Ontdek de natuurlijke wonderen van het droge woud van Guánica

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:21

Gelegen in de zuidwestelijke hoek van Puerto Rico met uitzicht op de rustige baai van Guánica, beslaat het staatsbos van Guánica 9.000 hectare en behoort tot de grootste tropische droge kustbossen ter wereld. Dit is het meest dorre land van Puerto Rico, waar het hele jaar door nauwelijks regen v alt (in schril vergelijking met het weelderige subtropische regenwoud van El Yunque. Wat nog verbazingwekkender is, is dat deze drastisch verschillende omgevingen minder dan twee uur van elkaar verwijderd zijn.)

Het bosque seco, of droog bos, is wat bekend staat als een xerofytisch bos. De thuisbasis van honderden plantensoorten (waaronder talloze cactussen, stekelige struiken en korte, gedrongen bomen), meer vogelsoorten dan de eerder genoemde El Yunque, en verschillende soorten reptielen en amfibieën, het is een plek van grimmige, dramatische schoonheid, een uitgedroogd landschap dat heeft een bijna spookachtige schoonheid.

Vanwege het unieke klimaat en de inheemse flora en fauna is het droge woud van Guánica bestempeld als een biosfeerreservaat van de Verenigde Naties. Het is een dagtrip vanuit San Juan (en een zeer aan te bevelen attractie als je in het zuiden van het eiland bent), dat zeker de moeite waard is voor een kans om een speciale plek te verkennen.

Een bezoek aan het bos

Vanuit San Juan neemt u snelweg 52 in zuidelijke richting naar Ponce. Neem vanaf hier Route 2 west naarRoute 116. Neem vanaf Route 116 Route 334 naar het bos. Je ziet een welkomstbord bij KM 6 op Route 334. Geef jezelf twee uur van San Juan naar het bos, minder dan een half uur van Ponce.

Uw reis plannen

Het bos is open van 9.00 tot 17.00 uur. Er zijn geen kosten verbonden aan een bezoek. Begin je trektocht in het welkomstcentrum, waar je een parkwachter, wandelkaarten en informatie en toiletfaciliteiten vindt. U wilt een hoed dragen, royale hoeveelheden zonnebrandcrème aanbrengen en veel water meenemen. Dit is een droge, hete omgeving met paden die variëren van eenvoudig tot uitdagend. Kleed je dienovereenkomstig!

Wat te zien en te doen

Er zijn hier verschillende paden, maar plan een volledige dag in het bos om er het maximale uit te halen. De meest populaire is ook een van de langste: de tocht van vier mijl naar de ruïnes van het historische Fort Caprón. Dit is een breed pad (bijna een weg), dus het is gemakkelijk te navigeren. Afhankelijk van wanneer je het bezoekt (ik was er in augustus), zie je het bos er misschien bijna gezond en groen uitzien, als je hier tijdens het natte seizoen bent - ik gebruik die term relatief - of je ziet misschien een meer skeletachtige sfeer, met bomen en struiken kaal. Vogelgezang zal je vergezellen, en de grote cactussen en hagedissen in het struikgewas zullen de enige geluiden zijn die de verder diepe stilte van het bos doordringen. Onderweg zie je een panoramisch uitzicht over de baai en een verlaten suikermolen.

Een uitkijktoren is zo'n beetje alles wat er nog over is van het fort, waarbij de natuur het meeste terugwint van wat hier ooit was. En hoewel dit bastion van Spaanse militaire techniek nooit significante actie heeft gezien, is het de moeite waardopmerkend dat het wel geconfronteerd werd met de eerste Amerikaanse soldaten die Puerto Rico binnenvielen tijdens de oorlog van 1898 met Spanje. De jammerlijk onderbemande toren bood niet veel weerstand, maar mijn gids vond granaten van een Amerikaans geweer in de buurt tijdens een van zijn reizen hier. Als je hier aankomt, kom je bij een gebogen trap die naar de wallen van de toren leidt, waar je wordt getrakteerd op weidse uitzichten en (hopelijk) een lekker briesje. Je kunt ook de toren betreden, die in de loop der jaren met graffiti is bedekt.

Als je niet de volledige vier mijl lange wandeling naar de toren wilt doen (of er geen tijd voor hebt), is hier een tip. Blijf op Route 334 voorbij de ingang van het bos. Zodra u Jaboncillo Beach passeert, ziet u aan uw linkerhand een oude watertoren. Passeer dit herkenningspunt en je komt bij een onofficiële ingang van het bos aan je linkerhand met net genoeg ruimte om een of twee auto's te parkeren. Er zijn geen borden, dus houd het goed in de gaten. Vanaf hier brengt een smal pad (ongemarkeerd) je naar het bos en neem je een paar uur vrij van je wandeling.

Het fortpad is een van de vele die zich een weg banen door het bos. De Ballena Trail is korter en brengt je naar Ballena Bay en naar een zijpad dat naar een eeuwenoude Guayacán-boom leidt. Andere paden leiden naar natuurlijke grotten en de kustlijn.

Een laatste tip: ga na een dag in het bos naar een van de stranden langs de kust en sluit af met een welverdiend gastronomisch diner in Alexandra of Las Palmas, of zelfs een overnachting op het Copamarina-strand Resort.