Hoe de berg Lycabettus te beklimmen: de complete gids

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:59

Je kunt de berg Lycabettus op geen enkele manier missen. De hoogste van de zeven heuvels van Athene rijst abrupt uit het midden van de stad en is net als de Akropolis, waar hij boven uittorent, van bijna overal zichtbaar. Het smeekt er bijna om om te worden beklommen en vroeg of laat, als je een vrije middag in Athene hebt en je bent zelfs maar matig fit, kom je in de verleiding om het te proberen.

Hier is alles wat je moet weten over de berg Lycabettus, over klimmen naar de top en over wat daarboven is.

Feiten en fabels over de berg Lycabettus

Met 277 meter (909 voet) is het iets minder dan twee keer zo hoog als de Akropolis. (Het woord Akropolis betekent top van de stad, maar toen het werd gebouwd, bevond Lycabettus zich buiten de stadsgrenzen.) Het uitzicht vanaf de top omvat heel Athene, over de zee en diep in de bergen van de Peloponnesos (meer over de weergaven later).

Je kunt kiezen uit de fantasievolle redenen waarom het Lycabettus heet. Sommigen zeggen dat het ooit een plek was waar wolven rondzwierven - lykoi is het Griekse woord voor wolven. Een ander verhaal vertelt dat terwijl Athena een stuk berg terug naar de Akropolis droeg om daar haar tempel aan te vullen, een beetje slecht nieuws haar verontrustte en ze het liet vallen. De steen die ze liet vallen werdLycabettus.

Mount Lycabettus of Lycabettus Hill? Ofwel en beide eigenlijk. Ook al is het minder dan 1000 voet hoog, de dramatische, kalkstenen rots op de top ziet er absoluut uit als een berg. Maar de lagere hellingen zijn bedekt met woonwijken, waaronder de dure huizen en flatgebouwen van het Kolonaki-district. En als je de straten beklimt en de trappen die ze verbinden, is het meer een nogal steile heuvel. Dus maak je keuze. De lokale bevolking noemt het allebei.

Waarom het beklimmen: de uitzichten

De belangrijkste reden waarom mensen Lycabettus beklimmen, is om te genieten van de verbluffende 360°-uitzichten vanaf het hoogste en meest centrale punt van Athene. Er is een vaste zoeker op het uitkijkplatform bovenaan, maar neem als je kunt een verrekijker en een toeristenkaart van Athene mee om te zien waar je naar kijkt. Deze ideeën helpen je op weg:

• Naar het zuidwesten: Als je bent zoals de meeste bezoekers van Athene, wil je de Akropolis en de heilige berg van Athene zien, met als toppunt het Parthenon, en het Erechteion is makkelijk te zien. Bij schemering, als de zon in het westen ondergaat en de Akropolis oplicht, is het bijzonder mooi. De zee van rode pannendaken voor de Akropolis is Plaka, de oudste wijk van Athene. Net ten zuiden van de Akropolis - of links van je uitkijkpunt - ligt het Akropolismuseum. Van bovenaf gezien lijkt het een beetje op een stapel dozen. Dichter bij dit uitkijkpunt, tussen jou en de Akropolis, ligt het Syntagma-plein. Je kunt het herkennen aan het lage horizontale, lichtgele gebouw dat zich erover uitspreidt. Dat is de GriekseParlement. Het grote gebouw rechts ervan is het Hotel Grande Bretagne.
• Naar het zuiden: Kolonaki, de welvarende woonwijk van Athene, beklimt de lagere hellingen van Lycabettus vanuit het zuidwesten en zuiden. Het brede groene gebied ten zuiden van het Syntagma-plein (links vanuit je gezichtspunt) is de Griekse Nationale Tuin met in het midden het felgele Zappeion, een 19e-eeuws gebouw dat wordt gebruikt voor officiële functies en tentoonstellingen. Ten zuiden hiervan (verder links vanuit je gezichtspunt) zoek je naar een lang, U-vormig gebouw. Dat is het Panatheense Stadion waar in 1896 de eerste moderne Olympische Spelen werden gehouden. Het is gereconstrueerd op de plaats van een oud stadion, daterend uit 566 voor Christus, en het is volledig gebouwd van wit marmer. Vandaag is het waar de Olympische vlam wordt aangestoken en van waaruit het zijn reis begint.
• Naar het westen: Kijk over de rode pannendaken van de Panepistimiou-campus van de Universiteit van Athene, in de wijk die bekend staat als Omonia. Misschien kun je het glazen en stalen dak van de centrale vlees- en vismarkt van Athene zien en, voorbij de wijken Psyrri en Thissio en de drukke marktstraten van Monastiraki.
• Naar het noordwesten: Zoek naar het Nationaal Archeologisch Museum, een groot klassiek gebouw met tuinen ervoor. Dit is een van de beste musea van Athene en wordt vaak over het hoofd gezien omdat het gescheiden is van de belangrijkste toeristische gebieden.
• Naar het noorden: Het donkere, groene vierkant met ronde hoeken is Lofos Strefi of Strefi Hill, nog een van de zeven heuvels van Athene. Het is een met bomen bedekt gebied aan de rand van de Exarchiadistrict en mensen zeggen dat het het beste uitzicht op Lycabettus biedt.
• Naar het oosten: Als je direct naar het oosten kijkt, zie je een andere route door beboste heuvels naar een woonwijk die ook bekend staat als Lycabettus. Het kleurrijke, oranje en gele amfitheater net onder de top in het oosten is het Lycabettus Theater, waar in de zomer openluchtvoorstellingen, concerten en toneelstukken worden opgevoerd. Het is een moderne toevoeging, gebouwd in een voormalige steengroeve in 1965.

