Maine Wildlife Park - Zie gegarandeerd een Maine Moose

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:12

Het is een onbeschrijfelijke sensatie om een eland in het wild te zien. De omvangrijke elandenpopulatie van Maine is de tweede na die van Alaska, en veel bezoekers van Maine dromen ervan een eland te spotten terwijl ze de staat verkennen. Er zijn manieren om je kans op het zien van een eland te vergroten, maar de waarheid is dat het een spel van geduld is en van het spreekwoordelijke 'op het juiste moment op de juiste plaats zijn'. En als je op vakantie bent in Maine, vooral als het een once-in-a-lifetime reis is, wil je misschien geen uren besteden aan rondhangen in moerassige moerassen of cruisen op afgelegen houthakkerswegen in de schemering en hopend op een meevaller.

Dus, wat moet een fan van deze slungelige, kolossale, magnifieke wezens doen? U kunt uw kansen om een eland te zien tot 100% vergroten door een stop in het Maine Wildlife Park in Gray, Maine, op uw reisschema op te nemen. Het is ongeveer een half uur ten westen van Freeport.

Tijdens deze fototour ontmoet je veel van de fascinerende, ongelukkige, wilde dieren die in deze blijvende attractie wonen en hoor je het verhaal van een betoverende ontmoeting met elanden.

Observeer het officiële staatsdier van Maine (een eland… GEEN kreeft!)

Het elandverblijf is de eerste stop voor veel bezoekers van het Maine Wildlife Park, dat vanaf half april dagelijks geopend istot en met 11 november. De 40 hectare van dit 200 hectare grote toevluchtsoord dat open is voor het publiek, biedt een thuis voor wilde dieren die gewond zijn geraakt, wees zijn geworden of als huisdier worden gehouden. Waar mogelijk worden dieren gerehabiliteerd en vrijgelaten in hun natuurlijke habitat. "We houden alleen degenen die een soort aandoening hebben waardoor ze niet levensvatbaar zijn in het wild", legt hoofdinspecteur Curt Johnson van Maine Wildlife Park uit. De overgeblevenen dienen een waardevolle rol bij het informeren van bezoekers over de diverse inheemse zoogdieren, vogels en vissen van Maine.

Voor de meeste bezoekers is de kans om een eland van dichtbij te observeren een hoogtepunt… zelfs als een hek de foto-ops verstoort. Je hoeft echter geen journalist te zijn om van een vrij uitzicht te genieten.

Fotograafpas biedt geweldige toegang

Sinds 1992 ontvangt het Maine Wildlife Park geen belastinggeld van de staat; het is een volledig zelfvoorzienende operatie die afhankelijk is van toegangsprijzen, donaties en andere creatieve inkomstenbronnen. Een van de inventieve programma's van de attractie is de Photographer's Admission Pass. Tijdens het zomerseizoen en zelfs in de winter wanneer het park gesloten is, kunnen professionele en amateurfotografen vooraf reserveren voor een exclusieve begeleide rondleiding door het park, inclusief de kans om dierententoonstellingen binnen te gaan om onbelemmerde foto's te maken… zoals deze close- van een koe eland.

Normaal gesproken worden Photo Pass-tours zo getimed dat ze samenvallen met het voeren, dus elanden zijn in beweging voor fotografen, die foto's kunnen maken van binnenuitschuilplaats waar de elandchow wordt opgeslagen. Op warme dagen en na het voeren zijn de volwassen stier en koe net zo volgzaam als passagiers van cruiseschepen na een onbeperkt buffet.

Een pasgeboren eland

Als er niets anders is, is de zeldzame kans om een baby-eland te zien elke cent waard van de toegangsprijs van het Maine Wildlife Park ($ 7,50 voor tieners en volwassenen, $ 5,50 voor kinderen en senioren vanaf 2018). Verweesd of per ongeluk gescheiden van zijn moeder, werd een kleine jongen gespot op en neer rennend op een weg in Byron, Maine, door bewoners, die jachtopzieners belden (Ayuh-zoals die op de North Woods Law).

Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze zich hebben genesteld met een drie weken oude eland?

"Hij zal hier waarschijnlijk de rest van zijn leven wonen", zei Johnson. Naarmate hij groeit, zal dit soort menselijk contact noodzakelijkerwijs stoppen.

Een uitdaging om te verhogen

Neem deel aan het Photographer's Pass-programma in het Maine Wildlife Park en je kunt een gedenkwaardige ontmoeting hebben met een jonge eland genaamd Byron terwijl hij groeit en hopelijk gedijt. Johnson legde uit dat de gemiddelde levensverwachting van een eland in gevangenschap slechts twee jaar is. "Elanden zijn erg lastig om groot te brengen," zei hij. "Het is moeilijk om hun natuurlijke dieet in gevangenschap te simuleren." Elanden hebben een complex spijsverteringsstelsel en de hoeveelheid en diversiteit aan planten die ze consumeren, zijn moeilijk dagelijks te leveren.

En toch heeft het Maine Wildlife Park grote vooruitgang geboekt bij het leveren van het bestemogelijke overlevingskans voor elanden die niet opnieuw in de wildernis van Maine kunnen worden geïntroduceerd. De koe-eland had een zeer vergelijkbaar achtergrondverhaal: ze arriveerde als jonge wees in het Maine Wildlife Park. Als een eland eenmaal niet bang is voor mensen, kan hij niet meer worden vrijgelaten… zowel voor zijn eigen veiligheid als voor de veiligheid van mensen. Elanden worden 'zo groot', zei Johnson, en ze 'kunnen boos worden'. En, op typische Maine-manier, onderschat hij: "Een klap van een eland is niet goed."

Heb je eigen ontmoeting met elandenkalveren

De deskundige en toegewijde inspecteur van het Maine Wildlife Park draagt veel hoeden, waaronder het coördineren van de inspanningen van 150 vrijwilligers die 40% van de arbeid leveren die nodig is om de faciliteit in stand te houden.

Een toegangspas voor fotografen kost $ 50 per persoon per uur tijdens het seizoen van april tot november vanaf 2018 (tarieven zijn $ 150 per uur in de winter). Het is een kleine investering voor een once-in-a-lifetime ervaring, en de ingezamelde fondsen ondersteunen de missie van het Maine Wildlife Park om te zorgen voor niet-uitzetbare wilde wezens en het publiek voor te lichten over verantwoord gedrag in het wild.

Een tijdelijke woning

In tegenstelling tot het elandkalf, vertelde Johnson ons dat de verweesde reekalfjes een geweldige kans hebben om in de lente vrijgelaten te worden. Ze zullen worden overgebracht naar een opvangcentrum voor dieren in het wild waar ze kunnen "verwilderen" voordat ze de wereld in gaan.

Een zeldzame wasbeer

Het zichzelf onderhoudende Maine Wildlife Park voortdurendvindt creatieve manieren om bezoekersaantallen en inkomsten te vergroten, en de meer dan 100.000 dierenliefhebbers die elk jaar op bezoek komen, komen niet alleen om elanden te zien! Intrigerende wezens zijn er in overvloed langs de 1,66 mijl aan voor gehandicapten toegankelijke paden van het park. En je hoeft niet te springen voor een fotopas om ongelooflijke foto's te maken.

Hoe zeldzaam zijn albino-wasberen? Volgens sommige rapporten wordt slechts één op een half miljoen wasberen geboren zonder het pigment dat een wasbeer zijn kenmerkende zwarte masker, gestreepte staart en andere vachtmarkeringen.

