Hier is hoe het is om nu naar Puerto Rico te reizen

2024 Auteur: Cyrus Reynolds | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-02-08 22:43

In dit artikel

Tijdens de COVID-19-pandemie bleef Puerto Rico open voor Amerikaanse staatsburgers of buitenlanders die de afgelopen 14 dagen niet naar risicolanden waren gereisd. Het eiland doet het redelijk goed: volgens een database van de New York Times is het aantal gevallen in de afgelopen 14 dagen met 60 procent gedaald en op 11 mei heeft ongeveer 38 procent van de inwoners ten minste één dosis van een COVID -19 vaccin, met 26 procent volledig gevaccineerd.

Ondanks deze veelbelovende cijfers blijft het Amerikaanse grondgebied de veiligheid van zijn inwoners een prioriteit maken. Onlangs heeft het eiland aangekondigd dat bezoekers die bij aankomst geen negatieve COVID-19-tests overleggen en zich niet binnen 48 uur op het eiland laten testen, een boete van $ 300 krijgen, en dat iedereen die wordt betrapt zonder masker een boete van $ 100 krijgt.

Ik ben vorige week op het eiland geland om te zien hoe Puerto Rico zijn inwoners en bezoekers veilig houdt. Dit is hoe mijn ervaring was.

Pre-Flight Voorbereiding

Vanaf 28 mei heeft Puerto Rico afgezien van de COVID-19-testvereisten voor volledig gevaccineerde reizigers uit de Verenigde Staten. Ongeacht de vaccinatiestatus moeten alle bezoekers van Puerto Rico echter nog steeds een reizigersverklaring indienenhet identificeren van uw reisdata en waar u zult verblijven. Degenen die vanaf een internationale bestemming naar het eiland vliegen, moeten nog steeds een negatieve COVID-19-test overleggen die binnen 72 uur na aankomst is genomen, wat ik moest doen toen ik naar het eiland vloog voordat het nieuwe beleid werd ingevoerd. Zodra u uw testresultaat heeft ontvangen, moet u het uploaden naar een online portal die vervolgens een QR-code produceert die naar u wordt gemaild. Ik was een beetje in de war over hoe ik mijn negatieve testresultaat moest uploaden, omdat het meerdere pagina's lang was. Ik heb uiteindelijk besloten om het hele labrapport als pdf op te slaan en voor de zekerheid te uploaden naar de portal. Ik heb mijn QR-code binnen enkele seconden na mijn upload ontvangen.

Vlucht en landing

Ik vloog met JetBlue van John F. Kennedy International, en alle passagiers in zowel de terminal als bij de gate volgden de protocollen voor sociale afstand, waarbij iedereen om me heen maskers droeg. Ik merkte wel dat mijn vlucht volledig uitverkocht was, net als verschillende andere Caribische en Florida-gebonden vluchten bij de omliggende gates. Omdat alle luchtvaartmaatschappijen nu hun geblokkeerde middelste stoelbeleid hebben beëindigd, was de stoel naast mij bezet, maar ik voelde me nog steeds op mijn gemak als volledig gevaccineerde reiziger.

De luchtvaartmaatschappij heeft niet om bewijs van mijn negatieve test gevraagd voordat ik aan boord van mijn vlucht ging, maar bij mijn landing op Luis Muñoz Marín International in San Juan werd ik naar een rij geleid waarin luchthavenfunctionarissen de telefoons van reizigers die net waren geland. Misschien had ik, vanwege de timing van mijn ochtendvlucht, het geluk dat er maar twee mensen voor me waren in derij. Mijn telefoon werd snel gescand en ik mocht het vliegveld in minder dan vijf minuten verlaten.

De volgende dag ontving ik een sms met het verzoek om te bevestigen of ik al dan niet COVID-19-gerelateerde symptomen ervaarde met een Ja of Nee antwoord. Ik bleef deze sms'jes één keer per dag ontvangen, elke dag dat ik op het eiland was. De berichten waren volledig in het Spaans, wat prima was voor mij als Spaans spreker, maar het kan verwarrend zijn voor degenen die de taal niet spreken. Ik waardeerde de check-ins, maar wenste dat ze meer waren afgestemd op mijn werkelijke tijd op het eiland - ik bleef ze ontvangen tot 3 dagen nadat ik al naar huis was teruggekeerd.

