Wandeltocht door de Hoa Lo-gevangenis, Hanoi Hilton in Vietnam

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 23:06

Hoa Lo Prison, in de volksmond beter bekend als het "Hanoi Hilton", is een museum in de buurt van de Franse wijk van Hanoi, Vietnam. Het werd voor het eerst gebouwd in de late jaren 1890 door de Franse kolonisatoren van Vietnam als een centrale gevangenis (Maison Centrale) voor Vietnamese criminelen.

Toen de beheersing van Noord-Vietnam overging van de Fransen op de Japanners naar de Vietnamese communisten, veranderden ook de gevangenen: Vietnamese communisten die door de angstige Franse autoriteiten gevangen waren genomen, maakten plaats voor Amerikaanse krijgsgevangenen die tijdens de Vietnamoorlog.

Als je echter een trouw verteld verslag van het leven van Amerikaanse krijgsgevangenen in Hanoi Hilton verwacht, zul je erg teleurgesteld zijn door de tentoonstelling - de geschiedenis wordt immers geschreven door de overwinnaars en het verhaal dat ze hier vertellen is dat van de heroïsche Vietnamese communisten die werden gevangengenomen, gemarteld en geëxecuteerd door de Franse en Japanse bezetters.

Naar het Hanoi Hilton gaan

Hoa Lo Prison is het gemakkelijkst bereikbaar per taxi; 1 Pho Hoa Lo ligt precies op de hoek van Pho Ha Ba Trung, ten zuiden van het Hoan Kiem-meer aan de rand van de Franse wijk (Google Maps). Lees over vervoer in Hanoi.

De Gevangenisbeslaat de lengte van Pho Hoa Lo, die loopt van Pho Hai Ba Trung tot Pho Tho Nhuom. Alleen het zuidelijke uiteinde blijft over - de rest werd in de jaren negentig opgeslokt door het Hanoi Towers-complex.

Om binnen te komen, moet je een toegangsprijs van 30 000 VND (ongeveer US $ 1,30) betalen aan de poort, maar na betaling ontvang je een kleurenbrochure. (Lees over geld in Vietnam.) Fotografie is toegestaan.

Relikwieën uit Phu Kanh Village, Hoa Lo Prison

Bij het betreden van de poort en het betalen van de toegangsprijs, wordt u naar een lang gebouw aan uw rechterhand geleid. De eerste kamer die je binnengaat, heeft een display met het dorp Phu Kanh dat ooit op de Hoa Lo-gevangenis stond.

Het dorp handelde voornamelijk in de productie en verkoop van keramische huishoudartikelen, waaraan de straat zijn naam dankt - "Hoa Lo" verta alt zich direct naar "fornuis" of "vurige oven", die overal in het dorp aan het draaien waren huishoudelijke aardewerkproducten dag en nacht.

De eerste kamer toont oud aardewerk en ovens die typerend waren voor het gebied voordat de Fransen de stad met de grond gelijk maakten om plaats te maken voor de Hoa Lo-gevangenis. Daarbij werden ongeveer vier dozijn huishoudens verplaatst.

De tweede kamer in het gebouw toont een diorama van de Hoa Lo-gevangenis in zijn hoogtijdagen, samen met een grote ijzeren poort die boven de kamer uitsteekt.

De poort stond vroeger bij de "mond van het monster" (de voordeur waardoor bezoekers doorstromen om de Hoa Lo-gevangenis binnen te gaan); vandaag, dit massieve staalhulk is de belangrijkste attractie in een kamer die bezoekers kennis laat maken met de wreedheid en horror die gevangenen in Hoa Lo ervaren.

Stockade en geketende gevangenen

De palissade "E" is een lange kamer met levensgrote modellen van Vietnamese gevangenen, geketend in twee rijen, met de latrine aan het ene uiteinde van de kamer. Zoals je je op de foto kunt voorstellen, was het leven als politieke gevangene in Hoa Lo geen sinecure.