Coyotes en vissers en stekelvarkens, oh my

Je zou jaren - misschien wel je hele leven - moeten besteden aan het verkennen van de wildernis van Maine om kans te maken op de vele beestjes die je in een ochtend of middag in het Maine Wildlife Park kunt zien. We hebben beelden gemaakt van een coyote, een visser (ook wel een visserskat genoemd) en een stekelvarken. Je moet echter echt je eigen bezoek aan het Maine Wildlife Park plannen om te zien hoe heimelijk een coyote glijdt, te leren hoe scherp en gemeen de hoektanden van een visser zijn, en om te horen hoe schattig het piepende gegrom van een stekelvarken klinkt.

Een van de slechts twee plaatsen om een zeearend in gevangenschap te zien

Het Maine Wildlife Park heeft een lange geschiedenis van het verzorgen van vogels. De faciliteit werd in 1931 opgericht als een fazantenboerderij met halsband onder auspiciën van het Maine Department of Fish and Wildlife. Deze grootschalige operatie voor het kweken van fazanten liet 30.000 tot 40.000 jachtvogels per jaar vrij. Door de jaren heen is de boerderijverwelkomde ook allerlei gewonde en bedreigde dieren in het wild binnengebracht door het publiek, jachtopzieners en biologen.

Naarmate de vogeljacht in de staat afnam, nam ook de behoefte aan het fazantenprogramma toe, dat begin jaren tachtig werd stopgezet. Tegen die tijd was het pand al een drive-in attractie langs de weg geworden die werd bezocht door duizenden nieuwsgierige Mainers en toeristen, dus het was een natuurlijke overgang om zichzelf opnieuw uit te vinden als een centrum voor natuureducatie.

Een slechtvalk en een Amerikaanse zeearend behoren tot de diverse tentoongestelde vogels. We realiseerden ons pas toen we met hoofdinspecteur Johnson praatten hoeveel geluk we hadden om een statige Amerikaanse zeearend te kunnen observeren. Er zijn maar twee plaatsen in Amerika waar je een Amerikaanse zeearend in gevangenschap kunt zien, zei hij. Lawrence liep als kuiken een gebroken vleugel op toen hij tijdens een zware storm uit zijn nest viel. De vleugel moest worden geamputeerd, waardoor de adelaar niet in staat was om te vliegen en op voedsel te jagen. Lawrence speelt een symbolische rol in de Indiaanse pow wow die elk jaar wordt gehouden in het Maine Wildlife Park (11 en 12 augustus in 2018).

Voed de beren

Als je het Maine Wildlife Park binnenkomt vanaf Route 26 in Gray, zie je borden die je waarschuwen de dieren niet te voeren. De enige uitzondering? Je kunt de beren voeren. Nee, je kunt ze niet uit je hand voeren, noch kun je het stuk wilde bosbessentaart uit Maine delen dat je niet kon afmaken in Cole Farms Restaurant: een grijze instelling sinds 1952. Neem kwartjes mee om handenvol voedselkorrels te kopen van een machine, gooi ze dan naar dezwarte beren. Ze lijken de snacks te waarderen op een manier die geen enkele kinderboerderijgeit ooit deed.

Ga door naar 11 van 15 hieronder. >

Veilige afstand

Zelfs Photo Pass-gasten zijn niet toegestaan in het berenhol, maar ze hebben de mogelijkheid om een ladder te gebruiken om barrièrevrije foto's te maken van het duo van zwarte beren in het Maine Wildlife Park. Ik kon deze foto maken door simpelweg op een bank te gaan staan.

Bewegwijzering in het Maine Wildlife Park is minimaal, maar hier is iets leuks: je kunt je mobiele telefoon gebruiken terwijl je door het park dwa alt om naar opgenomen informatie over elke dierententoonstelling te luisteren. Bel gewoon: 207-228-1700. De audiotour is gratis, maar je normale gebruikskosten voor mobiele telefoons zijn van toepassing.

