Mexico's immaterieel cultureel erfgoed

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:12

De UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) houdt niet alleen een lijst bij van werelderfgoedlocaties, maar houdt ook een lijst bij van het immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid. Dit zijn tradities of levende uitdrukkingen die van generatie op generatie worden doorgegeven in de vorm van mondelinge tradities, podiumkunsten, sociale praktijken, rituelen, feestelijke gebeurtenissen of kennis en praktijken met betrekking tot de natuur en het universum. Dit zijn de aspecten van de Mexicaanse cultuur die door de UNESCO worden beschouwd als onderdeel van het immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid:

Mariachi, strijkmuziek, zang en trompet

Mariachi is afkomstig uit de Mexicaanse staat Jalisco en is een traditionele muzieksoort en een fundamenteel onderdeel van de Mexicaanse cultuur. Traditionele Mariachi-ensembles omvatten trompetten, violen, de vihuela en "guitarrón" (basgitaar), en er kunnen vier of meer muzikanten zijn die charro-kostuums dragen. Moderne Mariachi-muziek omvat een breed repertoire van liedjes uit verschillende regio's van het land en muziekgenres.

Parachicos op het traditionele januarifeest van Chiapa de Corzo

De dans van de Parachicos vormt een essentieel onderdeel van de Fiestas de Enero (januarifestival) in Chiapade Corza, in de staat Chiapas. Deze dansen worden beschouwd als een gemeenschappelijk offer aan de heiligen die tijdens dit traditionele festival worden gevierd: Onze Heer van Esquipulas, Sint-Antonius Abt en Sint-Sebastiaan, waarbij de laatste bijzonder geëerd wordt.

De dansers dragen gesneden houten maskers, hoofdtooien en felgekleurde serapes. Kinderen nemen deel aan de festiviteiten en leren door deelname aan de dans. Volgens de UNESCO omvat "De dans van de Parachicos tijdens het Grote Feest alle aspecten van het lokale leven en bevordert het wederzijds respect tussen gemeenschappen, groepen en individuen."

Pirekua, traditioneel lied van de P'urhépecha

Pirekua is de naam die wordt gegeven aan de traditionele muziek van de inheemse Purepecha-gemeenschappen in de staat Michoacán, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 16e eeuw. Deze muziekstijl is het resultaat van een vermenging van de inheemse cultuur, in het bijzonder de taal, en de Spaanse koloniale snaar- en blaasinstrumenten.

De zangers, bekend als pireris, zingen zowel in de inheemse taal als in het Spaans, en de teksten gaan over een breed scala aan thema's, van liefde en verkering, ideeën over samenleving en politiek, en herinnering aan historische gebeurtenissen. De liedjes vormen een medium voor dialoog tussen de groepen die ze zingen, waardoor sociale banden ontstaan en worden versterkt.

Traditionele Mexicaanse keuken

Traditionele Mexicaanse keuken staat centraal in de culturele identiteit van de gemeenschappen die het beoefenen en doorgevenvan generatie op generatie.

Landbouwtechnieken zoals de milpa en kookprocessen zoals nixtamalisatie, evenals gespecialiseerde gebruiksvoorwerpen, rituele praktijken en gemeenschapsgewoonten maken allemaal deel uit van het uitgebreide culturele model waaruit de Mexicaanse keuken bestaat.

Culinaire gebruiken zijn van generatie op generatie doorgegeven en zorgen voor cohesie in de gemeenschap, aangezien groepsidentiteit tot uiting komt door voedselbereiding. Bekijk voorbeelden van Oaxaca Cuisine en Yucatecan Cuisine.

Inheems feest gewijd aan de doden

El Día de Los Muertos (Dag van de Doden) is een speciale gelegenheid waarbij Mexicanen hun overleden familie en vrienden herdenken en eren. De festiviteiten vinden elk jaar plaats van 31 oktober tot 2 november. Men denkt dat de geesten van de doden op dit moment terugkeren om hun familieleden en geliefden te bezoeken, die speciale offers voor hen bereiden.

Rituele ceremonie van de Voladores

De ceremonie van de Voladores ('vliegende mannen') is een vruchtbaarheidsdans die wordt uitgevoerd door verschillende etnische groepen in Mexico en Midden-Amerika, maar vooral de Totonac-bevolking in de staat Veracruz. Het ritueel omvat vijf mannen en een zeer hoge paal.

De deelnemers dansen rond de paal en klimmen er vervolgens op. Vier van de mannen laten zich van de paal vallen en, ondersteboven in de lucht hangend aan touwen die om de paal zijn gewikkeld, cirkelen ze naar de grond. Het doel van dit ritueel is om de aarde, het verstrijken van de tijd en dede plaats van de groep in het universum.

Plaatsen van herinnering en levende tradities van de mensen van Tolimán

De Otomi-sprekers van de staat Queretaro beschouwen zichzelf als afstammelingen van de Chichimecas en zien zichzelf als bewakers van heilig territorium.

Ze hebben tradities ontwikkeld die uitdrukking geven aan een unieke relatie met hun lokale topografie en ecologie en maken jaarlijkse bedevaarten, vereren hun voorouders en vieren hun gemeenschappelijke identiteit.

De "Plaatsen van herinnering en levende tradities van het Otomí-Chichimecas-volk van Tolimán: de Peña de Bernal, bewaker van een heilig gebied" werd in 2009 ingeschreven op de UNESCO-lijst van immaterieel cultureel erfgoed.

Charreria Paardensport Traditie

Ook wel de nationale sport van Mexico genoemd, is charrería (of la charreada) een traditie die is voortgekomen uit de praktijken van veehoedende gemeenschappen in Mexico.

De charros en charras demonstreren hun vaardigheden in roping, reining en riding. De outfits die ze dragen, evenals de uitrusting die nodig is voor de oefening, zoals zadels en sporen, zijn ontworpen en geproduceerd door lokale ambachtslieden en vormen aanvullende componenten van de traditionele praktijk. Charrería wordt beschouwd als een essentieel aspect van de identiteit van de gemeenschappen die het beoefenen.