The Little Mermaid Ride - Review van Disney attractie

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:58

Een lieve en vrolijke attractie gebaseerd op een klassieke animatiefilm, The Little Mermaid-Ariel's Undersea Adventure brengt een tijdloos verhaal en charmante rit naar Disney-parken. Kleine kinderen (en nostalgische volwassenen die opgroeiden toen de film voor het eerst werd uitgebracht) zullen er dol op zijn, en iedereen zal genieten van zijn eigenzinnigheid terwijl ze zich vergapen aan de geavanceerde geanimeerde karakters.

Thrill Scale (0=Wimpy!, 10=Yikes!): 2De enige donkere scène in Ursula's hol (die zowel letterlijk als figuurlijk donker is) is enigszins dreigend en kan angstaanjagend zijn jonge kinderen.

Attractietype: Gentle dark ride

Locatie: Paradise Gardens Park in Disney California Adventure en Fantasyland in het Magic Kingdom in Disney World

Hoogtevereiste: elke hoogte

Merk op dat er nog een attractie is, Voyage of The Little Mermaid, in Disney's Hollywood Studios. De theatrale presentatie bevat muziekuitvoeringen met live acteurs en poppen.

Maak deel uit van deze wereld

Te midden van alle parkhype en opgeblazen verwachtingen, kan het helpen om te zeggen wat de rit met de Kleine Zeemeermin niet is. In tegenstelling tot Toy Story Mania en andere supersnelle, hightech-attracties, is het geen interactieve shoot-em-up-rit. Het doet ook nietomvatten 3D-brillen, 4D-effecten, bewegingsgebaseerde platforms, Harry Potter-achtige robotarmvoertuigen, snelle sensaties, percussieve explosies of een van de andere rittrucs die ontwerpers hebben opgenomen in veel moderne, high- profiel attracties. Het is echter een ouderwetse, zachtaardige dark ride, het soort dat Disney pionierde en perfectioneerde met attracties als "it's a small world" en Peter Pan's Flight.

Dit is nog iets anders dat Mermaid niet is: het is geen rit met een e-ticket. Ondanks het geruchtmakende prijskaartje van $ 100 miljoen (de muis houdt zijn daadwerkelijke parkbudgetten altijd dicht bij zijn gele strikvest), waardoor het een van de duurdere parkattracties zou zijn, is Mermaid een relatief bescheiden rit. Tijdens het grote openingsevenement van Disney California Adventure karakteriseerde een van de Imagineers die de attractie hielpen ontwikkelen het als een rit met een D+-ticket. Dat klinkt ongeveer goed voor ons.

Dat wil niet zeggen dat Mermaid geen indrukwekkende technologie gebruikt om zijn verhaal te vertellen. In feite vertegenwoordigen de animatronische figuren een next-gen evolutie van tovenarij op het gebied van attractieontwerp. De zeer vloeiende gelijkenissen van personages zoals Ariel en de zeeheks Ursula, met hun meerdere articulatiepunten, staan ver af van de ruwe animatie van de tiki-vogels, Disney's eerste uitstapje naar animatronics.

Maar de technologie is niet verbazingwekkend, en de algehele aantrekkingskracht geeft geen grote wow-factor. Niet dat daar iets mis mee is. De zonnige en betoverende zeemeermin vormt een mooie aanvulling op de high-wow-attracties van de Disney-parken, zoals SoarinAround the World' en Splash Mountain.

De speeddate-versie van "De kleine zeemeermin"

In de Californische versie van de attractie is de wachtrij redelijk rustig. In Florida's Magic Kingdom biedt het kasteel van prins Erik echter een meer dramatische setting, en de lijn bevat leuke, interactieve videoschermen die gasten uitnodigen om geanimeerde krabben te helpen Ariel's "wat-niets" te sorteren (en de tijd weg te nemen).

De rit zelf is bijna identiek in beide parken. Passagiers stappen in felgekleurde voertuigen met een halve schaal die deel uitmaken van een Omnimover-baan, Disney's voortdurend bewegende, lopende band-achtige transportsysteem (gebruikt in het Haunted Mansion en andere attracties) dat ideaal is om rijders naar het beoogde brandpunt van elke scène te leiden. (Niet zo ideaal: wanneer een passagier moeite heeft met instappen en zijn voertuig stopt, komt de hele rij tot stilstand.) De eerste scène begint aan de kust als Scuttle the Seagull (in de originele film geuit door de late, geweldige Buddy Hackett) zet het toneel. De voertuigen kijken dan naar achteren en kantelen naar beneden terwijl de rijders - je raadt het al - onder de zee afdalen.

De scènes die volgen, spelen als een hoogtepunt uit de film. Zie het als de speeddating-versie van The Little Mermaid. (Schiet op en kus het meisje nu al!) Onuitwisbaar in ons collectieve geweten gegrift, omlijsten de populaire liedjes van de film elk tafereel. In de grot van Ariel drukt de roodharige meid haar aardse verlangens uit terwijl ze "Part of Your World" zingt.

Over haar gesproken, Ethan Reed, senior showanimator bij W alt Disney Imagineering, zegt dat zijn werk aan het Ariel-personage twee jaar omvatte het ontwikkelen van manieren om haar haar te laten golven en golven in de onderwateromgeving. "Het is een groot deel van haar karakter", merkt hij op. "We moesten het goed doen."

De volgende scène, op het onstuimige deuntje van 'Under the Sea', zit boordevol 128 zingende, dansende figuren. De feestelijke toon en uitgebreide set herinnerde ons aan "het is een kleine wereld." Het feest wordt geleid door de kleine krab, Sebastian. Reed zegt dat de Imagineers de ogen van de schaaldieren wilden animeren en een doorzichtprojectiesysteem voor het kleine wezen bedachten. Sebastian heeft eigenlijk twee miniatuurprojectoren in zijn hoofd geïmplanteerd.

Ursula Bops en Wiggles

Sportief springt Ariel mee naar 'Under the Sea' en demonstreert een aantal indrukwekkende bewegingen. "Deze Ariel-figuur heeft ongeveer 35 verschillende functies [in tegenstelling tot de rudimentaire snavelkliks die door de originele tiki-vogels worden getoond], en ik had een reeks bewegingen die ik kon programmeren toen ik haar animeerde", zegt Reed. "We waren in staat om toegang te krijgen tot een breder palet aan acties en om subtielere uitdrukkingen op te nemen."

De meest indrukwekkende figuur is de opgeblazen zeeheks, Ursula. Door een 'squash and stretch'-techniek, geïntroduceerd door Disney-animators in de jaren dertig, aan te passen aan dimensionale animatronics, dobbert en wiebelt het 7-voetige personage in haar hol terwijl ze haar kenmerkende lied 'Poor Unfortunate Souls' zingt. De stemming slaat omsinister hier, met zwart licht dat de anders zo vrolijke donkere rit even echt donker maakt.

In de laatste paar scènes krijgt Ariel haar man, en iedereen viert de lang en gelukkig finale. Met een redelijk royale speelduur van 5 minuten en 30 seconden voelt Mermaid zich desondanks gehaast, en het einde lijkt vooral getagd. De attractie is in wezen een boekverslag van de film. De overgangen tussen scènes, vooral de laatste scène, lijken ook geen natuurlijke stroom te hebben.

Maar de vrolijke liedjes en vrolijke sfeer van Mermaid kunnen niet worden ontkend. Het voegt zich bij de Disney Dark Rides en geeft een stem aan een inmiddels klassieke en geliefde animatiefilm.