De 12 beste nationale parken in Borneo

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:45

De vele nationale parken in Borneo bieden bezoekers een manier om de wildernis van het op twee na grootste eiland van de aarde te proeven, een plek waar ongecontacteerde stammen tot ver in de jaren tachtig rondzwierven. Nationale parken in Sarawak en Sabah (het Maleisische deel van Borneo) zijn het meest toegankelijk, maar het interieur is nog steeds wild en ruig. Net over de grens hoef je je geen zorgen te maken over drukke paden in het Indonesische Kalimantan. Sommige van de moeilijker bereikbare nationale parken kunnen alleen worden bereikt door te varen langs modderige, junglerivieren!

Nationale parken in Borneo bieden ook een van de laatste toevluchtsoorden voor wilde orang-oetans en vele andere bedreigde diersoorten die verdreven zijn door zware houtkap en palmolieproductie. Helaas is Borneo een van de meest ontboste plaatsen ter wereld - des te meer reden om de nationale parken daar te steunen en ervan te genieten.

Bako National Park

Bako National Park is het eerste, oudste en misschien wel het meest toegankelijke nationale park van Sarawak. Bako ligt op minder dan een uur met de bus van Kuching, maar het is een geïsoleerd schiereiland. Je moet met een speedboot van 20 minuten het park in.

Hoewel Bako compact is volgens Bornean-normen, is er een verbazingwekkende hoeveelheiddieren in het wild worden geperst in de 10,5 vierkante mijl van het park. Een aanzienlijke populatie van bedreigde neusapen leeft in het park, waardoor je kansen om een van de grappigst uitziende bewoners van Borneo te spotten, groter worden.

Bako heeft een indrukwekkend padensysteem met tochten variërend van educatieve wandelingen van 30 minuten tot zweterige, acht uur durende jungle-excursies. Een wandeling over enkele van de onontwikkelde stranden is een leuke bonus. Proboscis-apen zijn vaak te zien in de boomtoppen langs de kustlijn.

Mulu National Park

Mulu National Park wordt beschouwd als een van de meest indrukwekkende nationale parken van Borneo en kreeg in 2000 de status Werelderfgoed van UNESCO. Om er te komen, moet je met een klein vliegtuig naar binnen vliegen, maar bezoekers genieten van een wonderland van 204 vierkante mijl aan paden, grotten, en kalksteenformaties eenmaal in het park. Mulu herbergt 17 verschillende vegetatiezones met een overvloed aan planten, dieren en insecten. Ongeveer 20.000 ongewervelde dieren zijn te vinden in het park.

De Mulu-grotten worden nog steeds verkend en bestudeerd. Aan de oppervlakte is de beroemde Pinnacles Trail-trektocht een zwaar avontuur van drie dagen en twee nachten, met aan het einde serieus klauteren voor uitzicht op de karstformaties.

Gunung Gading Nationaal Park

Gelegen een paar uur ten westen van Kuching, opende het Gunung Gading National Park in 1994 en werd een populaire plek om zeldzame Rafflesia-bloemen te zien wanneer ze bloeien.

Rafflesia-bloemen behoren tot 's wereldsvreemdste; ze zijn parasitair, bloeien onvoorspelbaar en ruiken naar rottend vlees om vliegen aan te trekken voor bestuiving. Ze zijn ook enorm - één soort kan wel 1,20 meter breed worden!

Bezoekers van het Gunung Gading National Park kunnen een trektocht maken naar verschillende watervallen of het steile pad naar de top van Mount Gading (3, 166 voet) nemen, waar artefacten zijn overgebleven van een observatiepost van het Britse leger die in de jaren zestig is opgericht. Neem contact op met het Sarawak Forestry Office in Kuching voordat u gaat kijken of er Rafflesia-bloemen in bloei staan. De rangers kunnen de locatie van bloeiende bloemen markeren op je kaart.

Lambir Hills National Park

Lambir Hills National Park, ongeveer een uur ten zuiden van Miri in Sarawak, herbergt meer dan 1.050 soorten bomen en een schitterende verscheidenheid aan diversiteit op de grond en in het bladerdak. De faciliteiten en gemakkelijke bereikbaarheid van het park maken het het beste "allround" nationale park voor een snelle smaak van het regenwoud van Sarawak.

De dichtstbijzijnde waterval kan worden bereikt met een wandeling van slechts 15 minuten, maar hardcore wandelaars kunnen zich een weg banen naar de top van Mount Lambir. De overblijfselen van een oliebron die nog steeds borrelt en een kleine stoomlocomotief met sporen die grotendeels door de jungle zijn teruggewonnen, zijn te zien tijdens een vier uur durende wandeling.

Zoals veel van de nationale parken in Borneo, kunt u een verblijf regelen in de eenvoudige accommodatie in Lambir Hills National Park. Als u in het park verblijft, kunt u profiteren van nachtwandelingen en vroege ochtenden wanneer veel wezens het meest actief zijn. Breng boodschappen mee om te koken in degemeenschappelijke keuken.

Nationaal Park Kubah

Kubah National Park is niet enorm, maar het ligt op slechts 40 minuten van Kuching en kan worden genoten tijdens een dagtocht. Op de zes paden van Kubah kunnen bezoekers genieten van het junglelandschap en vervolgens afkoelen onder watervallen. Ongeveer 93 soorten palmen en veel orchideeën zijn te vinden in het nationale park.

Kuba wordt niet beschouwd als het belangrijkste nationale park in Borneo voor ontmoetingen met dieren in het wild. Toch zorgen het landschap en de bereikbaarheid voor een uitstekende afleiding, vooral als je al in Bako National Park bent geweest.

