Het Grammy Museum in het centrum van Los Angeles Bezoekersgids

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:12

Het GRAMMY Museum in L. A. LIVE in het centrum van Los Angeles is een project van de Recording Academy, de vooraanstaande vereniging van mensen en instellingen die verantwoordelijk zijn voor het maken van opgenomen muziek, en de organisatie die de jaarlijkse GRAMMY-awards uitreikt ter erkenning uitmuntendheid in opgenomen muziek.

Bezoekinformatie

Tickets: Tickets kunnen worden gekocht aan de kassa of online.

Benodigde tijd: Drie uur voor iedereen dag afhankelijk van uw interesse en hoe lang u wilt staan. 90 minuten als je maar een paar hoogtepunten wilt bereiken.

Metro: Blauwe lijn naar station Pico (2,5 blokken); Rode, paarse of blauwe lijn naar 7th Street Station (3,5 blokken).

Parkeren: Er is geen speciale parkeerplaats voor het GRAMMY Museum, maar er zijn veel parkeerplaatsen rondom L. A. Leef met prijzen van $ 3 tot $ 35, afhankelijk van de locatie en evenementen. Zelfs tijdens evenementen kun je meestal $ 5 parkeren binnen 2 blokken of zo van L. A. Live vinden. Kijk op losangeles.bestparking.com om de tarieven van omliggende kavels en garages te vergelijken (de tarieven zijn mogelijk niet up-to-date, maar komen in de buurt).

Adres: Hoewel het adres op Olympic staat, is de ingang op Figueroa,net ten noorden van het restaurant Farm of Beverly Hills. De Box Office bevindt zich aan de voorzijde van het gebouw. Een lift in de lobby brengt je naar de 4e verdieping om je verkenning van het GRAMMY Museum te beginnen en vanaf daar werk je naar beneden. De meeste inhoud bevindt zich op de 3e en 4e verdieping.

800 W Olympic Blvd (ingang op Figueroa)

Los Angeles, CA 90015(213) 765-6800

Waarom je moet gaan

Het GRAMMY Museum is een geweldige bron voor muziekliefhebbers, ondanks enkele ernstige ontwerpfouten. Exposities nemen je mee door de geschiedenis van muziek, muziekgenres en de GRAMMY's, evenals de technologieën die betrokken zijn bij het opnemen en mixen van muziek. Interactieve activiteiten laten je spelen met instrumenten en mixtechnologie.

Als je niet geïnteresseerd bent in muziek, waar het vandaan komt, hoe het is geëvolueerd en hoe het van concept naar jouw Mp3-speler, dit is waarschijnlijk niet het beste museum voor jou.

Als je een muziekliefhebber bent, of zelfs iemand die muziek beter wil waarderen, is de inhoud van het GRAMMY Museum is geweldig, en Ik zou aanraden om te gaan omdat er echt goede dingen te zien en te horen zijn. De presentatie is enigszins disfunctioneel, wat erg frustrerend is omdat het zo veel beter zou kunnen zijn.

Toen ik het personeel vroeg hoe lang ik het museum mocht bezoeken, kreeg ik 90 minuten te horen, dus ik arriveerde 3 uur eerder sluiten, voor de zekerheid. Ik heb zo lang op de 4e verdieping doorgebracht dat ik niet veel tijd had om op de 3e verdieping door te brengen en drie uur was niet genoeg. Als er zitplaatsen waren bij de interactieve geschiedenis entechnologie-exposities, Ik had gemakkelijk de hele dag kunnen blijven en nog steeds niet alle inhoud gezien en gehoord.

Er is geen gedrukte kaart, dus oriënteer je voordat je gaat om er zeker van te zijn je hebt tijd om te zien wat voor jou het belangrijkst is. Je gaat het GRAMMY Museum op de eerste verdieping binnen, maar er zijn geen exposities op deze verdieping. Een lift in de lobby brengt je naar de 4e verdieping om je verkenning van het GRAMMY Museum te beginnen en vanaf daar werk je naar beneden. De meeste inhoud bevindt zich op de 3e en 4e verdieping.

