Klooster van Santa Catalina in Arequipa, Peru

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:20

Betreed de poorten van de met adobe ommuurde gemeenschap van het Santa Catalina de Siena-klooster in Arequipa, Peru en stap 400 jaar terug in de tijd.

Een must-see in de witte stad Arequipa, het Santa Catalina-klooster, begon in 1579/1580, veertig jaar nadat de stad werd gesticht. Het klooster werd door de eeuwen heen uitgebreid tot het een stad binnen de stad werd, ongeveer 20000 vierkante meter. en beslaat een groot stadsblok. Ooit woonden 450 nonnen en hun lekendienaren in de gemeenschap, die door hoge muren van de stad was afgesloten.

In 1970, toen de burgerlijke autoriteiten erop stonden dat het klooster elektriciteit en stromend water installeerde, koos de nu arme gemeenschap van nonnen ervoor om het grootste deel van het klooster voor het publiek open te stellen om het werk te betalen. De weinige overgebleven nonnen trokken zich terug in een hoek van hun gemeenschap en de rest werd een van Arequipa's belangrijkste toeristische attracties.

Gebouwd met Sillar, het witte vulkanische gesteente dat Arequipa de naam van de Witte Stad geeft, en ashlar, versteende vulkanische as van Volcan Chachani met uitzicht op de stad, was het klooster afgesloten voor de stad, maar veel ervan is open voor de intens blauwe lucht boven de zuidelijke Peruaanse woestijn.

Terwijl je door het klooster wandelt, zul jeloop door smalle straatjes die zijn vernoemd naar Spaanse locaties, passeer gewelfde zuilengalerijen rondom binnenplaatsen, sommige met fonteinen, bloeiende planten en bomen. Je blijft hangen in kerken en kapellen en rust uit op een van de pleinen. Je ziet het interieur, kijkt naar de privékamers, elk met een kleine patio, gemeenschappelijke ruimtes zoals de zuilengalerijen en de utilitaire ruimtes zoals de keuken, de wasruimte en de droogruimte buiten.

Hoogtepunten

Klooster van de Sinaasappelen (Claustro los Naranjos): de drie kruisen tussen de sinaasappelbomen vormen het centrum van de Passie van de Christus-ceremonies wanneer het klooster gesloten is voor bezoekers.
Silence Yard: nonnen liepen, zeiden de rozenkrans op en lazen zwijgend de Bijbel
Ingang Portiek: Standbeeld van St. Catharina van Siena in sillar boven gewelfde deur
Hoofdklooster: grootste in klooster met biechtstoelen en schilderijen die het leven van Maria en het openbare leven van Jezus weergeven
Kerk: verschillende keren herbouwd na schade door aardbevingen volgens het oorspronkelijke ontwerp. Zilver bewerkt altaar gewijd aan Sor Ana de Los Angeles Monteagudo. Een metalen rooster scheidt het gebied van de non van het publiek.
Cordova Street: mooie straat die doet denken aan Spanje met aan één kant hangende geraniums. Nieuwere architectuur aan de andere kant herbergt nieuwe vertrekken voor de nonnen.
Plaza Zocodover: genoemd naar het Arabische woord voor ruilhandel of uitwisseling, dit was het gebied waar nonnen op zondag samenkwamen om hun religieuze ambachten uit te wisselen of te ruilen.
Sevilla Street: leidde oorspronkelijk naar de eerste kerk van St. Catherine, die later werd omgebouwd tot keukens. De keuken verbrandde kolen en hout, waardoor de muren en plafonds donkerder werden. Origineel kookgerei is te zien.
Burgos-straat: verbonden moestuin met Sevilla-straat en de keuken.
Wasruimte: grote aarden opslagvaten dienden als waskuipen toen kanalen de watervoorziening van Arequipa voorzagen.

Overal waar je loopt, krijg je een idee van hoe het leven moet zijn geweest voor de vrouwen die hier in afzondering leefden, om hun leven door te brengen in gebed en contemplatie. Althans, dat zou je denken.