Niah National Park

Niah National Park is een gelukkige plek voor antropologen en grotliefhebbers. Hoewel het verder naar het noorden gelegen Mulu National Park ook beroemd is om zijn enorme grotten, kan het tijdrovend zijn om binnen te komen. Aan de andere kant is Niah een gemakkelijke, twee uur durende tocht ten zuiden van Miri in Sarawak. Een expeditie in de jaren vijftig ontdekte daar gereedschappen en menselijke resten die 40.000 jaar oud zijn.

De verhoogde loopbruggen in het Niah National Park helpen bezoekers grotten en grote kalkstenen schuilplaatsen te verkennen zonder al te smerig te worden. De Niah-grotten zijn ook een belangrijke bron van zwaluwnesten die worden geoogst voor vogelnestsoep. Een enkele kom kan in restaurants meer dan $ 100 kosten! In januari en juni kunnen bezoekers soms kijken naar het gevaarlijke proces van het oogsten van nesten vanaf het plafond van de grot.

Kinabalu-park

Mount Kinabalu, de hoogste berg van Maleisië, domineert het landschap ten noorden van Kota Kinabalu. Maar zelfs als je geen vergunning krijgt en twee dagen naar de top klimt op 13, 435 voet, heeft Kinabalu Park genoeg te bieden rond de berg.

Kinabalu Park werd in 2000 aangewezen als een van Maleisië's eerste UNESCO-werelderfgoedlocaties. De biodiversiteit rond de basis en langs de hellingen van Mount Kinabalu is ongeëvenaard in Maleisië. In het gebied worden naar schatting 326 soorten vogels en 100 soorten zoogdieren gezien. De regio Mount Kinabalu is een droom voor botanici: er zijn meer dan 800 soorten orchideeën en 600 soorten varens gedocumenteerd! Tijdens het wandelen kun je vleesetende bekerplanten zien.

Tawau Hills Park

In Sabah laat Tawau Hills Park zien waarom de nationale parken in Borneo zo belangrijk zijn voor het behoud - palmolieplantages omvatten het. Het 107 vierkante kilometer grote nationale park is het enige nabijgelegen toevluchtsoord voor veel soorten die uit hun oorspronkelijke habitat zijn verdreven. Gibbons, neushoornvogels en roodbladige apen worden daar vaak gespot.

Tawau Hills Park is een populaire plek voor dagtochten en picknicks voor lokale families, vooral in het weekend. Het vulkanische binnenland herbergt warmwaterbronnen en watervallen. Hoewel Tawau Hills Park slechts 40 minuten rijden ten noorden van Tawau Airport ligt, gaan de meeste toeristen die binnenvliegen naar het oosten om te genieten van duiken van wereldklasse bij Mabu en Sipadan.

Crocker Range National Park

Met 540 vierkante mijl heuvelachtig terrein is Crocker Range National Park het grootste park van Sabah. Mighty Mount Kinabalu maakt eigenlijk deel uit van hetzelfde bereik; hoewel Kinabalu Park enkele uren verwijderd is.

Wandelen in Crocker Range is zwaar vanwege het heuvelachtige terrein, maar bergachtige uitzichten en het zien van de Padas-rivier die beneden stroomt, belonen de inspanning. De avondtemperaturen in het Gunung Alab-substation (hoofdkwartier van het park op 5200 voet) voelen bijzonder kil aan na een trektocht in de jungle beneden!

Crocker Range is de thuisbasis van zeldzame planten, orang-oetans, gibbons en vele unieke insecten, waarvan sommige te zien zijn in een insectarium.

Ulu Temburong National Park

Hoewel Brunei minder toerisme trekt, heeft Borneo's kleinste onafhankelijke natie superieur werk geleverd door het inheemse regenwoud te beschermen tegen houtkap en palmolieplantages. Met 210 vierkante mijl bloeiend bos is Ulu Temburong National Park een voorbeeld van goed gedaan ecotoerisme. Je kunt er niet eens over de weg komen; je moet met een Iban-sloep het binnenland van het park in!

Meer dan vier mijl aan promenades en paden steken uit boven de bosbodem in Ulu Temburong. Een overkapping die op 160 voet hangt, helpt bezoekers dichter bij de neushoornvogels, apen (pas op voor de makaken!) en andere wezens die daar leven.

Tanjung Puting Nationaal Park

TanjungPutting in Centraal Kalimantan is meestal moerassig en laaggelegen, maar het is een uitstekende plek om orang-oetans en neusapen in het wild te zien. Toegang is alleen mogelijk per boot. Bezoekers drijven rustig langs de Sekonyer-rivier, waardoor ze orang-oetans en andere bedreigde dieren in het wild kunnen besluipen die langs de oevers eten. Luipaarden en zonneberen zijn ook lokale bewoners, maar ze zien is een zeldzame gebeurtenis.

Meer dan de helft van Tanjung Puting is vernietigd door illegale houtkap en mijnbouw, ondanks inspanningen om belangrijke habitats te beschermen. Kijk uit voor de gigantische vlinders die door het park fladderen.

Sebangau National Park

Veel van de nationale parken in het Indonesische Kalimantan zijn moeilijker te bereiken dan hun Maleisische tegenhangers, maar de moeite wordt vaak beloond. Sebangau National Park in Centraal Kalimantan is de thuisbasis van de grootste orang-oetanpopulatie op aarde!

Net als Tanjung Puting is Sebangau zwaar beschadigd door houtkap en moet je op boten vertrouwen om je te verplaatsen. Bezoekers die langs het zwarte water van de Sebangau-rivier drijven, krijgen de kans om ernstig bedreigde orang-oetans te spotten die op de oevers rondhangen. Wilde orang-oetans en gibbons zwerven vrij rond, terwijl halfwilde orang-oetans opduiken bij voederplatforms totdat ze gerehabiliteerd zijn.