Gevangenen werden opgesloten in gruwelijke omstandigheden, kregen tweemaal per dag rottend voedsel en kregen elke dag slechts een kwartier respijt van hun ketenen. Academicus Peter Zinoman, die in zijn boek The Colonial Bastille: A History of Imprisonment in Vietnam, 1862-1940 schrijft, beschrijft de toestand in de palissade als de stand van de techniek in Franse gevangenissen:

De meeste gevangenen woonden samen in de gemeenschappelijke slaapzaal, meestal het grootste gebouw op het gevangeniscomplex. Daar lagen alle gevangenen zij aan zij, op verhoogde betonnen platforms die langs de muren liepen. Aan de voet van deze platforms waren rijen ijzeren ringen ingebed, waardoor een metalen staaf, bekend als de barre de justice, was geregen. Om te voorkomen dat ze vrij in de open kamer konden rondlopen, sliepen gevangenen met hun enkels aan de barre geketend.

De boeien konden natuurlijk niet voorkomen dat gevangenen verbroederden. Zinoman citeert een voormalige gevangene, die met een gevoel van nostalgie terugdacht aan zijn tijd in de gevangenis. "Ondanks dat we geïmmobiliseerd waren door de kettingen om onze voeten, waren we blij omdat we naast elkaar waren en kondendeel gelukkige en droevige herinneringen, "zei de gevangene.

Aan de zijkant zie je een cachot, of kerker, waar gevaarlijke of suïcidale gevangenen in eenzame opsluiting werden vastgehouden. In elke nauwe cel werd een gevangene vastgeketend aan de betonnen vloer, en het gebied werd streng bewaakt.

Corridor en gedenktekens voor degenen die zijn ontsnapt

Zodra je het eenzame gebied verlaat, loop je door een lange buitengang waar verschillende gedenktekens voor Vietnamese gevangenen staan, waaronder een riool waardoor vijf Vietnamese ter dood veroordeelde gevangenen ontsnapten op kerstavond in 1951. Hoa Lo was nooit "Ontsnappingsbestendig" ondanks zijn angstaanjagende reputatie - verschillende succesvolle jailbreaks werden geregistreerd gedurende de lange geschiedenis van de gevangenis.

Gevangenen slaagden er ooit in om zo de gevangenisdeur uit te lopen; tijdens de verwarde overgang tussen het Franse en het Japanse gezag aan het einde van de Tweede Wereldoorlog trokken sommige gevangenen eenvoudigweg hun gevangeniskleren uit en ontsnapten terloops.

Een dodencel waar je uit kunt stappen

Na het oversteken van de lengte van de gang, passeer je de vertrekken voor vrouwelijke gevangenen, voordat je een galerij betreedt van wreedheid begaan door de Franse kolonisatoren. Vrouwelijke gevangenen werden niet gespaard van het harde regime van de gevangenis - Zinoman citeert uit een rapport van ene M. Chastenet de Géry over de onmenselijke omstandigheden in de vrouwenwijk.

De vrouwelijke wijk vertoont van een hygiënische en moreleoogpunt en vanuit het standpunt van eenvoudige menselijkheid een werkelijk weerzinwekkend beeld. In een gebied gebouwd voor maximaal 100 gevangenen, worden 225 van deze ellendige wezens opgesloten. Noch geklasseerd, noch gecategoriseerd, ze vormen een onbeschrijfelijke menigte; politieke gevangenen, gewone gevangenen, jeugddelinquenten en twaalf moeders, samen met hun kinderen.

De dodencel staat direct na de vrouwenwijk -- in deze kamer worden de misdaden van de Franse koloniale bestuurders tot in de kleinste details uiteengezet.

Een guillotine staat tegen een muur om de gruwelijke executies die hier plaatsvonden te onderstrepen; ernaast hangt een vintage foto van drie geguillotineerde hoofden. Deze specifieke guillotine was draagbaar - het was bekend dat het persoonlijk record plaatsvond in de Yen Bai-gevangenis, waar elf leden van een nationalistische groepering stierven door het mes.

