De top 5 grootste golven ter wereld

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:22

Wave-rijders zoeken duivels naar manieren om grenzen te doorbreken die als onbreekbaar worden beschouwd. Naast luchtsurfen zijn de prestatieniveaus in het grote golfrijk verbrijzeld door zowel paddle- als sleepsurfers. Met satellietbeelden en voorspellingstechnologie die op internet beschikbaar zijn, hebben surfers over de hele wereld nieuwe golven ontdekt die het potentieel hebben voor onvoorstelbare surfmogelijkheden. Maar waar zijn de grootste en hardste golven ter wereld?

Teahupo'o, Tahiti

Teahupo'o (beter bekend als "Chopes") is een gruwelijke Tahitiaanse rifbreuk aan de linkerkant. Teahupo'o, dat aantoonbaar Pipeline vervangt als 's werelds zwaarste linkerzijde, is tegelijkertijd prachtig spiraalvormig voer voor natuurkunstenaars en een beruchte vleesmolen voor surfers.

Teahupo'o breekt voor de zuidwestkust van Tahiti af en da alt meer van zeeniveau dan dat het erboven uitsteekt. De golf is van achteren nauwelijks waarneembaar, maar zodra hij over het ondiepe rif sleept, rekt het golfgezicht zich uit en kronkelt zich in een intimiderende hyperverticale grot. Het beste gesurft op 5-10 voet, Teahupo is de hele tijd allemaal barrel, all tube, all shack. Teahupo'o (en de nabijgelegen pauzes) is een mekka geworden voor reizende surfers en de site van de Billabong Pro.

Tijdens het einde van de jaren '80 en het begin van de jaren '90 sijpelden de verhalen terug naar Hawaii van bodyboarders enreizende locals zoals Mike Stewart en Ronnie Burns, die vertellen over een waanzinnig vat als geen ander. Sindsdien is de surfgeschiedenis talloze keren geëtst in datzelfde stralend blauwe water. Corey Lopez peddelde in een gapende buis, waardoor de prestatielat hoger werd en hij het volgende jaar in elk tijdschrift en elke video viel. Toen werd Laird Hamilton bij Chopes op een beest gesleept dat door velen "de zwaarste …" werd genoemd Malik Joyeux en Garret Mcnamara hebben daar ook grote momenten beleefd.

Van bodyboarden tot peddelsurfen, tot sleepsurfen (Keala Kennelly was de eerste vrouw die surf Chopes sleepte), Teahupo'o is de maatstaf geworden als het gaat om gigantische vaten.

Shipstern's Bluff, Tasmanië

In surfen zijn er geweldige surfspots en er zijn waanzinnige surfspots. Grote surfsporten zijn bijvoorbeeld Rincon, J-bay of Cloudbreak. Dit zijn golven die soms perfect en buitenaards worden, maar over het algemeen binnen de mogelijkheden blijven voor gevorderde surfers. Dan zijn er die waanzinnige golven waarvan zelfs gevorderde surfers zeggen: "Hmmmm, die ken ik niet." Neem bijvoorbeeld Pipeline: de druppel is voorbij verticaal en staat ongeveer 10 meter boven een ondiep en beslist spelonkachtig vulkanisch rif. De menigte is waarschijnlijk ongeveer net zo dicht en diep van talent en woede als waar ook ter wereld … MAAR het water is warm, het strand is dichtbij en strandwachten kijken meestal toe. Dus hoewel de golf veel verder gaat dan wat de meeste surfers aankunnen, maken de locatie en toegankelijkheid het mogelijk.

Shipstern Bluff is een rechts brekende mutantgolf die over een enorm stukgraniet. Golven stromen binnen vanuit diep water en komen met onheilige kracht los over die rotsachtige richel en slaan tegen een massa rotsblokken. Bovendien is het water onder het vriespunt, dus je 4/3 wetsuit, handschoenen en slofjes zullen die 30 voet, morphing multi-level drop nog moeilijker maken.

De naam Shipstern Bluff komt van de massieve, iconische rotskam die uitsteekt in de zee en hoog achter de enorme omvang van de golf zelf staat. Het zit als een dode romp van een zeevarend schip. De geesten van die levenloze massa waaien in en uit met de razende wind. Dit is in geen enkel opzicht Hawaï.

Als je op zoek bent naar isolatie, dan is dit de plek. Miles van het dichtstbijzijnde ziekenhuis en een lange en hobbelige boottocht naar het dichtstbijzijnde alles, Shipstern is voor surfers die op zoek zijn naar de rand van de surfervaring. Het isolement, de haaien, de kou en die verschrikkelijke golf.

Credit voor het eerste surfen op de golf wordt vaak gegeven aan de Tasmaanse Andy Campbell, die naar verluidt voor het eerst op Shiptern Bluff heeft gesurft in 1997. Matt Griggs' geweldige boek Surfers interviewt echter de Tasmaanse David Guiney die met Mark Jackson op pad ging voor de eerste keer in 1986. Volgens Guiney heeft hij jarenlang alleen op de plek gesurft voordat hij Campbell op de plek bracht. In 2001 begeleidde Guiney pro-surfers Kieren Perrow, Mark Mathews en Drew Courtney en het geheim werd op grote schaal onthuld.