4th Floor Exposities - Geschiedenis van de Amerikaanse muziek en Songwriters Hall

Het is een beetje desoriënterend om op de 4e verdieping aan te komen, omdat het niet echt duidelijk is welke kant je op moet. Je bevindt je in een kleine galerij met voorbeelden van GRAMMY-awards, die de veranderingen in het ontwerp door de jaren heen laten zien. De ingang van de belangrijkste galerijen bevindt zich achter het GRAMMY Museum-bord, geflankeerd door rode neonpakken gedragen door Daft Punk tijdens de 50e GRAMMY Awards. -schermtafel waar muziekgenres rondbewegen als sterren in een sterrenbeeld. Terwijl je degene pakt die je interesseren, kun je zien en horen hoe het ene genre invloed had op en werd beïnvloed door anderen. Dit bleek een van mijn favoriete exposities te zijn, waar ik leerde over muziekgenres waar ik nog nooit van had gehoord, zoals Stride, en de connectie met Ragtime.

The Music Epicenters tentoonstelling laat je punten op een kaart en momenten in de tijd kiezen om cruciale momenten in de ontwikkeling van Amerikaanse muziek te zien, van pioniersmuziek uit de 19e eeuw tot een tv-show met muziek van verschillende rassen in de jaren 50Cleveland naar de eerste professionele opnamestudio in Los Angeles.

De tentoonstelling Culture Shock neemt je mee op het snijvlak van muziek en sociaal-politieke verandering in de afgelopen halve eeuw.

Zo ook Songs of Conscience, Sounds of Freedom sporen 200 jaar invloed van muziek op de politiek.

In het midden van de grote tentoonstellingsgalerij op de 4e verdieping zijn vijf thematische pods met video en artefacten voor de tradities van pop-, folk-, heilige, klassieke en jazzmuziek. Helaas zijn alle video's altijd actief, dus het is erg afleidend. De meest recente permanente toevoeging aan de 4e verdieping is de Songwriters Hall of Fame Gallery, met originele handgeschreven songteksten, een interactieve database van Songwriters Hall of Fame waar je doorheen kunt bladeren, een ander constant actief videopaneel en het pièce de résistance, zes interactieve stations waar je kunt samenwerken aan het schrijven van een nummer met een beroemde songwriter. Hoewel het laatste een briljant concept is, is de implementatie behoorlijk nutteloos en profiteert het niet van geavanceerde technologie. Zelfs als de software een betere interactiviteit mogelijk maakte, is het een oefening in nutteloosheid om te proberen je te concentreren op de woorden van Hal David terwijl Dionne Warwick een ander nummer op het videoscherm achter je blaast. Op dag drie van de opening van de tentoonstelling waren twee van de stations buiten gebruik.

Eindelijk is er op de 4e verdieping extra ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen.

3rd Floor Exposities - Muziek maken, de opname-industrie en de GRAMMY's

Er is meer spul om mee te spelen op de 3e verdieping. Er zijn drumkits enconga's om op te slaan die geluid maken in een headset, en gitaren die je eigenlijk niet kunt bespelen en die fungeren als een interessant bedieningspaneel om te experimenteren met gitaarpedaaleffecten. Met een DJ-mixbox kun je je eigen remix maken. Er zijn microfoons, keyboards en mengapparatuur om mee te experimenteren als je toevallig het nummer kent dat voorbij scrolt op het scherm wanneer je langskomt en kunt bedenken wat je moet doen zonder enige instructies.

Sinds de GRAMMY's allemaal over gaan opgenomen muziek, In The Studio, kijkt naar wat er nodig is om van het nummer naar het opgenomen product te komen.

In luistercabines nemen enkele van de beste geluidstechnici uit de opname-industrie u door het proces van het mixen en bewerken van muziek. Met touchscreens kun je experimenteren met hoe verschillende effecten het geluid in re altime veranderen.

Andere gerelateerde exposities richten zich op Studio Musicians, Record Men, en de opnamestudio's zelf.