Herdenkingstuin

De volgende stop ligt in het grootste buitengebied van de Hoa Lo-gevangenis: een herdenkingsmonument voor de geëerde doden van de Vietnamese revolutionaire beweging. Voor Amerikanen kan dit monument een schokkende ontkoppeling zijn - zijn we tenslotte niet opgevoed om te geloven dat het "Hanoi Hilton" een symbool van onderdrukking was?

Maar de Hoa Lo-gevangenis werpt een andere schaduw op de Vietnamese geschiedenis - onder de Fransen was de gevangenis een smeltkroes voor revolutie, en degenen die stierven in zijn onuitsprekelijke omstandigheden worden vandaag door de Vietnamezen als martelaren beschouwd.

De Amerikaanse POW-ervaring in Hoa Lo, die we hierna zullen zien, verdient maar eenkleine voetnoot in de geschiedenis van de gevangenis en de geschiedenis van Vietnam in het algemeen.

De piloottentoonstelling

De Amerikaanse POW-ervaring in het "Hanoi Hilton" tijdens de oorlog in Vietnam wordt volledig gespeeld in de "blauwe kamer", ook wel bekend als de pilot-expositie. De twee galerijen in de pilot-expositie tonen een sterk gezuiverd beeld van het leven van krijgsgevangenen in de Hoa Lo-gevangenis in Hanoi.

Eén galerij beschrijft het kwaad dat Vietnam is aangedaan door Amerikaanse vliegtuigen en pogingen om de gevangenschap te rechtvaardigen van de honderden Amerikaanse krijgsgevangenen, piloten die werden neergeschoten boven Noord-Vietnam en opgesloten in Vietnamese gevangenissen zoals Hoa Lo. Senator John McCain uit Arizona speelt een prominente rol in deze tentoonstelling, aangezien zijn gevangengenomen vliegpak aan het ene uiteinde van de galerij staat en zijn persoonlijke bezittingen verspreid over de tentoonstelling.

De tweede galerij beweert het gemiddelde leven van krijgsgevangenen in Hoa Lo te laten zien, met foto's van gladgeschoren en gezonde Amerikaanse soldaten die een nogal stralend beeld geven van het gevangenisleven. Een kerkachtig schip met een kruis en afbeeldingen van krijgsgevangenen die bidden en het kerstdiner bereiden, wekt de indruk van ongebreidelde religieuze vrijheid.

De afbeeldingen in deze galerij staan lijnrecht tegenover de verhalen van terugkerende krijgsgevangenen zoals McCain en Robinson Risner; we zien de visie van de Vietnamese regering op het leven in Hoa Lo, maar helemaal niets van het standpunt van de krijgsgevangenen.

Gedenkteken voor patriotten en revolutionaire strijders

Thelaatste stop in de Hoa Lo-tour is het heiligdom op de tweede verdieping, met een paar kamers die dienen als een gedenkteken voor de overlevenden van de Hoa Lo-gevangenis. De namen van opmerkelijke Hoa Lo-gevangenen worden herdacht op koperen platen aan de muur. De kamer toont hun persoonlijke bezittingen (inclusief een grote door de jury getuigde Vietnamese vlag) en herdenkt de cel van de Communistische Partij die werd opgericht binnen de muren van de Hoa Lo-gevangenis.

Het communisme in Vietnam is misschien geboren in gevangenissen zoals Hoa Lo - in zulke bestraffende omstandigheden faciliteerden de Franse kolonisatoren onbewust de uitwisseling van revolutionaire ideeën en bevorderden ze een gevoel van kameraadschap onder de rebellen. Zinoman citeert Truc, een communistische arbeidsorganisator en voormalig gevangene in Hoa Lo:

Toen ik in Laos was, ageerde ik stiekem, maar ik had geen idee wat communisme was. Pas nadat ik in Hoa Lo gevangen zat en de kans had om boeken te lezen en te studeren, begreep ik de juiste manier van communistische strijd. Als ik terugdenk aan de maanden in Hoa Lo, lijkt de tijd zo kostbaar. Alleen dankzij mijn maanden in Hoa Lo weet ik iets van de revolutionaire theorie.