Waarom het beklimmen: de flora en fauna

Als je eenmaal de urbanisatie aan de voet van Lycabettus hebt verlaten, zijn de lagere hellingen bedekt met geurige, schaduwrijke dennenbossen die het gevoel hebben dat oude nimfen en saters er doorheen zouden moeten rennen. Laat je niet misleiden. Het bos werd aan het eind van de jaren 1880 geplant als een truc om te voorkomen dat erosie en steengroeven bij Lycabettus zouden wegkwijnen. Het werd pas volledig ingeburgerd in het begin van de 20e eeuw.

Boven de bomen zijn de paden naar de top omzoomd met typische woestijnflora-cactus, cactusvijg en het gebruikelijke assortiment stekelige, stoffige, maar niet erg interessante planten. Als je scherpe ogen hebt en je planten kent, kun je kleine bosjes cipres, eucalyptus en wilg zien. Er zijn enkele olijf-, amandel- en johannesbroodbomen, maar deze zijn, net als de dennenbossen, geplant en komen niet voor op de heuvel.

Wees in plaats daarvan op uw hoede voor de vogels; twitchers hebben 65 verschillende soorten gemeld, waaronder torenvalken en haviken.

Natuurlijk zijn de meeste van deze hoogvliegers te zien op alle beboste heuvels van Athene. Het echte dierenrijksterren van Lycabettus zijn de Griekse schildpadden die inheems zijn op de heuvel. Ze kunnen een lengte bereiken van 20 cm (iets minder dan 8 inch) en het is bekend dat ze meer dan 100 jaar oud worden. Ze zijn ook behoorlijk snel voor schildpadden en kunnen voor je het weet in het kreupelhout verdwijnen. De schildpadden worden als een kwetsbare soort beschouwd, dus wat je ook doet, probeer er niet een te vangen.

Wat staat er bovenaan?

De kleine 19e-eeuwse Agios Georgios - de kapel van St. George - bedekt de top van Lycabettus. Het heeft een aantal redelijk interessante fresco's, maar eerlijk gezegd is het van buiten interessanter dan van binnen. Als het open is, biedt het een beetje schaduw. De kerk is omgeven door een breed uitkijkplatform met een paar banken en op sommige plaatsen een lage muur waar je op kunt zitten. Het heeft ook een verrekijker die op munten werkt. Maar er is er maar één en op het hoogtepunt van het seizoen heb je geluk dat je er dichtbij kunt komen, dus neem je eigen mee als je kunt.

Naast en iets onder de kerk is Restaurant Orizontes een relatief prijzig visrestaurant dat meer opv alt door zijn uitzicht op de schemering dan door het eten. Het Café Lycabettus, ook bijna bovenaan, krijgt niet veel goede berichten. Stop daar voor een rustpauze, een kopje koffie en misschien een snoepje voordat je weer naar beneden gaat.

Routes naar de Top

Er zijn verschillende routes naar het uitkijkplatform en de kerk op de top van Lycabettus. Voordat u begint, moet u realistisch zijn over hoe graag u trappen beklimt, want, met uitzondering van het nemen van de kabelbaan, bevatten de meeste routes steile stukken over brede, gemakkelijk te navigeren maar lange stukkenstappen.

Draag comfortabele, stevige schoenen. Ja, we weten dat mensen melden dat ze daar op slippers zijn gegaan, maar mensen doen een heleboel gekke dingen, nietwaar. Wees veilig en draag verstandige schoenen. Draag een soort zonnehoed omdat een groot deel van de route wordt blootgesteld aan het felle zonlicht en neem een fles water mee.