Hoewel de golfgrootte consistent is, hangt de berijdbaarheid van de golf af van de wind. Een lichte cross-chop kan een zekere en gewelddadige ramp betekenen. Maar zelfs als het perfect is,de golf trekt aan de steile rots eronder en muteert in verschillende subniveau-secties die zich op het gezicht vormen, wat zorgt voor meer dan één echte trog. Toeschouwers kunnen in de vele gezichten van deze Devil’s drop direct zien welke surfers ervaren zijn. De meeste bezoekende pro's vinden het meer dan ze hadden verwacht en de lokale bevolking heeft oneindig veel bijna-dood-slepen in de rotsen genomen voordat ze de golvende persoonlijkheden volledig begrijpen.

Hoewel camera's, sponsors en professionele ego's de line-up op Shipstern Bluff hebben verontreinigd, zal niets de golf veranderen. De golf heeft de rand van het surfen een beetje verder verplaatst naar een gebied waar de meesten nooit van hadden gedroomd.

Cortes Bank, Californië

Verhalen van vissers, zeilers en piloten over een enorme, zij het perfecte golf die in de open Stille Oceaan kolkt, werden aanvankelijk beschouwd als een stel zeeoren. Maar tegen de jaren negentig begonnen surfers te zoeken naar het ongrijpbare beest.

Photog Larry "Flame" Moore en piloot Mike Castillo vlogen naar de Bank tijdens een monsterlijke deining en zagen golven die zo'n 30 voet en perfect leken te zijn. Op basis van die foto's en rapporten waagde een groep, waaronder Sam George, George Hulse en Bill Sharp, zich erop en vond een berijdbare branding van 15 voet zonder iemand honderden kilometers op weg.

Toen, in 2001, sprong de spreekwoordelijke kat uit de zak toen Skindog Collins, Peter Mel, Mike Parsons, Evan Slater, John Walla en Brad Gerlach naar het onderwatergebergte reden. Gerlach sleepte Parsons in de grootste golf van het jaar (op dat moment). Flame en Dana Brown filmden de enorme golven van een halve mijl lang(geschat op 60-70 voet) voor tijdschriften en televisie. Het hele evenement was als niets gezien in surfen op dat moment. Cortes Bank was een delicatesse uit de open oceaan, zo vol van smaak en gevaar dat het de eetlust opwekte van avontuurlijke golfsurfers over de hele wereld.

Sindsdien heeft de Bank het Guinness Book of World Records gebroken en twee Billabong XXL-onderscheidingen toegekend. Tegenwoordig wordt de plek gecontroleerd via internetvoorspellers voor perfecte omstandigheden, en deze geïsoleerde line-up wordt zelfs druk - een verklaring over de moderne staat van surfen.

Mavericks, Noord-Californië

In 1975 peddelde Jeff Clark in zijn eentje de koudste, meest haaienachtige en allermoeilijkste omstandigheden in die je je maar kunt voorstellen. Mavericks (genoemd naar een hond die probeerde naar de beruchte golf te zwemmen) bevond zich 20+ voet per mijl uit de kust en was nog nooit bereden. Op slechts 17-jarige leeftijd veranderde Clark het traject van zijn eigen leven en het traject van het surfen op grote golven in Californië voor altijd.

Twintig jaar later zou de golf de belichaming zijn van bravoure van grote golven en de carrières maken van enkele van de meest illustere persoonlijkheden van het surfen, van Ken Collins tot Peter Mel. De dood van de Hawaiiaanse opladers Mark Foo en Sion Milosky zou het gevaar van de plaats onderstrepen.

Maar voor pure woeste schoonheid houden maar weinig golven (behalve Teahupo'o) de pracht van Mavericks vast. Het is een overheersende rechtshandige (met een korte holte links) die op 30+ voet kan uitkomen, maar de grootte is slechts de helft van het gevaar. De golf is dik, steil en snel en breekt een mijl de zee in in enkele van 's werelds meest turbulentewater.

Jaws (Pe'ahi), Maui

Bekend als Jaws, was Peʻahi oorspronkelijk een plek die bezocht werd door windsurfers. Met behulp van de kracht van de wind konden ze de snelheden bereiken die nodig zijn om in de enorme druppel te stromen. Golven die 60-70 voet bereiken, zijn bijna onmogelijk om in te peddelen als de offshore wind tegen hun gezicht waait. Dus toen Laird Hamilton, Buzzy Kerbox, Darrick Doerner en David Kalama eind jaren '80 met sleepsurfen begonnen, was de golf open voor zaken.

Tegen het einde van de jaren 90 drongen surfers en media van over de hele wereld de scene binnen, en de golf werd een wereldwijde sensatie. Maar sleepsurfen met al zijn verbazingwekkende mogelijkheden en visueel dynamiet werd bijna saai in zijn veiligheid. Surfers begonnen terug te kijken naar het machismo van de vroege grote golfsurfers die de oceaan alleen met kracht en kennis confronteerden.

In de afgelopen jaren is er een heropleving van paddle-surfen. Laders als Greg Long, Ian Walsh, Kohl Christensen en Shane Dorian zorgden voor een wereldwijde heropleving van de peddels bij Jaws die de benadering van het rijden op grote golven in het volgende decennium zou veranderen.