De vroege stadsleiders wilden hun eigen nonnenklooster. Onderkoning Francisco Toledo keurde hun verzoek goed en verleende de vergunning om een privéklooster te stichten voor de nonnen van de Orde van Sint-Catharina van Siena. De stad Arequipa heeft vier percelen land gereserveerd voor het klooster. Voordat het voltooid was, besloot een rijke jonge Doña María de Guzmán, de weduwe van Diego Hernández de Mendoza, zich terug te trekken uit de wereld en de eerste bewoner van het klooster te worden. In oktober 1580 noemden de stadsvaders haar de priorin en erkenden haar als de stichter. Met haar fortuin nu het klooster, ging het werk door en het klooster trok een aantal vrouwen als novicen aan. Veel van deze vrouwen waren criollas en dochters van curacas, Indiase stamhoofden. Andere vrouwen gingen het klooster binnen om als leken te leven, apart van de wereld.

In de loop van de tijd groeide het klooster en vrouwen met een rijke en sociale status kwamen in het noviciaat ofals lekenbewoners. Sommige van deze nieuwe bewoners brachten hun bedienden en huisraad mee en leefden binnen de muren van het klooster zoals ze eerder hadden geleefd. Terwijl ze uiterlijk afstand deden van de wereld en een leven van armoede omarmden, genoten ze van hun luxueuze Engelse tapijten, zijden gordijnen, porseleinen borden, damasten tafelkleden, zilveren bestek en kanten lakens. Ze hadden muzikanten in dienst om op hun feesten te komen spelen.

Toen Arequipa's frequente aardbevingen delen van het klooster beschadigden, repareerden de familieleden van de nonnen de schade en bouwden ze met een van de restauraties individuele cellen voor de nonnen. De bezetting van het klooster was de gemeenschappelijke slaapzalen ontgroeid. Tijdens de tweehonderd jaar van de Vice-Roy alty van Peru, bleef het klooster groeien en bloeien. Verschillende delen van het complex vertonen bouwstijlen uit de tijd dat ze werden gebouwd of gerenoveerd.

Tegen het midden van de 19e eeuw bereikte paus Pius IX het bericht dat het klooster meer als een sociale club dan als een religieus klooster fungeerde, die zuster Josefa Cadena, een strikte Dominicaanse non, op onderzoek uitzond. Ze arriveerde in 1871 in het Monasterio Santa Catalina en begon prompt met hervormingen. Ze stuurde de rijke bruidsschatten terug naar het moederhuis in Europa, stelde de bedienden en slaven werkloos en gaf hen de kans om het klooster te verlaten of als nonnen te blijven. Ze voerde interne hervormingen door en het leven in het klooster werd als andere religieuze instellingen.

Ondanks deze latere reputatie was het Monasterio de thuisbasis van een opmerkelijke vrouw, Sor Ana de Los Angeles Monteagudo (1595 - 1668), dieging voor het eerst de muren binnen als driejarige, bracht het grootste deel van haar jeugd daar door, weigerde te trouwen en keerde terug om het noviciaat in te gaan. Ze kwam op in de gemeenschap van de non, werd verkozen tot moederpriesteres en voerde een bezuinigingsregime in. Ze werd bekend om haar nauwkeurige voorspellingen van dood en ziekte. Ze wordt gecrediteerd voor genezingen, waaronder de zwaar toegebrachte schilder die het enige portret van haar schilderde; er wordt gezegd dat zodra hij het portret voltooide, hij volledig genezen was.

Na haar dood in januari 1686 werd een petitie ingediend om haar een heilige te noemen bij de katholieke kerk. Pas in 1985 bezocht paus Johannes Paulus II dit klooster voor de zaligverklaring van Sor Ana.

Met de rijkdom van het klooster niet langer beschikbaar, en de nonnen apart van de wereld, bleef het klooster grotendeels zoals het was in de 16e en 17e eeuw. Terwijl de stad Arequipa zich moderniseerde rond de ommuurde gemeenschap, bleven de nonnen leven zoals ze dat eeuwenlang hadden gedaan. Pas in de jaren 70 verplichtten de burgerlijke wetten de nonnen om elektriciteit en een watersysteem te installeren. Omdat er geen geld was om hieraan te voldoen, namen de nonnen de beslissing om de meerderheid van het klooster open te stellen voor het publiek. Ze trokken zich terug in een klein complex, verboden terrein voor bezoekers, en voor het eerst in eeuwen kwam het nieuwsgierige publiek de stad binnen in een stad.

Monasterio de Santa Catalina

Kijk op de website van het Santa Catalina-klooster voor actuele bezoekersinformatie en prijzen. Er is een cafetaria, souvenirwinkel en gidsen beschikbaar.

Buen viaje!