Het kan dertig tot 90 minuten duren om naar de top te lopen, afhankelijk van hoe fit je bent. Het is geen moeilijke wandeling maar wel een steile en lange wandeling. Veel bezoekers nemen de kabelbaan, de Teleferik genaamd, naar de top en lopen dan naar beneden, wat een verstandig alternatief kan zijn.

De beste tijden om naar boven te gaan zijn in de koelte van de ochtend of in de avond om de zonsondergang te zien. Als je dan toch naar boven gaat, neem dan de Teleferik terug naar beneden, want in het donker kun je gemakkelijk enkele van de beboste paden kwijtraken. Dit zijn de keuzes:

• The Teleferik: Lycabettus' unieke kabelbaan gaat de berg op vanaf de kruising van Aristippou en Plutarchiou Street. Het is drie minuten rijden door een steile tunnel die € 7 kost voor een retour of € 5 enkele reis. De laatste tijd projecteren ze willekeurige lichten en woorden op de binnenkant van de tunnel, zodat je niet in volledige duisternis naar boven gaat - maar natuurlijk zijn er geen uitzichten. Het dichtstbijzijnde metrostation is Evangelismos. Het is een steile klim, met ongeveer 200 verharde treden, van de metro naar de Teleferik, dus als je mobiliteitsproblemen hebt, neem dan een taxi naar het station van Teleferik. De Teleferik rijdt van 9.00 uur tot 1.30 uur. Het rijdt soms later, dus het is een goed idee om te vragen of u een late avond plant omOrizontes-wanneer de laatste auto afda alt).
• Loop vanaf Aristippou: Neem tegenover het Teleferik-station de Plutarchiou-straat omhoog naar rechts. Sla na een aantal korte trappen linksaf op de top van Plutarchio en u ziet de ingang van een pad omhoog. Dit is de meest populaire weg naar de top. Het is een brede, geplaveide zigzag met af en toe ondiepe treden. Helemaal bovenaan is er een aanloop van ongeveer 60 marmeren treden die eindigen op het uitkijkplatform buiten de kerk. Dit pad komt vrijwel direct uit de bomen en is volledig blootgesteld aan fel zonlicht. De vegetatie die erlangs loopt, bestaat voornamelijk uit cactussen en cactusvijgen. Tijdens het hoogseizoen is er het meeste verkeer op dit pad omdat het de beste uitzichten heeft. Het is ook een van de snelste manieren om naar boven te lopen.
• Voor meer bosbedekking: Als je je wandeling begint op het pad dat naar Ilia Rogkakou leidt, kun je ongeveer 20 minuten door dennenbossen klimmen voordat je op het genoemde zigzagpad komt bovenstaande. Ilia Rogkakou is de naam van de westkant van de ringweg die rond de voet van Lycabettus slingert (deze weg verandert meerdere keren van naam). De nummer 60 bus naar Lycabettus gaat langs deze weg. Het pad begint bij een reeks stenen trappen aan de bergopwaartse kant van de weg. Het is mooi en geurig, maar op sommige plaatsen ook steil en glibberig door dennennaalden.
• De wandeling of rit van Sarantapichou: Sarantapichou is de naam van de ringweg aan de voet van de heuvel aan de noordkant. Er is een verharde weg, die vanuit deze richting zigzagt naar een T-splitsing. Als u bij deze kruising rechtsaf slaat, komt u op een kleine parkeerplaats voor de grotkerk van St. Isidorus. Er zijn steile trappen vanaf de parkeerplaats naar de grot, maar helaas, tenzij je het geluk hebt om op tijd aan te komen voor een speciale feestdag, zijn deze kerk en het pad ernaartoe meestal gesloten. Blijf deze weg volgen tot de volgende kleine parkeerplaats. Aan het westelijke uiteinde van deze parkeerplaats leidt een bord naar een trap die uitkomt aan de onderkant van het populaire zigzagpad.
• De rit vanaf Sarantapichou of Daskalogianni: Sla bij de T-splitsing linksaf, dit leidt u naar de grote parkeerplaats voor het Lycabettus Theater. Er is ook een weg van Daskalogianni die vanaf de oostkant van de heuvel naar de theaterparkeerplaats stijgt. Vanaf het theater gaat een pad bergopwaarts en westwaarts naar het uitkijkpunt. Het is een breed verhard pad met verschillende korte trappen. Dit is waarschijnlijk de gemakkelijkste weg naar boven voor wandelaars. Het pad is 's nachts verlicht en heeft een leuning en uitzicht naar het noorden.

Op de een of andere manier, tenzij je de Teleferik neemt, moet je plannen om een deel van de weg te klimmen.