker toegankelijk zijn en daarom goedkoper. Bij trektochten in Nepal is het algemeen bekend dat hoe hoger je komt, hoe duurder het eten en onderdak is.

Laat u echter niet misleiden door te denken dat de lage route de gemakkelijkste van de twee routes is. Hoewel de hoogteverschillen over het algemeen lager zijn dan op de hoge route, is er veel op en neer. Het kan mentaal en fysiek zwaar zijn om meerdere uren bergopwaarts te ploeteren om te ontdekken dat je bestemmingsdorp onder je ligt, op de hoogte waar je vandaan kwam! Er zijn ook enkele hoge passen om over te steken. De lager gelegen gebieden van Nepal kunnen in bepaalde periodes van het jaar ook erg heet en vochtig zijn, en het kan erg droog zijn om doorheen te lopen.

De Hoge Route

Hoewel de hoge route hoger is en meer voorbereiding op de omstandigheden vereist, zullen veel trekkers, eenmaal geacclimatiseerd aan de hoogten, het wandelen niet zo uitdagend vinden als op de lage route. Of in ieder geval is het op een andere manier uitdagend.

De hoge route vereist meer vergunningen dan de lage route, omdat deze door meer nationaal parkgebied en beperkt gebied loopt. Het is ook essentieel om met een gids door delen van de hoge route te trekken, zoals Kanchenjuna, Upper Mustang enBoven Dolpo. Gidsen zijn niet vereist in de Everest- en Annapurna-gebieden, maar vergunningen zijn dat wel, en de kosten van accommodatie en eten zijn meestal hoger op deze zeer populaire plaatsen.

Er zijn twee mogelijke routes door Upper Dolpo. De meest noordelijke route vereist een vergunning van $ 500 per week en wandelen met een gids. De meest zuidelijke route vermijdt dit echter.

Meerlandenroutes

Als internationaal parcours is de GHT meer een concept dan een realiteit. Beginnend bij Nanga Parbat in de westelijke Himalaya in Pakistan en eindigend bij Namche Barwa in de oostelijke Himalaya in Tibet, is het theoretisch mogelijk om dit 2800 kilometer lange berggebied te doorkruisen.

Maar ondanks dat ze dicht bij elkaar liggen, is reizen tussen de Zuid-Aziatische landen waar de Himalaya-bergen liggen niet eenvoudig, te voet of op een andere manier. Vanwege geopolitieke spanningen worden de grenzen streng gecontroleerd, met uitzondering van het grootste deel van de grens tussen India en Nepal. En hoewel de grens tussen India en Nepal openstaat voor zijn eigen burgers, zijn er maar enkele plaatsen waar niet-indianen en niet-Nepalers mogen oversteken.

Trekkers op de GHT moeten niet verwachten dat ze recht over een grens lopen, zelfs (vooral!) als die grens een denkbeeldige lijn door bergachtig gebied is. Als je delen van de GHT in verschillende landen wilt doen, moet je over het algemeen plannen om over de grens te rijden of te vliegen. Sommige teams hebben de hele GHT in één keer doorlopen, maar deze hadden de neiging omspraakmakende persoonlijkheden zijn (zoals de zoon van Sir Edmund Hillary, Peter Hillary, in 1981), of met internationale steun en sponsoring.

Praktische tips

• Het trekken van de volledige GHT kan tussen de 90 en 150 dagen duren.
• De meeste delen van de GHT kunnen onafhankelijk worden bewandeld, zonder gids of dragers. Tenzij je een zeer ervaren trektocht in de Himalaya hebt en Nepalees (of andere lokale talen) spreekt, is de hulp van een lokale gids en/of portier een goed idee, tenminste op sommige delen van het parcours. Ze kunnen ervoor zorgen dat u over de juiste vergunningen beschikt om nationale parken en gebieden met beperkte toegang binnen te gaan, zorgen voor accommodatie in de meer populaire of meer afgelegen delen en houden u over het algemeen veilig.
• De grootste gevaren van trekking in de Himalaya zijn milieu: grote hoogte, sneeuwval, moessonregens, risico op aardbevingen, aardverschuivingen en gevaarlijke reizen over de weg om de trailheads te bereiken. Ernstige misdaad gericht tegen buitenlanders in de Himalaya is zeldzaam. Alle redelijke voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen, en het is nooit aan te raden om alleen te trekken, maar je hoeft je niet al te veel zorgen te maken over mishandeling of gewelddadige misdaden.
• Hoewel niet onmogelijk, zou het wandelen in het laagseizoen nodig zijn om de GHT in één keer te wandelen. In Nepal zijn dit de winter (hoe hoger de hoogte, hoe zwaarder de omstandigheden) en de natte moesson, wanneer het uitzicht wordt vertroebeld door regenwolken en sommige paden kunnen worden weggespoeld. Als je vastbesloten bent om de GHT in één keer te doen, bereid je dan goed voor op trektochten buiten het seizoen en raadpleeg een goede touroperator met ervaring op de GHT.
• Bepaalde delen van deDe Himalaya is verboden voor buitenlanders (en soms zelfs voor de lokale bevolking) en/of vereist een extra vergunning om naar toe te reizen. Grensgebieden zijn over het algemeen het meest gevoelig, met name aan de grens tussen India en China en India en Pakistan. Een zwaardere aanwezigheid van politie en leger in deze gebieden is meestal een goede indicatie dat u een gevoelig gebied nadert. In Nepal hebben Upper Mustang en Dolpo extra vergunningen en toeslagen nodig. Sommige van deze plaatsen kunnen sowieso alleen worden bezocht met een gids tijdens een georganiseerde tour, maar er is nog een reden waarom het een goed idee is om touroperators te raadplegen bij het plannen van een trektocht op de GHT.