Ga verder naar 12 van 15 hieronder. >

Kleine Stinker

Vraag je je af hoeveel dieren je zou kunnen fotograferen en van dichtbij bekijken tijdens een Photo Pass-tour in het Maine Wildlife Park? We hebben gezien dat je, in een uur doorgebracht met hoofdinspecteur Curt Johnson, in de omhuizingen kunt klimmen met twee volwassen elanden, een baby-eland, twee kleine reekalfjes, een lynx, een bobcat en… als bonus… een kans krijgen om elkaar te ontmoeten een nest baby stinkdieren. Ze werden weggestopt uit het zicht van het publiek totdat ze een delicate operatie konden ondergaan: het is mogelijk om een stinkdier af te dalen!

Ga door naar 13 van 15 hieronder. >

Wild Cat and Wardens

Lynx zijn alleen te vinden in vier andere noordelijke staten van de VS naast Maine, en ze hebben enorme poten die zich gedragen als sneeuwschoenen terwijl ze klauterendoor besneeuwde landschappen. Hoofdinspecteur Curt Johnson, die met ons de omheining betrad, moedigde ons aan om dichterbij te komen voor een geweldig portret van deze grote kat.

Toen we Johnson vroegen of er een aspect van het park was dat bezoekers over het hoofd zien, verwachtten we dat hij een minder fotogeniek dier zou noemen… of misschien de aangrenzende viskwekerij van Dry Mills. In plaats daarvan zei hij: "De moed van onze afdeling wordt vaak gemist."

Opgericht in 1880, is de Maine Warden Service, net als het Maine Wildlife Park, een afdeling van het Maine Department of Inland Fisheries and Wildlife. Een eigen Warden's Museum bevat voorwerpen uit de lange geschiedenis van deze wetshandhavingsinstantie. Het eert ook bewakers die hun leven hebben verloren bij het beschermen van de openbare veiligheid en de vinnen, gevederde en harige inwoners van de staat. North Woods Law, een realityshow van Animal Planet, heeft geholpen om het profiel van de jachtopzieners in Maine te vergroten.

Ga door naar 14 van 15 hieronder. >

Bobcat

In de bobcat-tentoonstelling poseert een prachtige wilde kat graag. Superintendent Curt Johnson beschouwt de wezens onder zijn hoede als 'Animal Ambassadors'. Ze leren respect voor wilde wezens en waardering voor de diversiteit van dieren in het wild in Maine.

Ga door naar 15 van 15 hieronder. >

Een Keeper

Curt Johnson heeft 12 jaar gediend als hoofdinspecteur van het Maine Wildlife Park. Nadat hij op de universiteit bedrijfskunde had gestudeerd, werkte Johnson als supermarktmanager toen hij:besloot dat hij 'meer tijd buiten wilde doorbrengen'. Hij keerde terug naar school om een graad in natuurecologie te behalen, en zijn gecombineerde vaardigheden maakten hem de ideale kandidaat voor een baan die kalmte vereist in het aangezicht van alles, van het organiseren van een benefietactie tot het kampen met af en toe een AWOL-dier. Er is een USDA-dierenarts beschikbaar voor consultatie, maar Johnson zei dat hij en zijn team "zeer zelfvoorzienend zijn geworden met dierenzorg."

Hoe ver gaat Johnson om de financiële stabiliteit van deze gekoesterde attractie te verzekeren? Nou… het berenverblijf werd ooit gehuurd voor een commerciële shoot voor auto's. De bruins van de bewoners werden gelokt om op de plek te schitteren met honing op het stuur!

Je kunt helpen het Maine Wildlife Park uit lastige situaties te houden als het erom gaat de eindjes aan elkaar te knopen door een bezoek te plannen (routebeschrijving en openingstijden), een zomer- of winterfotograaftoegangspas te kopen als een speciaal cadeau of een traktatie voor zelf, of door een donatie te doen aan de Friends of the Maine Wildlife Park. Voor meer informatie of reserveringen van fototours, bel 207-657-4977.

Zoals gebruikelijk is in de reisindustrie, kreeg de schrijver gratis toegang om deze attractie te beoordelen. Hoewel het deze beoordeling niet heeft beïnvloed, gelooft TripSavvy.com in volledige openbaarmaking van potentiële belangenconflicten.