Ook op de 3e verdieping vind je alles van Grammy, uit de geschiedenis en tijdlijn van de GRAMMY's en hoe de winnaars worden gekozen, tot rode loperoutfits en GRAMMY-artiestenmemorabilia. Er zijn individuele showcases over GRAMMY-winnaars Elvis Presley, Neil Diamond en Miles Davis. Eén muur is gewijd aan het liefdadigheidswerk van de Recording Academy. Footage van het historische GRAMMY-uitzendingenscherm is een klein theatergedeelte waar je echt kunt gaan zitten. De laatste tentoonstelling op de 3e verdieping is een galerij gewijd aan de Latijnse GRAMMY's.

2e verdieping - Clive Davis Theater, museumprogramma's, speciale tentoonstellingen

Op de 2e verdieping van het GRAMMY Museum bevindt zich het Clive Davis Theatre met 200 zitplaatsen, waar muzikale programma's worden gehouden. Er is ook een cadeauwinkel en ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen. De programmareeks van het GRAMMY Museum bevat interviews met muzieklegendes, onderbroken door hun (meestal niet-aangesloten) muziekuitvoeringen. Afbeeldingen en video's van eerdere programma's zijn online te vinden in hun archieven.

Een roltrap brengt je terug naar de uitgang op de eerste verdieping.

The GRAMMY Walk of Fame

Als je het GRAMMY Museum niet ha alt, kun je nog steeds een beetje GRAMMY-geschiedenis krijgen van de GRAMMY Walk of Fame van de Recording Academy op de stoep buiten bij L. A. LIVE. Een herdenkingsschijf voor elk jaar van de GRAMMY Awards erkent de winnaars van de vier grote categorieën (Beste nieuwe artiest, lied van het jaar, artiest van het jaar en album van het jaar) van 1958 tot en met 2008, toen het GRAMMY Museum werd geopend. De schijf die de historische 50e uitzending in 2008 markeert, bevindt zich net buiten de deuren van The GRAMMY Museum.

Ruimte voor verbetering - het kan zoveel beter

Ik geef toe dat ik verwend ben, omdat ik enkele van de beste musea ter wereld heb bezocht, maar de ontwerpers van het GRAMMY Museum hebben echt hun huiswerk niet gedaan omdat voor zover state-of-the-art tentoonstellingstechnologie voor muzikale inhoud. Het is waar dat de meeste bezoekers niet zoveel musea over de hele wereld hebben bezocht als ik, en zich misschien niet realiseren hoeveel beter het GRAMMY Museum zou kunnen zijn. Zelfs als ik niet wist wat er technologisch mogelijk was, zijn er twee gebieden die ze gemakkelijk kunnen oplossen,die het GRAMMY Museum minder dan bezoekersvriendelijk maken.

Clashing Audio

Ten eerste, in plaats van de vele videopanelen door de gebruiker geactiveerd te maken, zodat ze alleen zouden spelen als er iemand is om te kijken, lussen ze, zodat ze allemaal tegelijk draaien. Er is een constante kakofonie die bekroonde muziek en verhalen verandert in irritante herrie. Zelfs als u de enige persoon in de galerij bent, draait alles tegelijk op de zichtbare videopanelen. Er zijn veel exposities met koptelefoons, waar je door de inhoud kunt navigeren met aanraakschermen, maar de koptelefoon sluit het constante geluid van de grote videoschermen niet uit.

In sommige gebieden zijn er "luistercabines, " maar ze blokkeren het geluid in geen van beide richtingen, dus er komt ook een wirwar van geluid uit hen, en als je in één bent, kun je nog steeds al het andere horen.

Er is geen volumeregeling op de headsets of andere audiocomponenten en de geluidsniveaus zijn ingesteld voor rockers die doof zijn geworden bij het luisteren naar luide muziek. Ik hoor nog steeds redelijk goed, dus ik moest de koptelefoon van mijn oren houden om het grootste deel van de tijd te luisteren. Dit is vooral gevaarlijk voor kinderen, en ik stel voor dat ze de decibelniveaus meten in plaats van het gehoor van een persoon te gebruiken om het volume in te stellen, of beter nog, geluidsblokkerende headsets te krijgen met instelbaar volume op de headset. Personeel toegelaten dat is de meest voorkomende klacht die ze horen.

