Plaatsen om te zien op de Plaza de Armas in Lima

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:20

De Plaza de Armas, ook wel bekend als de Plaza Mayor, is een van de belangrijkste toeristische attracties in Lima, Peru. Vanaf de conceptie in 1535 - hetzelfde jaar waarin Francisco Pizarro de stad Lima stichtte - tot op de dag van vandaag is de Plaza de Armas het middelpunt van de stad gebleven.

De volgende structuren zijn de meest historisch, architectonisch en administratief belangrijke gebouwen rondom Plaza de Armas in Lima. Deze lijst begint met het Regeringspaleis aan de noordkant van het plein en beweegt met de klok mee.

Regeringspaleis

Het regeringspaleis (Palacio de Gobierno) domineert de noordkant van de Plaza de Armas. Francisco Pizarro liet het paleis in 1535 in gebruik nemen, maar vijf eeuwen van uitbreiding, wederopbouw en renovatie hebben geresulteerd in de veel grotere en veel grotere structuur die we vandaag de dag zien.

Sinds de geboorte van de Peruaanse Republiek heeft het regeringspaleis gediend als het hoofdkwartier van de president van Peru. Toegang tot het paleis is beperkt en bezoeken zijn alleen op afspraak, maar je kunt staanbuiten de poorten om de dagelijkse wisseling van de wacht te zien (rond het middaguur).

Casa del Oidor

Het Casa del Oidor, op de noordoostelijke hoek van het plein, huisvestte ooit de koloniale magistraten van Lima. Het is niet open voor het publiek, maar de koloniale balkons zijn zeker een kijkje waard.

Aartsbisschoppelijk paleis van Lima

Het aartsbisschoppelijk paleis ligt aan de oostkant van het plein. Ondanks zijn grootse koloniale uitstraling is de neokoloniale structuur niet bijzonder oud, aangezien deze in 1924 werd gebouwd. Het paleis dient als de officiële woning van de aartsbisschop van Lima en als het hoofdkwartier van de rooms-katholieke aartsbisschop van Lima. De kenmerkende granieten gevel v alt op door zijn cederhouten balkons.

Kathedraal van Lima

De kathedraal van Lima ligt naast het aartsbisschoppelijk paleis. De bouw van de oorspronkelijke kathedraal - een klein en eenvoudig gebouw van adobe-bakstenen - begon in 1535. De kathedraal die we vandaag zien, is het resultaat van twee verdere reconstructies. Vier grote aardbevingen, de laatste in 1940, leidden tot verdere reparaties en renovaties. Het graf van Francisco Pizarro is gehuisvest met de kathedraal.

Zuidkant van de Plaza de Armas

De zuidelijkste kant van de Plaza de Armas heeft twee gelige gebouwen (beide versierd met balkons in koloniale stijl) aan weerszijden van een centraledoorgang. Het gebouw aan de rechterkant is het hoofdkantoor van het tijdschrift Caretas. De smalle straat die tussen de twee gebouwen loopt is Pasaje Olaya (Olaya Passage), die loopt van Jirón Huallaga (op het plein) naar Jirón Ucayali, een blok naar het zuiden. Het is vernoemd naar José Olaya, een martelaar van Peru's strijd voor onafhankelijkheid, die in de gang werd doodgeschoten.

Paleis van de Unie

Het Paleis van de Unie (Palacio de la Unión) ligt aan de westkant van de Plaza de Armas. Het paleis werd ingehuldigd in 1942 en is het huidige hoofdkwartier van de Club de la Unión, een vereniging die dateert uit 1868. De oprichters van de club waren Miguel Grau, Alfonso Ugarte en Francisco Bolognesi, die drie van Peru's grootste militaire helden waren.

Gemeentelijk Paleis (stadhuis)

Aan de westkant van het plein bevindt zich ook het gemeentelijk paleis van Lima (Palacio Municipal de Lima), het hoofdkantoor van het bestuursorgaan van Lima. De bouw van het oorspronkelijke gemeentelijke gebouw begon in 1549, maar aardbevingen leidden in de volgende eeuwen tot talrijke reparaties en reconstructies. De bouw van het huidige stadspaleis begon in 1943 en het gebouw werd in 1944 ingehuldigd. De neokoloniale gevel weerspiegelt die van andere gebouwen op het plein, terwijl het interieur een eerbetoon is aan de Franse Renaissance.

Centrale Fontein

Het centrum van de Plaza de Armas was ooit de thuisbasis van de galg van de stad. In 1578 liet de Spaanse onderkoning van Peru Francisco de Toledo dit grimmige middelpunt vervangen door een veel aantrekkelijkere waterfontein. In 1651 verving onderkoning García Sarmiento de Sotomayor de fontein van Toledo door de zijne, waar hij tot op de dag van vandaag staat.