Eerste indrukken

De primaire focus van mijn reis was onderdompelen in de geweldige buitenavonturen van het eiland. Ik wist tenslotte dat bars en restaurants nog steeds met een capaciteitslimiet van 30 procent zouden werken en dat er vanaf 22.00 uur een avondklok voor het hele eiland van kracht zou zijn. tot 5 uur 's ochtends, dus ik zou waarschijnlijk geen echt gevoel krijgen voor het beroemde nachtleven van het eiland. (De avondklok werd kort nadat ik vertrok verlengd tot middernacht.) Ik was ook opgewonden om gebieden te verkennen die iets meer buiten de gebaande paden waren.

De eerste drie dagen van mijn reis verbleef ik in Manatí, een gemeente aan de noordkust van het eiland, op ongeveer 40 minuten rijden van San Juan. Het incheckproces bij het Hyatt Place Manatí was naadloos, met plastic barrières bij de receptie en ontsmettingsmachines die een mist van ontsmettingsmiddel op je sproeiden terwijl ze tegelijkertijd je temperatuur controleerden. Ik zag deze over het hele eiland enik wou dat ik er meer van zag op het vasteland van de Verenigde Staten. Ze waren zo handig - twee taken in één! - en de ontsmettende mist voelde beter aan dan kleverige gel.

Zoals verwacht waren de eetruimtes van het hotel niet open en werd het inbegrepen ontbijt in stijl uit het keukenraam geserveerd. Dit is het geval voor de meeste hotels op het eiland, hoewel ik op mijn laatste dag in San Juan's bed & breakfast Casa Sol het ontbijt kreeg op de open binnenplaats van het hotel.

Ervaring op de grond

Terwijl ik trouw bleef aan mijn doel van avontuur in de buitenlucht, was mijn eerste bezoek aan het beroemde Toro Verde Adventure Park van het eiland, de thuisbasis van de grootste zipline in Amerika, The Monster, en de nieuwe Guinness wereldrecordbrekende tokkelbaan ToroBike. Op de dag dat ik daar was, vond er een persevenement van de overheid plaats in het park, en de toegang was beperkt, dus drukte was nooit een probleem - zelfs beter omdat minder mensen mijn van angst vervulde geschreeuw konden horen. Mijn instructeurs, Jean en Xavier, droegen maskers en hadden altijd extra handdesinfecterend middel bij zich. Mijn avonturen die week gingen verder met een wandeling op afstand in het Toro Negro State Forest - wat perfect was op een stortregens na - en het verkennen van ondergrondse grotten in het Rio Camuy Cave Park, waar alle groepen op afstand stonden en er voldoende handdesinfecterend middel was.

Mijn eetervaringen voelden allemaal heel veilig aan. Bij La Cobacha Criolla in Orocovis werden onze temperaturen gemeten aan de deur, werd er handdesinfecterend middel verstrekt en werd ons gevraagd om contactopsporingsformulieren in te vullen voordat we aan een tafel met sociale afstand gingen zitten. Het was geweldig om kleiner te ziengemeenschappen buiten San Juan nemen de COVID-19-protocollen net zo serieus als in de grotere steden. Elk restaurant waar ik at, gebruikte QR-codes voor hun menu's; de enige die niet meteen een menu tevoorschijn toverde op een whiteboard dat we van ver konden lezen. Het opdienpersoneel in alle restaurants die ik bezocht was te allen tijde gemaskeerd.

Op mijn laatste avond op het eiland, terwijl ik een piña colada nipte aan een buitentafel in Old San Juan, stopte een politieagent en vertelde ons dat de avondklok zou beginnen en dat we terug moesten naar ons huis of hotel. Ik keek op mijn telefoon: 21:58 uur. Iedereen om ons heen stond meteen op om weg te schuifelen. Als New Yorker waren uitgaansverboden niet nieuw voor mij, maar het strikt opgelegde proces dat ik die avond meemaakte, was indrukwekkend. Ondanks dat ik vroeg moet afronden, heb ik nog steeds het gevoel dat ik een geweldige avond uit heb gehad, en nu de avondklok is verlengd, zou ik het niet als een belemmering beschouwen. (De meest recente reisrichtlijnen verlengden de avondklok van middernacht tot 05.00 uur)

Over het algemeen was mijn tijd in Puerto Rico verfrissend, comfortabel en de perfecte manier om te ontspannen terwijl ik weer op reis ging. Ik was onder de indruk van het veiligheidsniveau en de strikte protocollen die op het hele eiland werden ingesteld, waardoor de reis zo ontspannend was als hij was.