Geen zitplaatsen

Het tweede probleem dat gemakkelijk op te lossen zou zijn, is dat er ondanks uren aan inhoud in sommige interactieveexposities op de 4e verdieping, je kunt nergens zitten. De exposities lijken ontworpen om je er doorheen te haasten, niet om te blijven en te waarderen wat ze zo nauwgezet hebben gecreëerd. De meeste musea met uitgebreide audio- en video-inhoud creëren kiosken waar u kunt zitten en kijken of luisteren. Zelfs kunstmusea geven je vaak een bank in het midden van de kamer om te zitten en de kunst te waarderen. Lange rijen luisterstations met koptelefoon laten veel bezoekers tegelijk deelnemen, dus het kan geen kwaad om mensen gaan zitten en bekijken de inhoud. Ik had veel langer kunnen besteden aan de constellatie van muziekgenres in de tentoonstelling Crossroads en de tentoonstelling over de geschiedenis van de muziek, maar nadat ik een half uur op één plek had gestaan en al het vreemde geluid door de koptelefoon had gehoord, moest ik verder. Vaste banken, of zelfs een handvol verplaatsbare krukken, zouden een wereld van verschil maken.

De technologie

De ondermaatse interactieve technologieën en software in het GRAMMY Museum zouden veel duurder zijn om te corrigeren, maar zouden de bezoekerservaring aanzienlijk verbeteren als ze dat wel zouden doen. De exposities met muziekinhoud op de 4e verdieping zijn prima als ze alleen het geluidsprobleem zouden oplossen en banken zouden toevoegen, maar het maken van muziek en enkele technische componenten ontbreken.

Gallagher & Associates, die de exposities heeft ontworpen, zou heb een bezoek gebracht aan Zeum in San Francisco en Trompo Mágico in Guadalajara, Mexico, waar twee van de beste hands-on muziekexposities zijn die ik heb meegemaakt. Beide musea hebben tentoonstellingen waar je muziek kunt schrijven, instrumenten kunt spelen en zingen en een lied kunt opnemen en meenemenbij u thuis (meer personeel nodig, maar ook een extra inkomstenstroom).

Het GRAMMY Museum daarentegen heeft activiteiten waarvan doen alsof u laten samenwerken aan een nummer of neem op en mix jezelf in een opname, maar doe het echt niet. Ik benaderde elke activiteit met de gedachte "dit is zo cool" en was steevast gefrustreerd door de implementatie. Dit is zeer teleurstellend voor een technisch onderlegd publiek dat thuis een meer authentieke ervaring kan hebben met het spelen van Rock Band. de chaos van lawaai en het ontmoedigen van mensen die een beetje verlegen zijn, in plaats van in een van de vele luistercabines. Ik zou dit kunnen begrijpen als het zoiets was als de American Idol Karaoke in Madame Tussauds, die profiteert van een publiek, maar het heeft geen zin om een studio-setting na te bootsen.

Zoals ik al zei in de tentoonstelling op de 4e verdieping beschrijving, is het samenwerkingsconcept voor het schrijven van liedjes in de Songwriters Hall of Fame Gallery briljant. In 1995 was de implementatie misschien zelfs state-of-the-art, maar gezien wat tegenwoordig technologisch mogelijk is, is het een beetje zwak.

Financiering is altijd een probleem voor musea, dus het zou leuk zijn als al die GRAMMY-winnaars kunnen wat geld doneren om meer geavanceerde interactieve technologie te implementeren.

Personeel

Er is niet veel. Achter de lobby, waar een personeelslid me naar de lift leidde, leek er een eenzame beveiligingspersoon te zijn die meerdere verdiepingen besloeg. Er was geen ander personeel in de buurt dat vragen kon beantwoorden?over hoe dingen zouden moeten werken